مریم سلطان‌احمدی‌

خط‌شکن؛ غیرمتعارف‌

در میان سریال‌های نمایشی که از شبکه تهران پخش می‌شود، شاید داستان مجموعه تلویزیونی «خط‌شکن» با سایر مجموعه‌های این شبکه کمی فرق داشته باشد. موضوعی که در آن دیده می‌شود، تلفیقی از قصه‌های خانوادگی یا به عبارت دیگر ملودرام، اکشن و بعضا طنز است. در این تلفیق گرچه کارگردان به کرات داستان را به یک سمت و سوی خاصی هدایت می‌کرد، اما مخاطب با یک توجه بیش از حد کارگردان به بخشی از قصه روبه‌رو بود که از همین روی در بعضی از بخش‌ها، رشته اصلی قصه رها می‌شد و به سویی و حتی با رویکرد خاص خود می‌رفت.

کد خبر: ۲۱۲۱۱۹

این سردرگمی از همان بخش‌های نخست وجود داشت. ولی در آن ابتدا بیننده تصور می‌کرد که شاید این همه حاشیه‌پردازی به واسطه معرفی اجزای قصه است، اما متاسفانه این وضعیت تا حال حاضر نیز ادامه پیدا کرده و داستان بین زمین و آسمان رها شده و با وزش بادی آرام در طول ماجرا تغییر مسیر می‌دهد. «خط‌شکن» در عین آن که با وجود داستانی متفاوت قادر بود به موضوعاتی خاص بپردازد، اما هیچگاه نتوانست به آن هدف تعیین‌شده برسد. قصه اگر از اختلاف خانواده کبیری و کدورت پدر و پسری به واسطه دختری به نام نازنین آغاز شد، اما به جاهایی در حال گذار است که قاعدتا نیازی به چنین عبوری نبود. وقتی داستان از راستای تعیین شده خود خارج شد، هر قصه و هر موضوعی را به پیش کشید؛ قصه عتیقه و سرقت از یک سو، داستان زندگی کوروش و نازنین و وضعیت رفتن آنها از وطن از سوی دیگر، قصه مرد شیمیایی و پسرش و... چنین طراحی‌ای واقعا بر چه اصول و معیاری شکل گرفته؟ این اتفاق نامیمون سبب‌ساز درهم شدن شخصیت‌های داستان نیز گشته. عمده شخصیت‌پردازی در بوته این قرار داده شده که از هر سو به آن المان تازه‌ای الحاق می‌شود و هیچگاه ضرورت آن نیز پیدا نمی‌باشد. این شخصیت‌ها بعضا سنت‌های ساختارشکن و روان‌کننده داستان نیستند بلکه نقطه عکس نیز برای «خط‌شکن» ایفا کرده‌اند و همین امر در بازی نقش‌آفرینان این سریال نیز پدیدار گشته. حرکات و برخوردها خارج از عرف عادی چنین بازیگران مطرحی نظیر حامد کمیلی یا رضا رویگری است. به هر حال همه عوامل دست به دست هم می‌دهند تا واقعیت رخنمون شود و یک نقش کوچک نیز سبب تضییع‌سازی می‌گردد. نکته دیگر که در «خط‌شکن» دیده می‌شود و پیش‌تر در مجموعه‌های دیگر نبوده نوع مونتاژ و تصویربرداری از کار است. صحنه‌های سلوموشن با موسیقی‌های تند یا چرخش دوربین در راستاهای غیرمتعارف کما این که کارهای ارزشمند و زیبایی است، اما ضرورت آن هیچگاه مشخص نشده. چنین وضعیت خاص قطعا هدفی خاص را دنبال می‌کند تا برای مخاطب ابعاد خاص یا حساسیت ویژه‌ای احراز گردد ولی لاجرم علت آن در باب خط‌شکن چه بوده؟! البته به شکل ظاهری کار زیبایی است و قطعا سازندگان با چنین کاری زحمات زیادی را کشیده‌اند، اما چه نتیجه‌‌ای در بر داشته! قابلیت انعطاف‌پذیری در برخی از داستان‌ها این امکان را به یک سریال نمایشی می‌دهد تا مباحث گوناگون را رصد کنند، اما خط‌شکن عاری از چنین وضعیتی گویا فقط و صرفا به دنبال طرح موضوع آن هم از ظن خود بود، هیچگاه به عمق مسائل نمی‌رود و صرفا در نظر دارد انواع و اقسام مسائل را بیان نماید، اما متاسفانه به صورت ناقص و مبهم و سوال جدی نیز اینجاست که «خط‌شکن» با این همه اتفاقات گوناگون به دنبال چه می‌گردد؟ آیا هدفی را تعقیب می‌کند یا این که درصدد صرفا ساخت یک سریال بوده؟!