سودان نیازمند حمایت جهان اسلام

درگیری‌های قبیله‌ای، مسائل مطرح درباره دارفور، برخی اختلافات مرزی با کشورهای همسایه و موج گسترده مداخلات خارجی در امور داخلی سودان به این نابسامانی‌ها دامن زده است.نکته بسیار مهم در تحولات سودان، تحرکات گسترده صورت گرفته برای اجرای همه پرسی خودمختاری(تجزیه) جنوب سودان است. براساس توافقات صورت گرفته در سال 2005 میان گروه‌های سودانی و تحت فشار کشورهای غربی، در اوایل سال 2011 همه پرسی خودمختاری منطقه جنوب سودان برگزار می‌شود. منطقه جنوب از بیش از 70 درصد منابع نفتی سودان برخوردار است که شرایط ویژه‌ای را بر این منطقه حاکم می‌کند.هر چند بانیان اصلی این همه‌پرسی بر این ادعایند که این اقدام در جهت جلوگیری از جنگ داخلی و برقراری ثبات و امنیت در سودان است اما روند تحولات نشانگر پروژه‌ای عظیم است که هدف‌نهایی آن تقسیم سودان به چند کشور و در نهایت الگوسازی از این کشور برای سایر کشورهای منطقه از جمله مصر، الجزایر و... است.

هر چند مردم و مقامات ملی‌گرای سودان با این همه‌پرسی مخالف و آن را عاملی برای تجزیه کشورشان می‌دانند، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد کشورهای غربی بویژه آمریکا در کنار صهیونیست‌ها برای اجرای این همه پرسی و نهایی‌سازی طرح تجزیه، سیاست‌‌های گسترده‌ای را در عرصه سودان و نهادهای بین‌المللی در پیش گرفته‌اند. آنها برای رسیدن به منافع خود طرح بالکانیزه کردن سودان یا همان پاره پاره کردن این سرزمین را اولویت سیاست‌های خود گذاشتند.کشورهای اروپایی و آمریکا به بهانه آماده‌سازی شرایط برگزاری همه‌پرسی در مناطق جنوبی سودان، ارسال تجهیزات نظامی و یگان‌های آموزشی به این منطقه را در دستور کار قرار داده‌اند. اسناد نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از این سلاح‌ها، ساخت رژیم صهیونیستی بوده و یگان‌های آموزشی نیز از این رژیم به مناطق جنوبی سودان اعزام شده‌اند. مقامات مناطق جنوبی سودان صراحتا اعلام کرده‌اند که بعد از همه‌پرسی، روابط گسترده‌ای با آمریکا و تل‌آویو برقرار می‌کنند.براساس گزارش‌های افشا شده، دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا، انگلیس، فرانسه، رژیم صهیونیستی براساس طرحی محرمانه برای تقسیم سودان به 3 بخش شمالی، جنوبی و شرقی به احداث پایگاه جاسوسی و اطلاعاتی در چاد و جیبوتی مبادرت ورزیده‌اند.

لازم به ذکر است که مناطق جنوبی به دلیل برخورداری از منابع انرژی و مناطق شرقی به دلیل همجواری با دریای سرخ دارای اهمیت استراتژیک است که غرب برای سلطه بر آنها تلاش می‌کند. با توجه به بعد مساحتی سودان و موقعیت استراتژیک هر کدام از بخش‌های آن، سلطه‌گران به دنبال تجزیه آن به چند کشور کوچک هستند که در قالب آن، هم منافع انرژی خود را تامین می‌کنند هم با سلطه بر مکانی مانند دریای سرخ از آن برای سلطه بر یکی از بزرگ‌ترین آبراه‌های جهان بهره‌برداری می‌کنند. این طرح را در قبال کشورهایی مانند سومالی و یمن نیز می‌توان مشاهده کرد که براساس طرح آمریکا مناطق ساحلی آنها در حال جدا شدن از دولت مرکزی هستند.