آواز گنجشک‌ها ادامه دارد

«آواز گنجشک‌ها» این اثر قابل تحسین  باز در این اکران‌های رنگارنگ پاییزی، متفاوت است و شاید رنگ و لعاب فیلم‌های این روزها را نداشته ولی واقعا به راحتی با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند. ارتباطی که تماشاچی با «آواز گنجشک‌ها» پیدا می‌کند، از نوعی کاملا ساده و ایرانی است. سادگی در داستان این اثر به خوبی نمایان است و این سادگی تا به جایی پیش می‌رود که تماشاچی تصویر کاملی از دور و بر خود را می‌بیند، گر چه کالای لوکس و ماشین آخرین مدل و خانه گران‌قیمت به چشم نمی‌‌خورد اما ما به ازاء آن صفای خانه این روستایی، شترمرغ‌های پرهیاهو و موتور خراب جایگزین آن زرق و برق‌هاست. «مجیدی» در این اثرش که در عین خودمانی و صمیمی بودن با تماشاچی‌اش پر از نکات خاص و اندرز‌های گوناگون است و کاملا فنی عمل می‌کند. داستان اگر چه پر از تعلیق و استرس نیست اما  محتوای آن از نوعی است که تماشاچی را همراه می‌کند. «کارگردان» نگاه خاص و الهی را در آثارش به شکل آرام و متین،‌ غلو‌آمیز در آواز گنجشک‌ها نیز لحاظ کرده. بیان و نگاهی که مجیدی در داستانش در مورد رابطه میان خالق و مخلوق ترسیم می‌کند از بیانی ساده برخوردار است خیلی به سراغ پراکنده گویی، شلوغ کردن یا بزرگنمایی نمی‌رود و کاملا در طول ماجراها این رابطه را روان و جاری می‌کند. کریم و رابطه او با خالقش از آن بخش‌‌های مثال زدنی در این خصوص است. شاید این تصور پیش آید که مجیدی خیلی به کریم در داستان پرداخته و از همین روی رابطه میان او و خدا را ساده ترسیم کرده. اما باید بدانیم این یک واقعیت مستتر است بسیاری از ما در لحظه به لحظه زندگی اگر توجه به این داشته باشیم،‌ ورود، حضور و توجه باری‌تعالی را می‌بینیم اما متاسفانه یا توجه نداریم یا غافلیم اما هر آن در خود فرو رویم آن را می‌فهمیم و اتفاقا گره زدن این نکته در ذهن در آواز گنجشک‌ها مشهود است بی آن که مجیدی بخواهد حرکتی خارق‌العاده یا تصویری ماورایی را به نمایش گذارد صرف چنین وضعیتی قادر خواهد بود علاوه بر تبیین صورت مساله،‌ جوابی قابل فهم را بیان نماید.
شخصیت‌‌های مجیدی در آواز گنجشک‌ها به آن می‌پردازد اگر چه به نظر ساده و بی‌اهمیت می‌‌رسند اما بسیار مهم و حضوری ویژه دارند. اتفاقا سینمای مجیدی در به کارگیری از چنین شخصیت‌های ساده‌ای مثال‌زدنی است، سادگی پیدا و پرهیز از جنجال در شخصیت کریم. گرچه در ابتدا روحی سرد را تزریق می‌کند، اما طولی نمی‌کشد که بسرعت بیننده با آن ارتباط مستقیم برقرار می‌کند. ارتباطی از جنس سادگی «کریم» چنین شخصیتی بی‌شک قادر خواهد بود آن طور که داستان می‌خواهد رو به جلو حرکت کند و با پرهیز از ادعا و بزرگ‌نمایی داستان را نقل کند. این امر کاملا با بازی بسیار عالی و روان «رضا ناجی» به اوج خود می‌رسد. ناجی در این نقش ثابت کرد که قابلیت‌هایی دارد که کمتر می‌توان در دیگران دید، نقش در او عجین شده و بیننده هیچ وجه تمایزی بین ناجی و نقش نمی‌تواند لحاظ نماید. «آواز گنجشک‌ها» بار دیگر ثابت کرد که مجیدی یک کارگردان استثنایی در سینمای ایران است. کارگردانی که علاوه بر خلاقیت دارای برتری‌های خاص هنری نیز می‌باشد.

پارمیس فدایی مهاجر