قطب نامتجانس

قطبی از وقتی نیز که دوباره آمد، به گونهای که استحاله رفتاری شده باشد، در عقاید و باورهایش تجدید نظر کرد تا با تعریف و تمجید از داریوش مصطفوی، مدیرعامل کهنهکار و فوتبالی سرخها و دیگر اعضای هیاتمدیره باشگاه، بسان ناجی بازگشتی دوباره به فوتبال ایران داشته باشد و اینبار قول قهرمانی در آسیا را چاشنی صحبتهایش کند. توجه کنید، بیان این مسائل از روی غرض و اینجور حرفها نیست، چو ن بنده تاکنون با قطبی سر یک میز ننشستهام و به عنوان ناظری بیطرف، در فصل قبل شیفته رفتار و کردارش شدم و به دفعات نیز از سر خیر و دوستی برایش قلم زدهام. اما خب، چه میتوان کرد وقتی این قطبی، قطبی دیروز نیست. حتی مروری بر نوع گویش و اظهاراتش نیز بر این نکته صحه میگذارد که او گارد گرفته به استقبال حوادث فوتبالی آمد تا رفته رفته از شخصیت و من حقیقی خویش دور شود و قطبی نامتجانسی را برای من و شما به تصویر بکشد.عرض کردم قصد مچگیری و زیر سوال بردن عملکردها را نداریم، چه اصولا تحلیل شرایطی که امروز در آن قرار نداریم، دردی را دوا نمیکند، اما به راستی نگاه کنید که پرسپولیس فعلی به لحاظ بازیکن، مهره و ستاره چی کم داشت که افشین قطبی باید کفر نعمت کرده و در فصل پاییزی پرسپولیس، جدایی را به ماندن و ساختن تیم ترجیح دهد. او حتی نخواست به تعهدات حرفهایاش پایبند باشد تا برای همیشه نزد هواداران سرخ محبوب بماند. شاید اگر او دیگر به فوتبال ما نمیآمد، از وی به عنوان سرداری فاتح نام برده میشد، اما حالا که در چنین شرایطی رفته، جز مربی شکست خورده چه نام دیگری میتوان بر وی نهاد!