درباره «برونو متسو» مربی خبرساز فرانسوی

برونو متسو (Bruno Metsu) یک سالی است که «چهره روز» فوتبال جهان است . او تیم ملی سنگال را اوایل تابستان سال گذشته در حالی به مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2002رساند که این کشور تنها اولین مرتبه شرکت اش را در این رقابت ها تجربه می کرد.

کد خبر: ۲۲۴۷۸

حالا او با تیم العین امارات که طبق هر معیاری باید یک تیم کوچک شمرده شود تا نیمه نهایی اولین دوره جام قهرمانان آسیا (که ادغامی از 2جام باشگاهی قبلی آسیا است) پیش تاخته و با احتساب حذف نامدارانی مثل الهلال عربستان و نمایندگان ایران در غرب و تمامی فرستاده های کره جنوبی و ژاپن در شرق قاره دستاوردی بس بزرگ محسوب می شود. تنها سد بازدارنده در برابر متسو حمله امریکا به خاک عراق تلقی می شود که طبعا می توانست انجام دیدار خانگی العین با حریف چینی اش در مرحله نیمه نهایی این رقابت ها را در شهر العین غیرممکن سازد و همین مساله ممکن بود به ضرر او و یارانش تمام شود؛ اما فیفا بر سر انجام این بازی در همین محل اصرار کرد و بنابراین متسو در صحرای دلخواهش باقی ماند. گرمای مفرط امارات حتی در زمستان های این کشور شوخی بردار نیست و در تابستان از 50درجه در سطح خیابان ها نیز بالاتر می رود. با این حال می توانید «متسو»ی 50ساله را با همان قیافه و سیمای خاصش و تی شرتی در زیر کت و شلوارش در حال کار با مردان العین زیر آفتاب سوزان منطقه ببینید. ... وقتی در آفریقا کار کرده باشید، اولین چیزی که به آن عادت می کنید، گرمای شدید است . اینجا هر چه بخواهید هست ؛ می توان شکوفا شد و گل کرد.
مردمدار و زرنگ

به واقع نیز العین از مدرن ترین شهرهای امارات است و در باشگاه العین نیز تمام امکانات ورزشی را مهیا کرده اند. متسو توانسته بود با امکاناتی بسیار کمتر از این و البته با استفاده از توان ذاتی فوق العاده فوتبالیست های سنگال ، تیمی را بسازد که جام جهانی را تحت الشعاع خود قرار دهد و باعث حذف فرانسه ، اروگوئه و سوئد شود. درست است که تقریبا تمام بازیکنان سنگال در آن جام عضو باشگاه های اروپایی و بخصوص فرانسوی بوده و هستند و امثال ال حاجی دیوف ، فادیگا، بوپا دیوپ و کامارا از هر نظر با بهترین های دنیا برابری می کنند؛ اما خط دادن به آنها نیز کاری بس مهم بود که از متسو برآمد. او مثل اربابی بود که می دانست چطور یاران «شیر» مانند جوانش را به میدان مبارزه ببرد و خودش نیز آنقدر مردمدار و زرنگ بود که با ارباب جراید دوستی کند و با یک زن آفریقایی ازدواج نماید تا از هر نظر «خودی» محسوب شود (!) و در عین ریاست ، با شاگردانش دوستی کند. او همه ابزار توفیق را به خدمت گرفته بود و امروز به نظر می رسد که همان کار را در العین نیز انجام داده است .
گفتند برو

با این حال باید پذیرفت توانایی فوتبالیست های اماراتی یک دهم سنگالی ها نیز نیست و به تبع آن کار متسو که در ایام جوانی بازیگر تیمهای نیس ، لیل و والن سی ین فرانسه و اندرلخت بلژیک بوده 10برابر سخت تر است . با این حال انتقال او از سنگال به امارات پر دردسر و خبرساز بود. خود او می گوید چون در یک سال بعد از اتمام جام جهانی هیچ فعالیت عمده ای در سنگال وجود نداشت ، از فدراسیون فوتبال این کشور اجازه خواست که پیشنهاد 10ماهه العین را بپذیرد و پس از پایان کارش به آنجا بازگردد. سنگالی ها ظاهرا موافقت کردند ؛ اما بلافاصله پس از رفتن وی خبر خلع او را اعلام کردند و یک هموطن او (گی استفان) را به نزد خود آوردند. از زبان خود متسو در بهار 2003 بشنویم ! «در ابتدا هیچ مشکلی وجود نداشت و وزیر ورزش خودش به من گفت برو؛ اما بعدا شنیدم که مالک سای (رئیس فدراسیون فوتبال) گفته است که این کار، غیرممکن است». پس از عزل متسو، ملی پوشان سنگال با او اعلام همدردی کرده و تهدید کردند که اگر وی بازنگردد تیم ملی را تحریم خواهند کرد. یک هیات از سوی فدراسیون فوتبال سنگال به اروپا رفت و با متسو گفتگو کرد. اما سرانجام مقرر شد که او بازنگردد ، متسو نیز هدفش را تجدید قهرمانی العین در لیگ امارات و درخشش در جام قهرمانی باشگاه های آسیا تعیین کرد. اهدافی که به دست آمده است .
کاملا محسوس

برای او تفاوت های فراوانی میان سنگال و امارات کاملا محسوس بوده است : در سنگال ، کار تشکیلاتی ضعیف بود؛ اما فوتبالیست های پرتوانی دیده می شدند و استعداد اولیه و توان ذاتی ، در حد بالایی بود و در امارات وضعیت برعکس بوده است ، یعنی امکانات و کار تشکیلاتی عالی است ؛ اما تعداد و استعداد موجود از سطح متوسط و حتی فقیرانه بالاتر نمی رود. خود متسو در این باره می گوید: در سنگال تقریبا همه مردم فوتبال بازی می کنند و این کار تقریبا در هر روز انجام می گیرد و می توانید آن را در سطح شهر و خیابان ها ببینید؛ اما سازمان و کار تشکیلاتی قوی وجود ندارد. حتی تعداد زمین ها و استادیوم ها بسیار کم است و چیزی به اسم لیگ برای جوانان و طبقه های سنی پایین وجود ندارد. در امارات تا دلتان بخواهد کار تشکیلاتی و وسایل و استادیوم ها خوب اند؛ اما روحیه فوتبال خواهی و ورزش دوستی ، اصلا به سنگال نمی رسد. درست است که مردم اینجا هم فوتبال را دوست دارند؛ اما مهمترین چیز در زندگی شان نیست . به آفریقا بروید و چیزی خلاف این را حس خواهید کرد. افراد زیادی در آنجا با فوتبال و برای فوتبال زندگی می کنند. سنگال چیزی حدود 10میلیون نفر جمعیت دارد و اگر بگویم همه شان فوتبال بازی می کنند، گزاف نگفته ایم . آنجا خیلی کارها می توان کرد.
پیشرفت فوتبال آسیا

در عین حال در اماراتی که متسو مزایای آن را برشمرد، مثل سایر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس یک ویژگی بد وجود دارد و آن این که هیچ چیز جز برد را نمی خواهند و چون خرج زیادی می کنند، طاقت ناکامی را ندارند و حتی با یکی دو شکست عذر مربی را می خواهند. متسو می گوید اگر به امارات آمده و درجه اول برای پول و مسائل مالی هم آمده ، با پذیرش نکته مذکور بوده است . او در بهار 2003 می گوید: پس از فتح مجدد لیگ امارات و رسیدن به نیمه پایانی جام قهرمانی آسیا، توانمان را روی جام حذفی امارات گذاشتیم و امیدمان را همیشه حفظ کرده ایم ؛ اما اگر نظر شخصی مرا بخواهید، جام آسیا از همه مهمتر است . فوتبال در آسیا آشکارا رو به تعالی می رود و شاید پیش از آن ، کارها در سطحی متوسط بود. شاید نقطه انفجار برای آسیا در جام جهانی 2002 بود. زمانی که ژاپن عالی بازی کرد و کره جنوبی به رتبه چهارم رسید. حالا در آسیا همه با امید و خودباوری بیشتری کار می کنند و استانداردها بالاتر آمده است و این مساله و روند را در لیگ قهرمانان آسیا نیز می توان حس کرد. امارات نیز داستانی مخصوص به خود داشته است . درست است که تیم ملی این کشور به دور پایانی جام جهانی 1990 رسید و نایب قهرمان جام ملتهای آسیای 1996 هم شد؛ اما در سالهای اخیر نزول شدیدی داشته است . در نقطه مقابل باشگاه های امارات با سرمایه گذاری کلان و با آوردن مستمر مربیان برجسته خارجی ، رو به پیشرفت داشته و هر سال بیشتر از سال پیش شکوفا شده اند. شاید سرآمد آنها العین بوده باشد که حتی در اواخر دهه 1990 نیز یک بار به جمع 4تیم مرحله پایانی جام قهرمانی باشگاه های آسیا راه یافت.
اطمینان به کسب پیروزی

آن واقعه در سال 1999 شکل گرفت که مسابقات این مرحله در ورزشگاه آزادی تهران برپا می شد و العین با مربیگری ایلی بالاچی رومانیایی تنها با ضربات پنالتی به جوبیلو ایواتا ژاپن باخت ؛ ولی در بازی رده بندی دالیان شیده چین را زد و سوم شد. اینک متسو مجبور است حتی به رتبه ای بالاتر از این بیندیشد. او می گوید: پیکارهای امسال سخت و در سطحی بالاست و هر کس که قهرمان شود، واقعا می تواند ادعای بزرگی کند. اینک تعداد خارجی های شاغل در فوتبال آسیا بیشتر شده است و همین مساله پیشرفت کلی این فوتبال را موجب گشته است . ما تدارک زیادی برای مسابقات دیده ایم و پیامدهای آن را در پیکارهای مرحله یک چهارم نهایی در نحوه بازی و نتایج ما مشاهده کردید. در همه مراحل مطمئن بوده ایم که ما توان و بازیگران مورد نیاز را در خدمت داریم . اگر به فینال برسیم ، برای کل فوتبال امارات عالی خواهد شد و موضوع به العین منحصر نخواهد بود. هرچند با شرایط فعلی هیچ کس اینجا کمتر از قهرمانی را نمی پذیرد؛ اما هدف اصلی من که خوب و باکلاس بازی کردن باشد، تا همین جا نیز حاصل آمده است . در غیر این صورت نمی توانستیم هر 3حریفمان را در دور یک چهارم نهایی جام بزنیم . با این حال همه اعتراف دارند که این وقایع نیز مانند اتفاقات جام جهانی 2002 تنها موجب تثبیت و تقویت متسو و ترفیع پایگاه او در جهان فوتبال شده است و موفقیت عالی العین تحت الشعاع توفیق شخصی مربی ای قرار گرفته است که این روزها حتی از خود فوتبال نیز مهمتر به نظر می رسد!.