آرسنال در مسیری تازه

روز اول اکتبر سال 1996 مردی پا به ورزشگاه هایبری گذاشت که نامش در تاریخ باشگاه آرسنال جاودانه خواهد ماند. ونگر، هجدهمین مربی تاریخ آرسنال و اولین مربی غیربریتانیایی و غیرایرلندی آرسنال بود. پیش از او بروس ریوچ مربیگری آرسنال را به عهده داشت، ولی این مربی هم نتوانست به دوران نزول باشگاه لندنی پایان دهد؛ دورانی که پس از کنار رفتن جورج گراهام مشهور شروع و به قیمت تعویض 4 مربی ظرف یک سال تمام شد.

در دوران حضور ونگر، آرسنال در فوتبال جزیره به یک باشگاه کاملا متفاوت تبدیل شده است. با او دیگر از آن بردهای یک بر صفر دوران جورج گراهام خبری نبود، چون ونگر خواهان بازی تهاجمی است. او مرد کاردانی است که همواره به دنبال کشف استعدادهای جوان است. ونگر از معدود مربیانی است که با دستی تقریبا خالی به مصاف تیم‌های متمول می‌رود و شانه به شانه آنها حرکت می‌کند.

در این سال‌ها، او مدام به فکر پیشرفت آرسنال بوده و تعداد زیادی از جوانان گمنام را به بزرگان فوتبال جهان تبدیل کرده است. 3 بار قهرمانی در لیگ برتر و 4 قهرمانی در جام حذفی افتخارات ونگر در آرسنال است که با توجه به دیدگاه اقتصادی حاکم بر آرسنال، دستاورد بزرگی به شمار می‌رود. ونگر از چند سال پیش مجبور شد در خصوص خرید بازیکنان گران‌قیمت صرفه‌جویی کند، چون باشگاه آرسنال مشغول احداث ورزشگاه امارات در منطقه اشبرتون گراو بود. شاید این موضوع هر باشگاهی را وارد دوران نزول و بحران می‌کرد، اما ونگر خیلی راحت با آن کنار آمد و حتی برای باشگاه درآمدزایی کرد. پرورش دادن بازیکنان جوان و فروش آنها به مبالغ بالا استراتژی ونگر و باشگاه آرسنال بود. با این سیاست، بازیکنان بزرگی چون اشلی کول، فردی لیونگ برگ، روبر پیرس، خوسه آنتونیوریس، آلکساندر گلب، متیو فلامینی و حتی تیری آنری به فروش رسیدند تا آرسنال به باشگاه مقروضی تبدیل نشود.

در حال حاضر، ونگر 680 بار روی نیمکت آرسنال نشسته که حاصل آن 391 پیروزی، 169 تساوی و 120 شکست بوده است. ونگر از حیث تعداد بازی، ماندگارترین مربی تاریخ آرسنال است و در این راه، جلوتر از تری نیل مربی دهه 70 باشگاه قرار می‌گیرد.

کودکستان ونگر

آرسنال این فصل را در حالی شروع کرد که خیلی‌ها نسبت به آینده توپچی‌ها اظهار نگرانی می‌کردند. ینس لمن، فیلیپ سندروس، متیو فلامینی و گیلبرتو سیلوا به فروش رسیدند، ولی نیروهای جانشین اصلا در حد بازیکنان کوچ‌کرده نبودند. هواداران آرسنال نگران وضعیت میانه میدان تیمشان بودند که بشدت به نیروهای جدید نیاز داشت، اما ونگر تنها به آوردن سمیر نصری جوان اکتفا کرد. خریدهای دیگر ونگر از نصری هم خام‌تر و کم‌تجربه‌تر بودند. آمائوری بیشاف، هافبک فرانسوی وردربرمن فقط 21 ساله بود و بیشتر روی نیمکت ونداشتادون می‌نشست. کیه‌رون گیبس 19 ساله بود و در دسته پایین‌تر برای نوریچ سیتی بازی می‌کرد. کارلوس ولا، آرون رمزی و جک ویلکشایر هم در همین سن و سال بودند. در همین زمان بود که وقتی روزنامه‌های انگلیسی را ورق می‌زدید، کاریکاتورهای ونگر را می‌دیدید که در کودکستان مشغول سر و کله زدن با کودکان است! تنها بازیکن باتجربه‌ای که به آرسنال آمد، میشل سیلوستره بود که خود را از نیمکت اولدترافورد به نیمکت ورزشگاه امارات منتقل کرد.

با این وصف، ونگر تیمش را راهی فصل جدید کرد. در 2 ماه اول، دو شکست برابر فولام و هال‌سیتی هشدارهایی را به ونگر می‌داد. موضوع بدتر خبر آسیب‌دیدگی بازیکنان آرسنال بود که به مراتب بیش از سایر تیم‌ها مصدوم می‌شدند. مصدوم شدن ولکات برای آرسنال ضربه مهلکی به شمار می‌رفت. در ماه نوامبر سسک فابرگاس ستاره بازی‌ساز آرسنال هم به جمع مصدومان پرتعداد آرسنال اضافه و مشکل تیم لندنی دوچندان شد. شکست خانگی دو بر صفر برابر آستون‌ویلا که رقیب اصلی آرسنال برای تصاحب رتبه چهارم و راهیابی به جام یوفا بود، آرسنال را دچار شوک کرد. یک هفته بعد هم مردان جوان ونگر با حساب 3 بر صفر مغلوب منچسترسیتی شدند و به نظر می‌رسید یک بحران جدی از راه رسیده است.

بازیابی

در حالی که همه چیز برای آرسنال در هم پیچیده به نظر می‌رسید و شاگردان کم‌سن و سال ونگر از هر زمان دیگری درمانده‌تر به نظر می‌رسیدند و مطبوعات ونگر را سیبل انتقادهای خود قرار داده بودند، آرسنال با درخشش رابین فان پرسی که 2 گل زد، در استانفورد بریج چلسی را 2 بر یک مغلوب کرد.

این پیروزی از دیدگاه روحی و روانی برای آرسنال تاثیرگذار بود. بعد از این دیدار آرسنال در لیگ برتر به خودباوری رسید و دیگر هرگز شکست نخورد. آرسنالی‌ها در یک مقطع دیگر هم با مشکل گلزنی مواجه شدند. این اتفاق در ماه فوریه افتاد که آرسنال کاملا فقدان فابرگاس و آدبایو را احساس می‌کرد و در 4 بازی پیاپی برابر وستهام، تاتنهام، ساندرلند و فولام بدون گل متوقف شد. جالب آن که 3 تیم از 4 تیم یادشده لندنی بودند که در سال‌های گذشته معمولا مغلوب آرسنال می‌شدند.

بعد از این که حرکت آرسنال روی نوار تساوی به پایان رسید، دوران اوج‌گیری این تیم شروع شد. در این مدت آرسنال 5 بازی پیاپی را برد و نه‌تنها آستون‌ویلا را در کورس مقام چهارمی پشت سر گذاشت، بلکه تا حدودی خود را به چلسی رده سومی نزدیک کرد.

در کسب این نتایج مثبت، بازگشت امانوئل آدبایور و سس فابرگاس تاثیر بسزایی داشت، اما بازی‌های خوب رابین فان پرسی در پست دوم خط حمله را نباید فراموش کنیم. در میانه میدان، جایی که بیشتر کارشناسان به توانایی‌های دیابی، دنیلسون و سانگ شک داشتند، آنها پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کردند، به طوری که ونگر از آنها کاملا راضی است و موفقیت آنها را جوابی محکم به منتقدانش می‌داند.

ورود آرشاوین

در فصل زمستان آرسن ونگر بالاخره تصمیم گرفت یک خرید بزرگ در بازار نقل و انتقالات انجام دهد و بعد از چانه‌زنی‌های فراوان، آندری آرشاوین را با مبلغ رکوردشکن 15 میلیون پوند به خدمت گرفت. رکورد قبلی آرسنال 11 میلیون پوند بود که در زمان انتقال سیلوین ویلتورد از سوی آرسنالی‌ها پرداخت شده بود. در حال حاضر ویتر هیل‌وود رئیس باشگاه آرسنال از شرایط مالی تیمش راضی است. در روزهایی که بحران مالی جهان را در بر گرفته و تیم‌های باشگاهی هم با این بحران رودررو شده‌اند، آرسنالی‌ها به واسطه آینده‌نگری‌شان در گذشته، مشکلی را احساس نمی‌کنند. حالا دست ونگر باز است که بازیکنان گران‌تر را هم به آرسنال بیاورد ولی این مربی کسی نیست که به دنبال ستاره باشد.

آرشاوین به سبب آن که با زنیت سن‌پترزبورگ در مسابقه‌های لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده است، نمی‌تواند با پیراهن قرمز آرسنال در اروپا به میدان برود. او در 9 دیداری که برای آرسنال در رقابت‌های داخلی به میدان رفت، تنها 2 گل به ثمر رسانده است. او ظاهرا نتوانسته با محیط و شهر لندن خو بگیرد.

همسر آرشاوین چند بار نارضایتی‌اش را از زندگی در لندن اعلام کرده و خود آرشاوین هم گفته که روزهای سختی را می‌گذراند. با این حال باید منتظر درخشش آرشاوین در فصل آینده باشیم، چون تجربه نشان داده چنین بازیکنان باتکنیکی زیرنظر آرسن ونگر بخوبی پیشرفت می‌کنند.

لیگ قهرمانان

آرسنال در این فصل همچون سال 2006 که تا فینال لیگ قهرمانان اروپا پیش رفت، آرام آرام خود را به مراحل پایانی این مسابقه‌ها نزدیک کرده و حالا در مرحله نیمه‌نهایی است. آنها بعد از آن که در مرحله گروهی به دنبال تیم پورتو به عنوان تیم دوم گروه صعود کردند، در برابر رم در ضربات پنالتی پیروز شدند و در مرحله یک‌چهارم نهایی هم تیم سختکوش ویارئال را در مجموع 14 مغلوب کردند.

قرار گرفتن آرسنال در میان 4 تیم بزرگ اروپا، آن هم در فصلی که کسی روی آنها حساب نمی‌کرد، افتخار بزرگی است. بازگشت تئو ولکات و ادواردو از کمند مصدومیت طولانی‌مدت خبر خوبی برای هواداران آرسنال بود، اما در نقطه مقابل، آسیب‌دیدگی توماس روسیچکی به طرز عجیبی طولانی شده است و با وجود انجام عمل جراحی روی پای او، این بازیکن خوش‌نقش، نمی‌تواند آرسنال را در این فصل همراهی کند.

ویلیام گالاس، دیگر مهره کلیدی آرسنال که در میانه فصل به دلیل رفتارهای عجیبش بازوبند کاپیتانی را از دست داد، دیگر مصدوم تیم آرسنال است. در غیاب او، میشل سیلوستره در مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی اشتباه مهلکی انجام داد و موجب حذف آرسنال در برابر چلسی شد. شاید آرسنال از همین نقطه در برابر منچستریونایتد هم ضربه بخورد.

مانوئل آلمونیا، گائل کلیچی، باکاری سانیا و یوهان ژورو دیگر یاران مصدوم آرسنال هستند که ونگر آرزو می‌کند در هفته‌های حساس باقیمانده و بخصوص در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل منچستریونایتد آنها را در اختیار داشته باشد. حتی در صورت شکست تیم شمال شهر لندن در مقابل منچستریونایتد، باید این فصل را فصلی موفقیت‌آمیز برای آرسنال ارزیابی کنیم؛ تیمی که با بودجه‌ای بسیار کمتر از تیم‌های صاحب نام اروپا بسته شده، خود را در حد بزرگان اروپا قرار داده است و با میانگین 60 هزار نفر تماشاگر در بازی‌های خانگی، بعد از منچستریونایتد بیشترین تماشاگر را در بین تیم‌های انگلیسی دارد.

برنامه آینده

از هم‌اکنون صحبت درباره نقل و انتقال بازیکنان در فصل تابستان شروع شده است. آرسنال هم از این قضیه مستثنی نیست. گفته می‌شود ونگر در فصل تابستان برخلاف 2 یا 3 فصل اخیر بسیار پرکار خواهد بود. تیم او احتیاج مبرمی به یک مدافع میانی مستحکم و کارکشته دارد و در کنار آن ونگر حتما در فکر به خدمت گرفتن یک هافبک دفاعی مقتدر خواهد بود. در فصل زمستان شایعه آمدن یحیی توره از بارسلونا شدت گرفت، اما وی در بارسلونا باقی ماند.

اکنون بیش از هر زمان دیگری جای خالی یک هافبک دفاعی جنگنده در تیم آرسنال به چشم می‌آید؛ جایی که زمانی پاتریک ویرا آقایی می‌کرد و بعد از رفتن او، گیلبرتو سیلوا و سپس متیو فلامینی در نوع خود بد بازی نمی‌کردند.

آرسنال اگر بتواند مثل فصل پیش مانع رفتن آدبایور به میلان شود، در خط حمله باید یکی از مهاجمان پرتعدادش را به فروش برساند. شاید نام این مهاجم نیکلاس بنتر باشد که در بیشتر بازی‌های این فصل روی نیمکت ذخیره‌ها نشست. از طرف دیگر گفته می‌شود آرسن ونگر مشتاق به خدمت گرفتن ادین ژکو ستاره جدید فوتبال بوسنی است که در وولفسبورگ روزهای پرفروغی را سپری می‌کند.

باقی ماندن فابرگاس در آرسنال، از آدبایور هم مهم‌تر است. در صورتی که فابرگاس در ورزشگاه امارات بماند، فصل آینده آرسنال هم می‌تواند دوباره بر سر قهرمانی لیگ برتر بجنگد.

مزدک میرزایی