در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
خواندن این خبر بیشتر از هر چیز ممکن است این سوال را پیش آورد که چه قوانین خوبی در سایر کشورها تصویب میشود و چرا ما هم چنین قوانینی وضع نمیکنیم؟
اما ماجرا این است که مشکل کشور ما در کنترل و مصرف مواد دخانی به وضع قوانین برنمیگردد ، قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و از سال 85 نیز از سوی رئیسجمهور ابلاغ شده است.
این قانون مفاد خوبی هم دارد که اتفاقا در بحث کنترل مصرف سیگار میتواند موثر واقع شود. مثلا براساس این قانون هر نوع تبلیغ، حمایت، تشویق مستقیم و غیرمستقیم و یا تحریک افراد به استعمال دخانیات اکیدا ممنوع بوده و سیاستگذاری، نظارت و مجوز واردات انواع مواد دخانی صرفا از سوی دولت انجام میشود.
طبق ماده 12 این قانون نیز فروش یا عرضه مواد دخانی به افراد زیر 18 سال علاوه بر ضبط فرآوردههای دخانی کشف شده نزد متخلف موجب جزای نقدی از یکصد هزار تا پانصد هزار ریال و تکرار آن مستوجب جزای 10 میلیون ریال مجازات است.
همچنین براساس این قانون مصرف دخانیات در اماکن عمومی یا وسایل نقلیه عمومی موجب جزای نقدی از پنجاه هزار تا یکصد هزار ریال است که حداقل و حداکثر این جزاهای نقدی نیز هر 3 سال یکبار از سوی هیات دولت قابل تعدیل است.
با این حال به وضوح هر روز شاهدیم برخی رانندگان تاکسی با خیال راحت همزمان با انتقال مسافران، سیگار دود میکنند یا در حالی که یکی از مفاد قانون کنترل دخانیات الصاق تصویر هشداردهنده روی سیگارهاست هر 3 تا 4 ماه یک بار یک تصویر هشداردهنده جدید روی پاکتهای سیگار داخلی و خارجی الصاق شود.
اندکی تامل اما کافی است تا دریابیم نخستین تصویر که یک ریه ناسالم بر اثر مصرف سیگار و یک ریه سالم بدون مصرف دخانیات را نشان میدهد در سال 87 روی سیگارها الصاق شد و این تصویر علیرغم هشدار و تذکر وزارت بهداشت و انجمنهای مربوط هنوز تغییر نکرده است.
مستوره برادران نصیری
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد