تیم ملی فوتبال ژاپن در مرحله نهایی جام جهانی 2010 با تیم‌های هلند، کامرون و دانمارک همگروه است و به همین سبب به اعتقاد بسیاری از کارشناسان در همان مرحله نخست حذف خواهد شد. اما تاکه‌شی اوکاوا سرمربی «سامورایی‌های آبی» نه تنها مطمئن به صعود از این گروه است، بلکه تاکید کرده که هدف آنها رسیدن به نیمه نهایی جام جهانی است. این مساله مسوولیت‌های شونسوکه ناکامورا هافبک چپ پا و مرد اول سال‌های اخیر فوتبال ژاپن را بیشتر کرده است. «ناکامورا»ی 33 ساله بازیکنی است که پیشینه درخشش در لیگ‌های ایتالیا و اسکاتلند را با تیم‌های رجینا و سلتیک دارد و هر چند تابستان سال پیش انتقال ناموفقی به اسپانیول اسپانیا داشت و آنجا آنقدر نیمکت‌نشین شد که پس از گذشت فقط 6 ماه از این لیگ دوری جست، ولی در بازگشت به لیگ ژاپن حضوری موفق‌تر را در تیم سابق خود یوکوهاما مارینوز تجربه کرده و امیدوار است به لطف این درخشش تازه، در آفریقای جنوبی میعادگاه جام نوزدهم هم موفق باشد. ببینیم خودش چه می‌گوید.
کد خبر: ۳۳۱۸۰۳

آیا قبول دارید که در این جام در گروه بسیار سختی افتاده‌اید؟

همه معتقدند هلند به عنوان تیم اول از گروه پنجم بالا خواهد رفت و در نتیجه ما و دانمارک و کامرون باید بر سر رتبه دوم که در بردارنده دومین مجوز صعود از این گروه است، بجنگیم. با این وجود اگر بخواهیم همان طرز فکر مربی‌مان را داشته باشیم، باید تا نیمه نهایی هم پیش برویم. اگر چنین شود بزرگ‌ترین شگفتی این جام و مهم‌ترین کار تاریخ فوتبال ژاپن شکل خواهد گرفت ولی فکر می‌کنم کار از اینها بسیار سخت‌تر باشد.

آیا فکر می‌کنید اصولا زمان انجام کارهایی به این بزرگی توسط تیم‌های آسیایی رسیده باشد؟

نمی‌دانم، شاید نرسیده باشد. همین حالا تعداد آسیایی‌های شاغل در فوتبال اروپا بسیار کمتر از گذشته شده در حالی که آفریقایی‌ها در نقطه مقابل ما پیوسته در فوتبال اروپا بیشتر می‌شوند و برخی از آنها در باشگاه‌های بزرگ این قاره حرف اول را می‌زنند. به اینها اضافه کنید برگزاری مرحله نهایی جام جهانی پیش رودر خاک آفریقا را تا دریابید اگر قرار است تیم‌هایی غیراروپایی و غیرآمریکایی شگفتی‌ساز شوند و به مراحل نهایی جام پیش‌رو برسند آفریقایی‌ها خواهند بود که ساز و برگ لازم را دارند و نه آسیایی‌ها که نسبت به گذشته پیشرفت محسوسی نداشته‌اند. البته این به معنای تیره بودن آینده برای فوتبالیست‌های آسیایی نیست زیرا هنوز بازیگران مستعد و آینده‌دار متعددی در قاره آسیا حضور دارند و ممکن است آنها بتدریج شرایط کنونی را تغییر بدهند.

شواهد می‌گویند این آخرین دوره حضور شما در جام‌جهانی است. برخورد شما با این جام چگونه خواهد بود؟

همین طور است که می‌گویید، بنابر این می‌کوشم از هر مسابقه‌ای تا سرحد امکان لذت ببرم و به لحاظ روانی آسوده باشم. این بدان معنا نیست که نهایت تلاش و جدیت خود را برای کسب نتایج مورد نظر مربی تیم‌مان به کار نگیرم اما گاهی وقت‌ها راحت و بی‌استرس بازی کردن به سود آدمی تمام می‌شود زیرا با حذف اضطراب از رفتارتان، به بیلان بالاتری نایل می‌آیید. من حتی سعی کرده‌ام در ماه‌های اخیر و بعد از بازگشتم به «جی لیگ» نیز راحت و بدون فشار بازی کنم تا آنچه را که واقعا در توان دارم و نیز عده‌ای گمان می‌کنند به سبب بالا رفتن سنم رنگ باخته است، برای مربیان ملی و مردم کشورم به نمایش بگذارم.

قطعا بعد از تجربه‌های طولانی بازیگری‌تان در اروپا و 8 سال توپ زدن در تیم‌های این قاره احساس می‌کنید که بازیکن کامل‌تری شد‌ه‌اید.

من در سه کشور اروپایی بازی کرده‌ام و وفق یافتن با هر کدام سخت بوده و زمان برده است. وقتی در این لیگ‌ها بازی می‌کنید، بدیهی است که کلاس و کیفیت کارتان بالاتر برود و بینش بهتری بیابید و اگر فقط در ژاپن می‌ماندنم برخی قابلیت‌های امروز را نداشتم. وقتی به جاهای متفاوت و متعدد می‌روید، خواه‌ناخواه خصایل آن را به بازی‌تان اضافه می‌کنید و بهتر از قبل می‌شوید.

به نظر شما آسیایی‌ها چه باید بکنند تا به بازیکنان بین‌المللی بهتری بدل شوند؟

همان طورکه در سوال و جواب قبلی به آن اشاره شد، بازیکنان آسیایی باید هر چه بیشتر به لیگ‌های اروپایی بروند و این کار را زمانی انجام بدهند که تا سر حدامکان جوان‌تر باشند و به واقع هرچه سریع‌تر دست به این کار بزنند. این کار در ژاپن، کم و بیش دردست انجام است و هم‌ اینک تعدادی بازیکن 16، 17 ساله ژاپنی در کشورهای اروپایی در حال آموزش هستند و تعدادی از آنها جذب باشگاه‌های این قاره خواهند شد. هنگامی که 20 یا 21 ساله شوند، در عین جوانی زمینه و پشتوانه خوبی برای درخشش در تیم‌های این قاره خواهند داشت.

خود شما برای وفق یافتن با فرهنگ کشورهای مختلف محل بازیتان چه کردید؟

همیشه می‌کوشیدم فرهنگ حاکم را لمس کنم و حتی‌المقدور با آن یکی شوم، در عین حال برخی سنن ژاپنی‌ام را نیز حفظ کرده‌ام زیرا برایم مفید بوده و به نقطه فعلی رسانده است.

شرایط در اسکاتلند و اسپانیا برایم آسان‌تر اما در ایتالیا دشوارتر بود زیرا آنجا فوتبالیست‌ها با باورهای خاص و نوعی غرور بازی می‌کنند.

در کدامیک ازاین سه کشور بیشتر مشکل داشتید؟

لابد از شنیدن پاسخ من متعجب خواهید شد زیرا نام اسکاتلند را می‌آورم که در آن با سلتیک بیشترین موفقیت را داشتم و گل‌ها و ضربات آزادم در آنجا سروصدای زیادی به پا کرد.

آنچه در آن کشور مرا و خانواده‌ام را بیشتر از هر چیزی آزار داد، بارندگی دائمی بود. گلاسکو بندرت آفتابی است و هرموقع بیرون بیایید، زیر دوش آب رایگان هستید! حوصله‌ام واقعا سر رفته بود و عجیب است که چطور در میدان‌های فوتبال در آن کشور به آن همه موفقیت رسیدم.

دلیل واقعی بازگشت‌تان به لیگ ژاپن در زمستان سال پیش چه بود؟

برخی گفتند چون در کشورم ستاره بزرگ‌تری هستم و در اروپا زیر سایه ستاره‌های پرشمارتر آنجا قرار داشتم، به «جی‌لیگ» رجعت کرده‌ام اما این طور نیست. من بازگشتم چون در اسپانیول چندان به من بازی نمی‌دادند و در ادامه این روند امکان حضور در جام جهانی را هم احتمالا از دست می‌دادم. من به کشورم بازگشتم تا با بازی‌هایی بیشتر در مقابل چشم‌های مربیان تیم ملی قرار گیرم و به این جام راه یابم که خوشبختانه به این خواسته خود رسیدم.

سایت فیفا / مترجم:‌ وصال روحانی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها