ما وکیل بانک‌ها هستیم

فلسفه تاسیس از عنوان شرکت مشخص است. پایه، زمینه و بستر کار از اول نه فقط برای بحث تسهیلات بانکی، بلکه برای خیلی از چیزها مناسب نبوده است. وظیفه اصلی بانک این است که سپرده‌های مردم را بگیرد و به افرادی بدهد که تشخیص می‌دهد تولیدکننده، سرمایه‌گذار و تاجر واقعی هستند.

بانک چقدر می‌تواند کار تخصصی کند؟ چقدر می‌تواند افراد را بشناسد؟ اطلاعات کسانی که بانک می‌آیند لینک نیست. گاهی ممکن است بهترین مشتری ما در این بانک، بدترین مشتری در بانک دیگر باشد. اینها را کسی نمی‌داند. شما نمی‌دانید یک فرد چند جا حساب دارد و در هر بانک دارای چه عقبه‌ای است، چه مدت در زمینه تولیدی کار کرده، چقدر سابقه و تجربه دارد و نیروها و همکارانش چه کسانی هستند؟

وقتی با 35 هزار تومان می‌توانید یک شرکت را به ثبت برسانید توقع دارید چه اتفاقاتی بیفتد. همین اتفاقات می‌افتد. هرکسی می‌کوشد به کانال‌ها و منفذهایی که امکان دارد، نفوذ کند. بنابر این کسی روی ساخته‌های اصلی فکر نمی‌کند.دیگر کسی از وزارت صنایع نمی‌پرسد آیا فکر کرده‌ای در ایران چقدر آدم داریم، چقدر فرش ماشینی نیاز داریم، مزدوجین چند نفرند، چقدر فرش لازم داریم.

اکنون بانک‌ها در عمل پرونده زیادی نزد ما ندارند جز بانک کشاورزی که خیلی خوب شروع کرد و تنها پرونده‌های کلانی که داریم مال بانک کشاورزی است.

بعد از این بانک،‌ بانک رفاه همکاری‌هایی می‌کند که دیروز هم ما با اعضای هیات‌مدیره‌شان جلسه داشتیم.

آنها 10 تا پرونده عمده دارند که چندتایش مال مفاسد اقتصادی و افراد بزرگ است. بعد از این هم بانک توسعه صادرات، آقای دکتر پرویزیان محبت کردند و تماس گرفتند، خودشان در جلسه شرکت کردند و تمایل نشان دادند چند تا از پرونده‌های کلان را بدهند و آقای مهندس پیشرو، مدیرعامل بانک صنعت و معدن همه جوره محبت داشتند، اعم از دادن همین ساختمان به ما و این‌که تمایل نشان دادند و چند پرونده معرفی کردند که مراحل کارشناسی‌اش در حال طی شدن است.

پس کار شرکت ما این است که اولا منحصرا بحث وصول مطالبات است، اما بانک‌ها فقط این کار را ندارند. ده‌ها کار جاری دیگر انجام می‌دهند.

به هر حال بحث وصول مطالبات یک نبرد دوطرفه است؛ یعنی کسی که 2 میلیارد، 5 میلیارد یا 20 میلیارد وام گرفته در عمل از بهترین وکلا و مشاوران استفاده می‌کند، اما بانک محدودیت‌هایی دارد. ما می‌خواهیم بگوییم در این مبحث هیچ محدودیتی نداریم.

ما نمی‌توانیم نظر بدهیم از چه روش و از چه سیستمی استفاده می‌کنند و امکاناتش را دارند، اما عملکرد نشان می‌دهد وقتی این همه طول کشیده پس برخی مشکلات هست.

در بانک رفاه بودم. دیدم یکی از کارشناسان غبطه می‌خورد و می‌گوید وقتی در شهرستان بودم برای 220 هزار تومان حکم جلب فردی را گرفتم و او را زندانی کردم. آمدم تهران دیدم فردی 120 میلیارد تومان بدهکار است و وقتی به او می‌گوییم بپردازد، می‌گوید ندارم و ...

اتفاقا برخی بانک‌ها هم سوال شما را دارند و معتقدند شرکت ما کار خاصی نمی‌کند. ادعای ما این است که آنها هم بیایند نفری 5 4 تا پرونده بدهند و سر یک سال نتیجه‌اش را ببینند.

این در صلاحیت و در حد اختیارات من نیست. واقعا اطلاعی ندارم، نه این که نخواهم بگویم. عاشق این هستم که همه چیز در مملکت، شفاف باشد.

حداقل تاثیر این شرکت این بوده که سرعت کار را در چند تا از بانک‌ها بخوبی بالا برده است، چون چند پرونده جدید به ما ارجاع شده و امیدواریم در یک ماه آینده قراردادش قطعی شود. وقتی به این پرونده‌ها نگاه می‌کنیم، می‌بینیم خیلی کارها رویش انجام شده و بخشی از آنها را هیچ کسی نمی‌تواند کاری کند، حتی شاید ما هم نتوانیم.

من فکر می‌کنم شما اگر بخواهید با 4 پرونده که ما داشتیم و سقف آن 35 میلیارد تومان است و این را به تمام مطالبات معوق بانک‌ها تعمیم بدهید، به نظرم ساده‌لوحانه است و علمی و کارشناسی نیست.

از لحظه اول که خواستم بحث تحقیقات را باز کنم به خاطر همین بود. شما فقط بانک را نبینید. به نظرم وزارت جهاد کشاورزی، شیلات، وزارت صنایع که موافقت اصولی صادر کرده و توقع داشته کار انجام و تولید شود، اینها هم یکی دو ماه به بانک‌ها فشار آوردند و توانستند وام‌شان را بگیرند، خوب نتیجه‌اش این شده که خیلی از پروژه‌ها به مشکل خورده‌اند.

اگر امروز بانک‌ها به این نتیجه رسیدند که شرکت ساماندهی مطالبات معوق کار خاصی نخواهد کرد یا نمی‌تواند بکند، به قول شما چه توجیهی دارد. شرکت را منحل می‌کنند و ما هم برمی‌گردیم سرجایی که بودیم و ادعایی هم نداریم و دنبال این هم نیستیم که به زور شرکت بماند. برداشت ما این است که فلسفه وجود شرکت همین نکاتی بوده که گفتم، اما اگر به این نتیجه می‌رسند که امکانات و توانشان بیش از ماست و نیازی ندارند، ‌خوب پس چه اصراری است که شرکت باشد؟ بیایند مجمع عمومی فوق‌العاده تشکیل دهند و انحلالش را هم اعلام کنند.