در اتاق جراحی چه گذشت؛

پس از آن ، تیم پزشکی فکرهایشان را روی هم گذاشتند تا چگونه بر این مشکل غلبه کنند و در نهایت ، موفق شدند پیوند را پاکسازی کنند. یک رگ انحرافی دیگر تعبیه شد تا از پرخونی کاسته شود. این رگ انحرافی به خوبی کار کرد. دو تن از جراحان ، پروفسور بن کارسون و دکتر کیت گوا عمل جداسازی مغز را ادامه دادند. این بخش بسیار دشوارتر از حد انتظار بود ، چرا که این مغزها بیست و نه سال به یکدیگر متصل بودند. آنان عمل را میلی متر به میلی متر پیش می بردند ، آن هم در طول شب و تا بامداد سه شنبه عمل جداسازی ادامه داشت . دوقلوها عمل را به خوبی تحمل کردند. کف جمجمه می بایست جدا می شد و این استخوان ضخیم نیز با موفقیت جدا شد. دوقلوها پنجاه ساعت بیهوشی عمومی و عمل پیوسته را نسبتا خوب تحمل کردند و ما امیدوار ولی اندکی نگران بودیم . جداسازی مغز دوقلوها در ساعت 30/13 روز سه شنبه به پایان رسید. ابتدا اندکی خونریزی وجود داشت ، اما برای مدتی آنها خونریزی را تحمل کردند. مرتب به هر دو نفر خون تزریق می شد. جراحی بر روی لاله و لادن کاملا جدا شده ادامه یافت . اما حوالی ساعت 14، گردش خون لادن شروع به کند شدن کرد. متخصصان برای نجات جان او وارد عمل شدند ، ولی او در ساعت 30/14 تسلیم شد و جان باخت . در همین زمان شرایط لاله نیز بحرانی بود ، ولی بدنش همچنان مقاومت می کرد. جراحی بر روی مغز او ادامه یافت و او مرتبا خون دریافت می کرد.

پایان غم انگیز

به هر حال ، حوالی ساعت 45/15 ، گردش خون لاله نیز شروع به افت کرد. تمام تیم پزشکی وارد عمل شد و هر کس هر کاری که توانست ، انجام داد تا جان او را نجات دهد ، اما متاسفانه او نیز در ساعت 00/16 فوت شد. هنگامی که ما این کار را آغاز کردیم ، می دانستیم که خطر آن بسیار زیاد است . ما می دانستیم یکی از سناریوها ، این است که ممکن است هر دو را از دست بدهیم . لاله و لادن هم این موضوع را می دانستند. ما امیدوار بودیم و تمام تلاشمان را کردیم تا بدترین حالت ممکن پیش نیاید ، اما نتوانستیم . فارغ از امیدهای پزشکی ، ما بسیار شکرگزاریم که نشانه های حضور خداوند در دوقلوها و در تیم جراحی وجود داشت . ما از تمام تلاش ها و ایثارهای خیل عظیم متخصصان ، دکترها ، تکنسین ها ، پرستاران و مردم عادی که همگی برای یک هدف ، انجام دادن هر کاری برای لاله و لادن ، متحد شده بودند ، متشکریم . ما به خانواده بیژنی تسلیت می گوییم و در غم آنها و تمام اعضای خانواده شریک هستیم . اما لاله و لادن خانواده ای به مراتب بزرگتر دارند. تمام مردم ایران ، تمام مردم سنگاپور و تمامی قلب هایی که آنها به آن وارد شده اند خانواده آنهاست . امیدوارم همه ما بتوانیم چهره خندان آنها را به یاد داشته باشیم ، هنگامی که این سفر را آغاز کردند.