شهادت مصطفی چمران

فعالیت‏های سیاسی و اجتماعی چمران از 15سالگی با شرکت در درس تفسیر قرآن مرحوم آیت‏الله طالقانی و درس فلسفه و منطق شهید مرتضی مطهری آغاز شد و با عضویت در انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و فعالیت در نهضت ملی شدن صنعت نفت، ادامه پیدا کرد.

او همچنین در آمریکا با همکاری دوستانش انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا را پایه‏ریزی کرد. پس از قیام خونین 15 خرداد 1342 رهسپار مصر شد و مدت 2 سال سخت‏ترین دوره‏های چریکی و جنگ‏های پارتیزانی را آموخت. سپس به لبنان رفت و به کمک امام موسی‏صدر، رهبر شیعیان لبنان، حرکت محرومین و سپس جناح نظامی آن، سازمان «امل» را براساس اصول و مبانی اسلامی پی‏ریزی کرد.

چمران با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بعد از 23 سال هجرت به وطن بازگشت و در جریان جنگ کردستان فرصت یافت که توانایی‌های خود را در جنگ چریکی در خدمت اهداف انقلاب قرار دهد. آزادسازی پاوه در تابستان 1358 از مهم‌ترین افتخارات او در این دوران است. پس از این پیروزی به تهران احضار و از طرف امام‏خمینی^(ره) عهده‌دار مسوولیت وزارت دفاع شد. همچنین در اولین دور انتخابات مجلس شورای اسلامی از سوی مردم تهران به نمایندگی انتخاب شد.

چمران با آغاز جنگ تحمیلی، ستاد جنگ‏های نامنظم را در اهواز تشکیل داد و در حوادثی چون شکستن محاصره سوسنگرد و فتح تپه‌های الله‌اکبر نقش مؤثری را ایفا کرد. او روز 31 خرداد 1360 در منطقه دهلاویه بر اثر اصابت ترکش خمپاره بشدت مجروح شد و بلافاصله به بیمارستان سوسنگرد انتقال یافت، اما هنگام اعزام از سوسنگرد به بیمارستان اهواز جان به جان آفرین تسلیم کرد.