محصول مزرعه دایی

دایی که می‌داند فاصله بازیکنان فوتبال ایران، فاصله‌ای غیرقابل پر کردن نیست، چشم خود را هم گذاشت و دوستی‌های گذشته را نادیده گرفت تا بتواند، بهترین‌های لیگ را به تیم ملی فرابخواند.

علی دایی، می‌داند و می‌دانست که وقتی 80  70 درصد تیم او در خارج بازی می‌کنند، عملا تاثیر مربیگری او کمرنگ جلوه می‌کند.

دایی در شرایط مساوی و حتی با درصدی بالا و پایین بازیکنان داخلی را به بازیکنان خارجی ترجیح داد.

رحمان رضایی، علی کریمی، وحید هاشمیان، مهدوی‌کیا، عنایتی، کاظمیان، سامره، خطیبی، مبعلی، معدنچی و... از جمله بازیکنانی بودند که در تیررس و دایره تغییرات دایی قرار گرفتند.

علی دایی، در رویکرد تازه، امنیت بازیکنان همیشه حاضر در اردوی تیم ملی را به خطر انداخت.

علی کریمی، تاب یک چنین برخوردی را نداشت، رحمان با احترام کنار رفت، مهدوی‌کیا یک خط در میان دعوت شد، عنایتی خود تقاضای کناره‌گیری کرد و فریدون زندی بدون کوچک‌ترین واکنشی، با تیم ملی وداع کرد.

عاقبت کار به جایی رسید که امروز در تیم ملی ما تنها در انتظار دو، سه بازیکن خارجی می‌نشینیم، بازیکنانی مثل جواد نکونام و مسعود شجاعی که خیلی‌ها معتقدند، مسعود شجاعی هم بود و نبودش چندان ضربه‌ای به تیم ملی نخواهد زد.

امروز مهدی رحمتی را می‌شود، حاصل نگاه کارشناسانه علی دایی دانست.

دلواپسی‌های ابراهیم میرزاپور در درون دروازه تیم ملی از یاد طرفداران تیم ملی بیرون نرفته بود که مهدی رحمتی در چند بازی متوالی، ناجی دروازه تیم ملی شد.

رحمتی امروز، مطمئن‌ترین یار تیم ملی است و در بازی‌های اخیر تیم ملی او همواره یکی از بهترین‌های میدان بوده است، تا جایی که منتقدان ایراد می‌گیرند که چرا باید دروازه‌بان ما در تمام بازی‌ها ستاره باشد و اشاره آنها به ساختار دفاعی تیم ملی است که موجب تحت فشار قرار گرفتن مهدی رحمتی می‌شود.

حسن اشجاری

بازیکن چپ پایی است که دایی، او را از خط حمله ذوب‌آهن گرفته و به یک مدافع چپ تبدیل کرده است. اشجاری بازی به بازی حرفه‌ای‌تر عمل می‌کند.

اشجاری با بازی‌های قابل قبولش می‌تواند یکی از ماندگارترین چهره‌های تیم ملی ایران باشد و ما را برای چند سال صاحب مدافع چپ خوش‌تکنیکی کند.

اشجاری خوب شوت می‌زند، خوب دریبل می‌کند و به دلیل بازی در میانه میدان و خط حمله از اعتماد به نفس بالایی برخوردار است. تیم ملی پس از رفتن مجتبی محرمی سال‌ها در منطقه چپ، بازیکن قابل اعتنایی نداشت و اشجاری در صورت کسب تجربه، می‌تواند یک چپ پای ماندگار در تیم ملی باشد. اقبال بد دایی در این است که اشجاری بدون کمترین بازی تدارکاتی، ناچار است در بازی‌‌های رسمی شکل بگیرد.

غلامرضا رضایی

طفل شیرینی که علی دایی، دلبستگی زیادی به او دارد. رضایی بازیکنی است که با برخورداری از فیزیک عضلانی، قادر است با سرعت پا به توپ شده و مسافت زیادی را با حداکثر سرعت طی کند.این ویژگی، موجب می‌شود تا خط دفاعی حریف شکل و سازمان خود را از دست بدهد و فرصتی را برای خلق موقعیت به وجود آورد.

غلامرضا رضایی، با همین ویژگی استثنایی، توانسته است گل‌هایی را برای تیم ملی در بازی‌های دوستانه و رسمی به ثمر برساند.

محرومیت این بازیکن گریز پا، موجب شد تا تیم کره جنوبی در تهران، به راحتی از پس مهاجمان ما برآیند و تیم ملی ما وزن خود را در خط حمله از دست بدهد.

علی دایی، امید بسیاری دارد تا با حضور رضایی در بازی‌های آینده بویژه دو بازی خانگی در تهران با عربستان و امارات، صاحب حداکثر امتیازهای این دو بازی حیاتی باشد.

هادی عقیلی

بازیکن خوش قد و قواره‌ای که با موهای بور و بلندش هیبت «پویول» مدافع متعصب بارسلونا را در ذهن‌ها زنده می‌کند.

هادی عقیلی در زمان مربیگری قلعه‌نویی به تیم ملی دعوت شد، اما از زمان مربیگری علی دایی، او به عنوان مدافعی ثابت در کنار سیدجلال حسینی، زوج میانی تیم ما را تشکیل داد.

عقیلی مدافع سختکوش، دونده پرتلاشی است، اما در پاره‌ای از اوقات وظایف فردی خود را فراموش و تا حدودی احساسی بازی می‌کند.

او داوطلبانه در جاهایی درگیر می‌شود که شاید وظیفه او نباشد، عقیلی در اظهارنظرهایی که در نشریات می‌کند، همیشه پز مخالف می‌گیرد و این می‌تواند به نصیحت‌پذیری او خدشه وارد کند و این مدافع جنگنده را همیشه در موضع دفاع از خود قرار دهد.

حال آن که او مدافعی است که دارای ارزش‌های فنی بالایی است و به عنوان یکی از ستون‌های خط دفاعی سپاهان دارای تجربه‌ای بسیار ارزنده است.

هادی عقیلی، در بهترین شرایط به تیم ملی راه‌یافته، او با مربیان خوبی کار کرده و در صورت تثبیت موقعیت فعلی‌اش می‌تواند سال‌ها در مرکز دفاعی تیم ملی یک پای ثابت باشد، مشروط بر آن که در مقابل منتقدان خود، همیشه ایستادگی نکند.

محمدرضا خلعتبری

هافبک ریزنقش و ریزاندامی که توانسته است با درخشش در بازی‌های داخلی و تمرین‌های تیم ملی تمام مدعیان پست هافبک چپ را کنار بزند.

خلعتبری در هر میدانی، به اندازه دو بازیکن می‌دود، درگیر می‌شود و در کار حمله و دفاع جزو موثرترین بازیکنان تیم ملی است.

خلعتبری در بازی‌های اخیر تیم ملی تمام تردیدها را از بین برده و بویژه پس از بازی خوب و درخشانش برابر کره جنوبی هیچ کس نمی‌تواند حضور او در منطقه چپ تیم ملی را منکر شود.

خلعتبری بازیکنی است که می‌تواند در چند پست بازی کند. انتخاب بازیکنانی مثل رضایی و خلعتبری حکایت ازاین دارد که علی دایی، چندان اعتقادی به جثه بازیکنان ندارد و بیشتر خواهان جوهر وجودی آنهاست.

بازیکنانی مثل کعبی، رضایی، خلعتبری و حتی اکبرپور می‌توانند برای تیم ملی ما یک ویژگی به حساب آیند. تیم ما با این نفرات، معدل تازه‌ای را به دست می‌آورد و باید دید در آینده‌ ما می‌توانیم با این قضیه کنار بیاییم یا خیر. تجربه نشان داده است که تکنیک و هنر بازیکنان ریزنقش به مراتب بهتر و موثرتر از بازیکنانی است که با داشتن فیزیک مناسب، تاثیرگذاری کمتری دارند.

علی رئیسی