داوری صدای خیلی‌ها را درآورد

جام‌ جهانی برای اولین بار در قاره آفریقا برگزار شد. این مسابقات را چطور دیدید؟

برخلاف خیلی‌ها که فکر می‌کردند جام‌‌جهانی امسال جذابیت‌ زیادی ندارد، شاهد بازی‌های جذابی بودیم. دیدارهایی که تا لحظه آخر هم ممکن بود نتایجش عوض شود و نمی‌شود تیم برنده را حدس زد. دیدارهایی هم بودند که نتیجه آنها آنقدر عجیب بود که کسی باور نمی‌کرد. مثل نتیجه دیدار آلمان مقابل انگلیس یا آلمان مقابل آرژانتین که با اختلاف 4 گل به نفع آلمان به پایان رسید.

یکی از مسائلی که دوست داشتم بگویم، همین است. این جام آموزه‌های بسیار زیادی برای من داشت و توانستم چیزهای زیادی یاد بگیرم. مثل سرعت انتقال بازی از دفاع به حمله و همچنین سرعت بازی که در دیدارهای مختلف شاهد آن بودیم. خودم برداشت زیادی از این جام داشتم و به نظر من کلاس خوبی برای فوتبال ما بود که با توجه به بازی‌ها می‌توانستیم چیزهای زیادی از این مسابقات یاد بگیریم.

امسال غلبه تاکتیک تیمی بر تکنیک فردی را شاهد بودیم. فوتبال یک بازی گروهی و کار دسته‌جمعی است و این مسابقات نشان داد که تاکتیک تیمی در اولویت قرار دارد و یک تیم با انجام کار گروهی می‌تواند موفق شود. در این مسابقات شاهد بودیم که تفکرات مربیان در نتایج بازی‌ها تاثیرگذار است و فوتبال به سمتی می‌رود که بازی گروهی تعیین‌کننده پیروزی است. در چنین شرایطی است که پیروزی یک تیم قابل لمس‌تر است و با کار گروهی است که تیم‌ها می‌توانند نتیجه لازم را بگیرند.

تیم‌هایی مثل غنا و ژاپن بودند که شگفتی‌ساز شدند. ژاپن فوتبالی به مراتب بالاتر از سطح آسیا به نمایش گذاشت و در مرحله یک‌هشتم نهایی و در ضربات پنالتی حذف شد. غنا هم نشان داد که تیم خوب و پرتوانی است و آنها در یک مرحله بالاتر یعنی در یکچهارم نهایی و در ضربات پنالتی از جام جهانی حذف شدند، اما در این جام فوتبال آلمان و هلند، فراتر از بقیه بود و آنها بالاتر از بقیه ظاهر شدند به طوری که از دیدن بازی این دو تیم لذت بردم. آلمان و هلند بازی بسیار حساب شده، تاکتیکی و منطقی‌ای را ارائه کردند. فوتبالی که به مراتب بالاتر از بقیه تیم‌ها بود.

متاسفانه داوری بازی‌ها خیلی مشکل داشت، چون سرعت بازی‌ها خیلی زیاد بود و تیم‌هایی که نتیجه گرفتند، بیشتر روی ضدحملات و سرعت انتقال بازی از دفاع به حمله کار کردند. تیم‌ها با سرعت زیاد و بازیکنان از دفاع به حمله تغییر آرایش می‌دادند. سرعت در حمله باعث می‌شد که کمک‌داورها از صحنه جا بمانند و همین مساله باعث بروز مشکلات زیادی در داوری‌ها شد. این بازی‌ها نشان داد که سرعت در فوتبال چه اهمیتی دارد و تیم‌ها و بازیکنان از کوچک‌ترین لحظات، بهترین استفاده را می‌برند.

فرانسه و ایتالیا امسال توانمندی‌ لازم را برای حضور در تورنمنت بزرگی مثل جام جهانی نداشتند. آلمان نشان داد که در این چند ساله رشد کرده و پدیده‌های خوبی مثل مسعود اوزیل و توماس مولر را رو کرد، اما ایتالیا و فرانسه به ستاره‌های پا به سن گذاشته خود دلخوش بودند و جواب لازم را نگرفتند. در واقع آنها جایگزین مناسبی برای ستاره‌های خود نداشتند.

اعتقادم این است تنها تیمی که می‌توانست برزیل را شکست دهد، هلند بود. هر تیمی بود، مقابل برزیل شکست‌ می‌‌خورد،‌ اما هلند با سیستم 1 ـ 3 ـ 2 ـ 4 و حضور بازیکنانی مثل روبن و کوئیت، عرصه را به برزیل تنگ کردند و توانستند این تیم پرافتخار را ببرند. هلند بهترین تیمی است که سیستم 1 ـ 3 ـ 2 ـ 4 را اجرا می‌کند و با همین روش، بازیکنان برزیل را از کار انداختند. مایکون که یکی از بهترین بازیکنان کناری جهان است، هیچ‌کاری نتوانست بکند. تنها تیمی که می‌توانست برزیل را شکست دهد، هلند بود. البته فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و لذت فوتبال به همین است. هر تیمی که انگیزه بیشتر و کار گروهی بهتری داشته باشد،‌ برنده می‌شود اما برزیل فقط هلند را نمی‌توانست ببرد و هر تیم دیگری جز هلند را شکست می‌داد.

آرژانتین تا قبل از این که از آلمان شکست بخورد،‌ با تیم‌های بزرگ روبه‌رو نشده بود. این تیم با بازیکنان خوبی که داشت، اسیر اشتباهات مارادونا شد.

مارادونا هم اشتباهات تاکتیکی در این دیدار داشت و هم تیمش را خیلی احساسی روانه میدان کرد،‌ در مقابل تیمی مثل آلمان که کاملا منطقی و با برنامه کار می‌کند، آرژانتین به ستاره‌هایی مثل مسی دلخوش کرده بود و برنامه‌ای نداشت. در بازی‌های قبلی آرژانتین، ستاره‌های این تیم نتیجه را عوض می‌کردند، اما در بازی مقابل آلمان، کار گروهی خوب و بازی با برنامه آلمان‌‌ها، چنین اجازه‌ای به ستاره‌های آرژانتین نداد.

این جام دستاوردی برای ما نداشت، اما کره‌جنوبی و ژاپن دستاوردهای زیادی برای ما داشتند. آنها به ما ثابت کردند که اگر تلاش نکنیم و دلخوش به افتخارات گذشته‌مان باشیم، سخت در اشتباه هستیم. الان پتانسیل خوبی در سطح آسیا نداریم و اگر کار نکنیم، هر ساله باید از تلویزیون مسابقات جام‌جهانی را نگاه کنیم.

من حرفم با کره‌جنوبی و ژاپن است، چون کره‌شمالی هنوز به سطح جام‌جهانی نرسیده است. در واقع ما ضعیف شده‌ایم که تیمی در سطح کره‌شمالی به جام جهانی رفت، البته کره‌شمالی هم روند رو به ‌رشدی داشته و اگر تلاش نکنیم، از آنها هم عقب می‌افتیم. کره‌جنوبی و ژاپن از فوتبال آسیا جدا شده‌اند و خیلی خوب کار می‌کنند. کار آنها را همه در جام جهانی دیدند. دغدغه‌ آنها دیگر حضور در جام‌جهانی یا صعود از گروهشان نیست بلکه آنها تلاش می‌کنند تا به مراحل پایانی جام‌جهانی برسند. استرالیا هرچند که جزو تیم‌های آسیایی محسوب می‌شود، اما نه‌ از نظر فیزیکی و نه از نظر جغرافیایی شباهتی به آسیا ندارد. در مجموع ما باید به کره‌جنوبی و ژاپن نگاه کنیم و پیشرفتی که داشته‌اند، اما متاسفانه هنوز هم دلخوش به افتخارات گذشته‌مان هستیم و به آنها می‌بالیم. فوتبال در دنیا و در آسیا رو به پیشرفت است و اگر تلاش نکنیم، خیلی عقب می‌افتیم.

کره‌جنوبی و ژاپن آنقدر پتانسیل بالایی دارند که در آسیا با تیم اصلی خود شرکت نمی‌کنند. آنها تیم اصلی‌شان را فقط در مقدماتی جام‌جهانی و مسابقات جام‌جهانی شرکت می‌دهند، یعنی آنها آسیا را در سطح خودشان نمی‌بینند و با این کار آینده خودشان را تضمین می‌کنند. اگر کره‌جنوبی و ژاپن باتیم اصلی خود در جام ملت‌های آسیا شرکت کنند، کار ما خیلی سخت می‌شود. حتی اگر با تیم دوم خودشان هم بیایند، باز مشکل داریم و برای قهرمانی در آسیا به مشکل می‌خوریم، چون ما در طول سال‌های اخیر، کار اصولی و برنامه‌ریزی درستی نداشته‌ایم. فوتبال کره جنوبی و ژاپن خودش را از آسیا جدا کرده، ولی ما هنوز به افتخارات گذشته‌مان فکر می‌کنیم و در مورد آنها صحبت می‌کنیم و اگر همین‌طور جلو برویم، باز هم از قافله فوتبال آسیا عقب‌تر می‌افتیم.

صد درصد موافقم. ما زمانی در آسیا آقایی می‌کردیم، ولی امروز باید اعتراف کنیم که تیم درجه 2 آسیا هستیم و اگر تلاش نکنیم، بازهم پسرفت خواهیم داشت.

ما کار زیربنایی انجام نمی‌دهیم و دلخوش به گذشته هستیم و روی افتخارات سال‌های قبل مانور می‌دهیم. در فوتبال باید تداوم داشته باشیم و کار کنیم. ما هنوز در بعضی از پست‌ها بازیکن خوب و تخصصی نداریم و همواره درجا می‌زنیم. اگر کار زیربنایی نکنیم و برنامه‌ریزی نداشته باشیم، هرگز به هدفمان نمی‌رسیم.

تیم‌های آفریقایی همیشه متکی به قدرت بدنی و فیزیک بازیکن خود هستند. هرچند بازیکنان آنها در تیم‌های خوب و معتبر باشگاهی بازی می‌کنند، اما در تیم ملی نمی‌توانند عملکرد خوبی داشته باشند. امسال تیم‌های آفریقایی چندان خوب نبودند و فقط غنا به جمع 8 تیم پایانی رسید و خیلی با بدشانسی حذف شد، هرچند نمایش خوبی داشت، اما تیم‌های دیگر آفریقایی نتوانستند عملکرد خوبی داشته باشند.

مهدی نوری