این روزها چهره مطرح فوتبال برزیل ، جوان 19ساله ای است به نام روبینیو. جوانی که با «په له»ی افسانه ای قیاس شده و قرار است مثل او ویک په له تازه شود و فقط گذشت زمان نشان خواهد داد که می شود یا خیر.
کد خبر: ۱۹۶۶۴
تاکنون هیچ کس په له نشده و صدها جوانی که در دو دهه اخیر ظهور کرده و می خواسته اند په له بشوند ، بتدریج محو گشته اند. اما از حق نباید گذشت که روبینیو تا به حال بسیار خوب کار کرده است . اگر سانتوز ، باشگاهی که تا ابد با نام په له عجین است ، اخیرا توانست مقام قهرمانی لیگ فوتبال برزیل را به دست بیاورد و اولین مقام داخلی اش را در این کشور از سال 1984 به این سو کسب کند ، یک دلیل عمده آن فروغ همین روبینیو بود. او بود که سانتوز را به پیروزی 3-2 بر کورین تیانس در بازی برگشت فینال و پیروزی 0-2 بر این رقیب سرسخت در مجموع دو دیدار رفت و برگشت نهایی لیگ رهنمون شد. در دیدار برگشت ، روبینیو ابتدا یک گل از نقطه پنالتی به نفع سانتوز زد و این پس از خطایی بود که روی خود او در محوطه جریمه صورت گرفت . وی سپس دو گل دیرهنگام برای یارانش پایه گذاری کرد تا سانتوز که در این حد فاصل برتری صفر بر یک خود را با عقب ماندگی 2-1 عوض کرده بود به پیروزی نهایی 3-2 برسد.

همان سر و وضع

برخی می گویند قیاس کردن روبینیو با په له ، بهتر از قیاس صدها بازیکن قبلی با آن «مروارید سیاه» است ؛ چرا که ویژگی های مثبت و آتیه ساز او بیشتر است . لااقل از نظر سر و وضع ظاهر و کوچکی جثه ، روبینیو در این سن تقریبا همانی است که په له بود و البته او تا این لحظه در همان سانتوزی بازی می کند که په له 17سال از عمرش را در آن گذراند و این تیم را فاتح جام باشگاه های امریکای جنوبی و جام بین قاره ای هم کرد و همین حالا هم عضو افتخاری هیات رئیسه آن محسوب می شود. مثل په له ، روبینیو از تبار بازیکنانی است که یورش مدافعان بر روی او، ظاهرا اسباب ناراحتی و آزارش نمی شود و قوه عقل آن را دارد و حتی می تواند حرفهای نیشدار مخالفانش را هم بپذیرد. به عنوان مثال ، در پایان بازی رفت مرحله نیمه نهایی لیگ اخیر برزیل که سانتوز را در مقابل تیم گره میو قرار داد ، دن رلی ، دروازه بان تیم رقیب طی مصاحبه ای به روبینیو هشدار داد که اگر بخواهد مدافعان تیمهای حریف همین طور به هم بریزد ، قطعا پایش را خواهند شکست و روی دستش خواهند گذاشت . عده ای این را یک تذکر دوستانه و برخی دیگر آن را یک تهدید علنی خواندند ، اما هر چه بود ، روبینیو از رو نرفت و همچنان به همان برخوردهای سابقش با مدافعان رقیب ادامه داد و سزار سیابرا ، نویسنده روزنامه ورزشی لنس برزیل را واداشت تا در باره اش چنین بنویسد:
جانشین بالقوه

روبینیو یک بازیکن ناب و نادر است . کسی که بدون غلو کردن در کارش ، ما را به یاد په له در ایام اوج وی می اندازد. نمایش او در دیدار با کورین تیانس به این زودیها از یاد نخواهد رفت . روزنامه اوگلوبو برزیل هم چنین اظهار نظر کرد: بازی هنری و فنی روبینیو چیزی است که می تواند وی را جانشین بالقوه په له در ویلابلمیرو (نام تشکیلات باشگاه سانتوز) کند. برخی صاحب نظران دیگر، روبینیو را به خاطر مهارت هایش در کارهای انفرادی و دریبل زدن با گارینشا ، دیگر مهاجم مشهور گذشته برزیل قیاس می کنند. همان روزنامه اوگلوبو در این باره نوشته است : روبینیو گاهی در جناح راست چنان مدافعان رقیب را پشت سر می گذارد که انگار خود گارینشا است . او توپ را به لب خط می برد و سپس با یکی دو دریبل به صورت یک پاس آماده برای یارانش مثل الانو می فرستد و همین جاست که کار به سود سانتوز تمام می شود.
صحنه های فراموش نشدنی

صحنه های بازی سانتور با کورین تیانس هنوز در ذهن مردم برزیل زنده است و شبکه های تلویزیونی این کشور نیز دایما آن را از نو پخش می کنند. بخصوص برخورد او را با روگریو ، مدافع یارگیرش و دریبل هایی را که بر روی وی پیاده کرد و باعث شد که از او یک ضربه پنالتی را بگیرد. شاید هم تصمیم به اعلام این ضربه ، قدری تند و نامنصفانه بود؛ اما چون کارهای روبینیو مقدمه ای طولانی داشت ، باعث شد که داور در این زمینه تردیدی را به خود راه ندهد.
یک حرکت بی سابقه

به این ترتیب که روبینیو ابتدا چند ثانیه پایش را از روی توپ عبور داد و آنگاه به پشت سر روگریو رفت و وارد محوطه جریمه شد و وقتی بازوی این مدافع ، کوچکترین برخورد را با وی پیدا کرد، به روی زمین پرت شد و داور در سوتش دمید. مارکوس اگوستو گون کالوس ، نویسنده روزنامه لنس در این خصوص نوشته است : این حرکت خاص روبینیو در سالهای اخیر بی سابقه بوده است و به ثبت خواهد رسید. در چنین فضایی مارچلو تیکسی یرا ، رئیس باشگاه سانتوز می گوید که روبینیو حداقل تا اواسط سال جدید میلادی (2003) در تیم وی ماندنی است . برای باشگاه خبر بسیار خوبی است ؛ زیرا برای اولین بار از سال 1985 به بعد جواز شرکت در جام باشگاه های امریکای جنوبی (لیبرتادورس کاپ) را به دست آورده و بدیهی است که در چنین میدانی روبینیو بسیار به کارش بیاید. در عین حال تردیدی نیست که دیر یا زود (و البته بسیار زود!) روبینیو از اینجا رفتنی است و یکی از باشگاه های پرشمار اروپایی خواهان وی ، او را صید خواهد کرد. از این بابت پول هنگفتی به سانتوز خواهد رسید؛ اما به تبع آن استعداد و توان تیم نیز کمتر خواهد شد و ممکن است سانتوز دوباره به همان تیم کم توان و فراموش شده دو دهه قبلی بدل شود. بخصوص که فقط روبینیو نیست که مورد توجه خارجی ها و سایرین قرار گرفته است و تعداد زیادی از نفرات تیم عمدتا جوان سانتوز خواستاران بسیاری یافته اند و همه به دنبال صید این بازیگران جوانند و به عنوان مثال دیه گو ، هافبک بازی ساز و جوان این باشگاه نیز چشمهای بسیاری را متوجه خود کرده و او هم قطعا رفتنی است.
همه به دنبال او

کار مهمی که امرسون لیائو انجام داده ، همان جوان سازی سانتوز است . او طی یک سال اخیر، تیمی را ساخته که صاحب توان بالقوه فراوانی است ؛ اما نه به مسن ها بلکه جوانان تکیه دارد و معدل سنی اش از رقم 23فراتر نمی رود و در ترکیب ثابت تیم 5نفر زیر 22سالند. در میان این جوانها، روبینیو بیش از همه ، خواهان و طرفدار دارد و همین حالا سه شرکت بزرگ تجاری - ورزشی که کارشان تولید لباسهای ورزشی هم هست ، به دنبال عقد قرارداد همکاری با وی هستند. آنها اگر بتوانند اسپانسر وی شوند، در هر قراردادی که او با باشگاه بعدی اش ببندد، شریک و دخیل خواهند شد و همان قدر که به سانتوز پول برسد، این شرکتها هم متمتع خواهند شد. در چنین فضایی ، دوستداران سانتوز آرزو می کنند که روبینیو تمرکزش را از دست ندهد و در این غوغای پول نزول نکند.
بلد بودن زندگی

لیائو، دروازه بان دهه 1970 تیم ملی برزیل که یک دوره 8ماهه ناموفق و تلخ را هم در سمت مربی این تیم طی سالهای 2000 و 2001 سپری کرد و حالا مرد اول سانتوز است ، با نگاهی دوراندیشانه می گوید: درست است که قهرمان شده ایم ، اما کار سختمان تازه شروع شده است ؛ چرا که باید توان زندگی در موفقیت را داشته باشیم و اگر جیب باشگاه موقتا پر شد، بداند که چه باید بکند و راه و روش کار در چنین فضایی چگونه است . آیا سانتوز می داند؛ کسی بدرستی مطلع نیست ، اما از حالا روبینیو را می توان در یک باشگاه خارجی مشاهده کرد و این که این باشگاه ، کدام تیم می تواند باشد، باید صبر کرد و دید. حتی اگر جدایی او قبل از نیمه دوم سال 2003 روی داد، باز تعجب نکنید، چون حالا که تنور داغ است ، بهتر می توان او را آب کرد.
کافی است

در سالهای اخیر ، جوانان لایقی از امریکای جنوبی و بویژه آرژانتین همچون ساویولا، ریکلمه و ایمار جذب باشگاه های اروپایی شده و اغلب هم موفق بوده اند. اگر روبینیو به اندازه آنان نیز در اروپا بدرخشد ، یک موفقیت بزرگ برای او و نسل جدید سانتوز و رویدادی کافی خواهد بود. «په له» شدن ، بماند!
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها