اما و اگرهای اردوی اتریش

تصمیم تازه کمیته فنی نشان می‌دهد که انتقادها پس از اعلام نام سیامک آزادی به عنوان گزینه مورد نظر قطبی چندان هم بیراه نبوده است، اما سرمربی تیم ملی همچنان به گزینه پیشنهادی‌اش اعتقاد دارد، چون اگر غیر از این بود آزادی در اتریش به ملی‌پوشان ملحق نمی‌شد. تیم ملی فوتبال کشورمان کمتر از یک‌ماه دیگر در اولین برنامه خود در سال جاری عازم اتریش می‌شود تا برای رقابت‌های جام ملت‌های آسیا آماده شود، اگر براساس آنچه مسوولان فدراسیون و کمیته فنی می‌گویند سیامک آزادی را در این اردو عضوی از گروه پزشکی بدانیم تیم ملی در مهم‌ترین اردوی خود بدون بدنساز خواهد بود و این اتفاق انتقادهای تازه‌ای را متوجه قطبی خواهد کرد.

سعید آلوسی، بدنساز تیم فوتبال سپاهان که در تیم‌های ملی 15 رشته ورزشی تجربه مربیگری دارد در گفتگو با جام‌جم، نبود بدنساز در چنین اردویی که بزرگ‌ترین هدف آن کسب آمدگی جسمانی مطلوب بازیکنان است را ضرری جبران‌ناپذیر می‌داند و می‌افزاید: فدراسیون برای اردوی این تیم، این همه هزینه کرده است. 35 بازیکن دعوت شدند، اما با این وضعیت هدف اصلی گمشده این اردو خواهد بود، چون تیم ملی برای شرکت در تورنمنت مهمی مثل جام ملت‌ها باید بازیکنانی با آمادگی جسمانی بالا داشته باشد. به نظر من حتی یک مربی بدنساز هم برای این تعداد بازیکن کم است، آقای قطبی که خودش تجربه فعالیت در فوتبال خارج از ایران و اروپا را دارد باید بداند که تیم‌های بزرگ الان یک تیم بدنسازی دارند که هر کس مسوولیتی را به عهده می‌گیرد، آن‌وقت چطور می‌خواهند تیم ملی را به امید تمرینات یک فیزیوتراپ به اتریش ببرند. البته آقای آزادی ممکن است فیزیوتراپ قابلی باشد، اما بدنسازی و آمادگی جسمانی تخصص می‌خواهد.

نکته قابل بحث دیگر این‌ است که از نظر علمی یک بدنساز و فیزیوتراپ تا چه حد به کار یکدیگر آشنا هستند، آیا لزوما حضور یکی از آنها در کادر فنی یک تیم کافی است؟ آلوسی این‌طور توضیح می‌دهد: در اروپا فارغ‌التحصیلان رشته تربیت بدنی در شاخه‌های مختلفی باید آموزش ببینند تا مدرکشان را بگیرند، فیزیوتراپی، ماساژ ورزشی و چند مهارت دیگر، بنابراین از دیدگاه تخصصی یک بدنساز مسلط به علم آمادگی جسمانی ایرادی ندارد که کار فیزیوتراپی هم در صورت لزوم انجام دهد، اما یک فیزیوتراپ دوره‌ای به اسم بدنسازی پشت‌سر نمی‌گذارد که بخواهد در این مقوله وارد شود.

مرتضی بهرامی‌نژاد، مربی بدنساز سایپا و پزشک سابق تیم‌های ملی ورزشی نیز نیاز بدنسازی یک بازیکن فوتبال را با یک بیمار کلینیکی متفاوت می‌داند، وی می‌گوید: آقای قطبی در حالی بدنسازی در ایران را دور از علم روز دنیا می‌داند که ما مربیان خوبی مثل صالح‌نیا و کماسی داریم. به نظر می‌رسد باید در این زمینه توجه بیشتری صورت بگیرد و ارتقای شاخص‌های تخصصی و آمادگی جسمانی بازیکنان در اولویت قرار بگیرد، تیم ملی به دلیل برپایی اردوهای مقطعی نباید کار پایه‌ای انجام دهد، بلکه باید به نیازهای تخصصی بازیکنان رسیدگی کند.

اما نکته دیگری را هم نباید فراموش کرد، با آغاز تمرینات آماده‌سازی باشگاه‌ها برای شرکت در لیگ دهم کشمکش تازه‌ای بین تیم‌های لیگی و تیم ملی فوتبال شکل می‌گیرد. نبود بدنساز در اردوی تیم ملی سبب شده تا حتی مربیانی که اعتراضی به تداخل برنامه‌های تیم ملی و تیم‌های باشگاهی نداشتند به این موضوع معترض شوند. به هر حال قرار است 35 بازیکن از باشگاه‌ها در تعطیلات بین دو فصل و در زمانی که باشگاه‌ها تیم‌هایشان را از هر نظر از جمله بدنسازی برای رقابت‌های فشرده لیگ آینده آماده می‌کنند در اردوی تیم ملی در اتریش حاضر شوند.

با این وضعیت مربیان تیم‌های باشگاهی وقتی مطمئن نیستند تکلیف بدنسازی بهترین بازیکنان تیمشان چه می‌شود برای همکاری با تیم ملی دچار تردید می‌شوند، مشکلی که فدراسیون فوتبال و قطبی می‌توانستند خیلی زودتر از اینها با انتخاب یک مربی توانمند در امر بدنسازی حل کنند تا تیم ملی همچون تجارب گذشته در آستانه رقابت‌های مهمی چون جام ملت‌ها با اما و اگرها مواجه ‌نشود.