بازگشت علی کریمی برای هواداران پرسپولیس اتفاق خوشایندی است، اما همین اتفاق خوش می‌تواند در بدنه مدیریتی باشگاه محبوب تهرانی، شکاف‌هایی به وجود آورد. زمانی که مبلغ انتقال مطرح می‌شود ناخودآگاه این پرسش به وجود میآید چنین پولی چگونه تامین شده است؛ باشگاهی که طلبکاران زیادی دارد و هنوز قادر به پرداخت آن نیست، چطور می‌تواند چنین مبلغی بپردازد.
دیگر اعضای هیات‌مدیره در قبال این تحرکات موضع می‌گیرند و معلوم می‌شود این حرکت تبلیغاتی از چشم آنها دور نمانده است.
توضیحاتی را درباره قضیه می‌شنویم مبنی بر این‌که باشگاه پرسپولیس یک نهاد مردمی است و شخص در آن نقشی ندارد. آنها می‌کوشند حرکت رئیس هیات‌مدیره را کمرنگ جلوه دهند و خودشان را در این انتقال شریک بدانند.
حال آن‌که همه می‌دانند اگر هدایتی پا پیش نمی‌گذاشت و هزینه این انتقال پرداخت نمی‌شد، قطعا علی کریمی به تیم دیگری منتقل می‌شد؛ همان تیم‌های دولتی که دست در جیب گشادی دارند و از پرداخت این مبالغ واهمه‌ای ندارند.
دفاع و موضع‌گیری اعضای هیات‌مدیره پرسپولیس تا حدودی غیرقابل باور است، چرا که آنها هدایتی را برای چنین مواقعی آورده‌اند. در واقع این روزها بیشترین تاثیرگذاری و بالاترین بازده کاری مدیریتی، همین اسکناس‌های لعنتی است.
در فوتبال پرهزینه و کم‌درآمد ما، بدون پول بزرگترین مدیران نیز کاری از پیش نخواهند برد. مهم‌ترین ابزار مدیریتی، پول است و تصمیم‌گیرندگان پرسپولیس با آگاهی کامل زمینه را برای حضور آدمی مثل هدایتی به وجود آورده‌اند و به جای دفاع کردن از عملکرد او، وقتی می‌بینند ماجرای انتقال کریمی باعث محبوبیت رئیس هیات‌مدیره شده است، از خود واکنش نشان می‌دهند.
در این هنگام باید پرسید اگر نمی‌خواستید از کمک‌های مالی این عضو جدید استفاده کنید، چرا حکم رئیس هیات مدیره را به وی دادید؟ و اگر این باشگاه به قول خودتان مردمی است و به طور گروهی و با مدیریت سازمان اداره می‌شود، چرا نامداران و ستارگان باشگاه پرسپولیس در این هیات‌مدیره حضور ندارند؟
علی رئیسی
