جام جم آنلاین گزارش میدهد
احمد محسنپور معتقد است: دو تار و کمانچه، هم در جشنها نواخته میشده، هم در شبنشینیها. البته از «لله وا» [بر وزن ملکا] در شبنشینیها نیز استفاده میشد.
او میافزاید: موسیقی آوازی مازندران عبارت است از «امیری» یا داستان امیر و گوهر، «طالبا» یا داستان طالب و زهره، «لیلی جان» یا کتولی، «کیجا جان» (=ترانهها) که در برخی از روستاهای شرق مازندران به رز مقوم و در غرب این استان به کیجا جانک معروف است.
آق ننه، همدم جان، غریبی یار، طیبه جان، حقانی یا اغانی، حیدربیگ و صنمبر، داستان رعنا و نجما، داستان فاطمه و مسکین، گره سری =( لالایی)، هرایی، و لگهسری و نوروزخوانی... همه این آوازها را خوانندگان و شعرخوانها (کسانی که شعر و موسیقی میدانند و میخوانند) و خشخوانها (دارندگان صدای خوش) اجرا میکنند.
محسنپور اضافه کرد: موسیقیسازی خود به چند بخش تقسیم می شود، مثلا موسیقیهای چوپانی مانند غریب حال، مش حال، دنباله مش حال، کمرسری یا تکسری یا تبری، (طبری)، زاری حال، شترحال، چراغ حال یا چرا حال، کیجا کرچال، گله رو بردن، پر جایی حال، کرد حال یا چوپون حال، خارکه جان خارکه، با ساز «لله وا» نواخته میشوند.
همچنین از موسیقیهای سازی برای سرنا و نقاره میتوان به پیشنوازی، یک چوبه، ترکمونی یا ریزه مالی، دو چوبه لیلا، سه چوبه جلوداری یا سنگین، ورساقی، ریزه مالی یا ریز و باریز، روونی و شر و شور اشاره کرد. و از موسیقیهای سازی برای کمانچه از آواز، بیات، سحرخونی، مناجات، کشتی و مثنوی و موسیقیسازی برای دوتار مانند ساربونی میتوان نام برد.
مدیر فرهنگ خانه مازندران، سازهای امروز مازندران را للهوا، سرنا، قرنه، دسر کوتن، کمانچه، دوتار، دست دایره و دهل برشمرد.
جام جم آنلاین گزارش میدهد
جام جم آنلاین گزارش میدهد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک فعال سیاسی:
یک نماینده مجلس:
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان