کیمیایی به نام طب سالمندی‌

حتی وقتی برای مشکل درمانی به بیمارستان مراجعه می‌کند به علائمی که می‌گوید گاه چنان که به حرف یک جوان توجه می‌شود توجهی نمی‌شود.

پیرمردی می‌گوید به درمانگاهی رفتم و بعد از کلی معطلی نوبت ویزیت به من رسید. گفتم کمرم درد می‌کند. دکتر جوانی که در مطب بود گفت از عوارض پیری است. معاینه کرد و قرص مسکن داد. نه توصیه برای ورزش، نه سنجش تراکم استخوان و نه هیچ کار دیگر. فقط گفت شما بیماری پیری داری! در حالی که با پی‌جویی سراغ دکتر دیگری رفتم و مشکلم حل شد. آیا به مشکلات جوانان هم همین قدر توجه می‌کنند. بر فرض که ما مشکل پیری داریم.
دکتر متخصص پیری که کیمیاست. ما مانده‌ای و یک تن دردمند و یک بیمارستان پر از آدم‌هایی که جذب بیماران جوان و خدمت‌رسانی به آنها می‌شوند و برای معاینه سالمندی که احتملا چشمش کم می‌بیند، گوشش کم می‌شنود و لابد اختلال حواس هم دارد چندان تخصصی ندارند.

یک فرد بسیار مسن همانند یک کودک کوچک بوده که به دلیل کاهش توانایی های حرکتی و کاهش حافظه و هوشیاری نیاز به مراقبت بیشتر و ویژه‌ای می‌باشد و اگر این فرد مسن به یک بیماری حاد یا مزمن نیز مبتلا گردد این نیاز‌ها دوچندان خواهد شد. به طور مثال التیام جای یک زخم در یک فرد جوان سریع‌تر از افراد سالمند صورت می‌گیرد، زیرا در این افراد به دلیل پوکی استخوان، کاهش کلاژن بافتی، وجود کم‌خونی و فشار خون بالا، التیام زخم دیرتر اتفاق می‌افتد.

کما این که در افراد سالمند بیماری‌های مزمن خود دارای عوارض خاصی بوده که در صورت اضافه شدن یک بیماری جدید مثل زخمی شدن بدن، ترمیم و بهبودی به درازا خواهد کشید.

با این وجود می‌بینیم که در مدیریت‌های درمانی و حتی آموزشی کشورمان سالمندان هیچ جایگاه مشخصی ندارند.

متاسفانه سالمندان که برای درمان بضاعت چندانی ندارند ناچار به بیمارستان‌های دولتی و البته آموزشی مراجعه می‌کنند و بارها مشاهده شده است که ناواردی دانشجویان، آنان را آزرده و به ستوه می‌آورد به نحوی که قید درمان را می‌زنند.

بانوی سالمندی می‌گفت: برای معاینه قلبم به یک بیمارستان رفته بودم و انترن‌ها به زور مرا برای معاینه به بخش زنان منتقل کرده بودند. مگر وقتی آدم پیر شد و تنها به بیمارستان رفت باید هر کاری که می‌خواهیم با او بکنیم؟ درست است که من پیرم ولی فرق بیماری قلبی و بیماری زنان را خوب می‌دانم.

دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) ارومیه در مقاله‌ای برخی از این مشکلات را به نداشتن شناسنامه سلامتی الکترونیکی فردی در کشورمان، ربط می‌دهد و می‌افزاید: در مورد افراد مسن و پیر، درمان و تشخیص و ادامه درمان به صورت یک معضل خود را نشان می‌دهد. مریض در کشورما همچون یک چیستان است. پزشک تنها با معاینه بسیار به حداقل اطلاعات اولیه بیماری فرد پی می‌برد. این کار علاوه بر اتلاف وقت و انرژی، حوصله پزشک را برای درمان درست از بین می‌برد.

ادامه این وضع در 2 یا 3 دهه دیگر قابل تصور نخواهد بود. طبق اعلام‌نظر برخی کارشناسان آمار کشور
26 میلیون سالمند در 30 الی 40 سال بعد در کشورمان خواهیم داشت. جوانان فعلی ما در زمان جوانی خود به کمترین امکانات اولیه همچون ازدواج آسان، مسکن ارزان، کار پرسود و... دسترسی نداشته و دچار یک افسردگی و اضطراب شدید می‌باشند.

وی برای این نسل در آینده پیری زودرسی را پیش‌بینی می‌کند و بیماری‌های ناتوان‌کننده عصبی و روانی که نیاز به درمان فراگیر دارد و بی‌شک برآورد هزینه‌های درمان یک بیمارجوان بایک بیمار پیر نیز بسیار متفاوت بوده وحتی در مواردی قابل مقایسه نیست.

وی معتقد است بهتر است مسوولان از حالا به فکر جوانان پیر آینده باشند. وی ایجاد ساختار جدیدی با نام معاونت بهداشت و درمان سالمندان در وزارت بهداشت و تاسیس بیمارستان‌های مخصوص سالمندان در مراکز استان‌ها و پیشنهاد می‌کند که سرویس‌دهی اختصاصی به بیماران سالمند را بر عهده گیرند. بیماران سالمند علاوه بر درمان‌های عادی نیازمند بخش فیزیوتراپی، روان پزشکی، داخلی مغز و اعصاب، اورتوپدی، قلب و درمانگاه‌های تخصصی و فوق‌تخصصی خون، رماتیسم، ریه و غدد بخش‌های ویژه هستند که صدالبته هزینه ساخت و تجهیز چنین بیمارستان‌هایی بسیار زیاد بوده ولی از بار کارایی دیگر بیمارستان‌ها درمانی، آموزشی، تامین اجتماعی و نظامی خواهد کاست.

از مزایا دیگر بیمارستان‌های مخصوص سالمندان، افزایش رضایتمندی بیمار و همراهان سالمند از نحوه درمان، امکان بررسی و تحقیق آسان در مورد چگونگی درمان بهتر بیماری‌هایی سالمندی، برآورد تعداد بیماران مزمن سالمند و مورد نیاز اقدامات بیشتر، ایجاد و آموزش و پرورش دانشجویان رشته‌های تخصصی طب سالمندان در این بیمارستان‌ها، امکان انجام بیمه‌درمانی و حمایتی قشر عظیمی از سالمندان بیمار و ناتوان، امکان تبادل و دسترسی سریع اطلاعات مفید علمی مابین سازمان‌های بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی(ره)، طرح شهید رجایی، سازمان‌های بازنشستگی کشوری و نظامی، تامین اجتماعی فرد، در زمینه قشر مسن آسیب‌پذیر بوده و از طرفی ایجاد بیمارستان‌های سالمند امید به زندگی را نیز بالا می برد.

مشکل پروستات چه علائمی دارد؟

برای درمان بزرگی غده پروستات اگر به موقع مراجعه کنید درمان بهتر و موثرتر صورت می‌گیرد.  سرطان پروستات ممکن است علائمی شبیه بزرگی پروستات داشته باشد. حتی سرطان پروستات اگر زود تشخیص داده شود، درمان می‌شود.

بزرگی غده پروستات‌

غده پروستات در مسیر مجرای ادرار همه مردان قرار دارد. با افزایش سن این غده بزرگ می‌شود و در برخی از مردان مشکلاتی را در ادرار کردن ایجاد می‌کند.

توجه به علائم و درمان به موقع بزرگی غده پروستات از ایجاد مشکلات بیشتر و شدیدتر جلوگیری خواهد کرد. اگر هریک از علائم زیر را دارید برای بررسی وضعیت غده پروستات به پزشک مراجعه کنید:

 بعد از اتمام ادرار، احساس می‌کنید ادرارتان کاملا خالی نشده است.

 با فاصله زمانی کمتر از 2 ساعت دوباره مجبور هستید برای ادرار کردن به دستشویی بروید.

 هنگام ادرار کردن چند بار ادرار قطع و دوباره شروع می‌شود.

 نگه داشتن ادرار سخت شده است.

 فشار جریان ادرار نسبت به قبل کم شده است.

 وقتی برای ادرار کردن به دستشویی می‌روید برای شروع ادرار مجبورید زور بزنید.

 بعد از رفتن به رختخواب چندین بار مجبورید برای ادرار کردن بلند شوید.

 سوزش ادرار دارید.

 ادرار قطره قطره می‌آید.

با زانوهای دردناکتان چه کنید

اگر یک عمر چهار زانو و دو زانو نشسته باشید و کارهایی که به زانوهایتان فشار می‌آید انجام داده باشید ممکن است دچار زانودرد شوید. ورزش‌هایی وجود دارد که هیچ لطمه‌ای به زانوهای شما نمی‌زند. مثل شنا کردن، البته به‌جز شنای کرال پشت، پیاده‌روی هم خیلی مناسب است زیرا فشار زیادی بر زانوهایتان وارد نمی‌کند. پیاده‌روی سریع، اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید، مشکلی ندارد. دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌کند.

به‌طور کلی هرگونه فعالیتی که فشار کمی بر زانوها وارد کند یا فعالیت‌هایی که در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید، برای زانوها مشکل‌ساز نیستند.تحقیقات اخیر نشان داده است که ضعف در عضلات لگنی می‌توانند خطر آسیب در پاها و حتی زانوها را افزایش دهند.

هنگامی که این عضلات بخوبی منقبض شوند، باعث می‌شوند که ران‌های شما در جهت درست قرار نگیرند و شما را در یک موقعیت بی‌ثبات قرار دهند.

پژوهشی که سال پیش روی دوندگان انجام شد، نشان داد دوندگانی که عضلات دور لگن آنها ضعیف بود در خطر بیشتری برای آسیب به زانوها هستند.

بنابراین برای پیشگیری از آسیب زانوها، فقط تقویت عضلات دور زانوها و عضلات ران‌ها کافی نیست بلکه باید عضلات اصلی دیگر مانند عضلات کمر، شکم و لگن خود را نیز تقویت کنید.

یک راه ساده برای تقویت عضلات ذکر شده، این حرکت ورزشی است: پشت به دیوار و چسبیده به آن بایستید، سپس پاهایتان را دو قدم از دیوار دور کنید و مانند این که می‌خواهید بنشینید، به پایین بروید به‌طوری که پشت‌تان به دیوار تکیه داشته باشد. تقریبا تا نزدیک حالت نشسته روی صندلی پایین بروید و سپس بالا بروید و به حالت ایستاده برگردید.