باجو متهم می‌کند

بر سر فوتبال زیبا و چشم‌نواز چه آمده است. زمانی نخستین چیزی که درباره توانایی‌های یک بازیکن فوتبال مورد قضاوت قرار می‌گرفت، تکنیک بود. پس از تکنیک، گزینه‌هایی چون قابلیت‌هایی تاکتیکی، قدرت روحی روانی ارزیابی می‌شد و در آخر نوبت به توان‌ بدنی می‌رسید. این مواردی بود که در بیشتر کشورهای اروپا مورد استناد قرار می‌گرفت. در فوتبال بعضی کشورها نظیر انگلیس اما موضوع داشتن بدنی تنومند از اهمیت بیشتری برخوردار بود؛ چرا که بازیکن‌ها باید در جنگ‌ها و نبردهای هوایی به مبارزه با رقیب می‌پرداختند.

این که در سالیان گذشته کمتر بازیکن با تکنیکی در فوتبال جزیره ظهور کرده به همین مساله برمی‌گردد.

بر خلاف انگلیس در بیشتر نقاط فوتبال خیز اروپا مثل هلند، ایتالیا و اسپانیا داشتن توانایی‌‌های فردی بالا از اهمیت بالاتری برخوردار بوده است. در حال حاضر، به نظر می‌رسد سیستم گوشت و استخوان انگلیس دارد اروپا را دربر می‌گیرد! باجو می‌گوید: فوتبال بسیار سریع‌تر و سخت‌تر شده است. این موضوع در دهه 90 بیش از دهه 80 بود و حالا بیشتر از دهه 90 به چشم می‌خورد. واقعا ما داریم به کدام سمت می‌رویم؟ آیا باید کیفیت بازی یک فوتبالیست را از مقدار کثیف شدن پیراهنش ارزیابی کنیم؟

باجو ادامه می‌دهد: بازیکنان در حال حاضر در درجه اول یک دونده هستند و در مرتبه دوم یک فوتبالیست. بازیکنانی که سریع‌تر، آماده‌تر و قوی‌تر باشند، بازی را به نفع خود پیش می‌برند. تکنیک در حال انقراض است.

زمانی هر کودکی با رویای مبدل شدن به یک بازیکن شماره 10 و تکنیکی شب را به صبح می‌رساند، اما نقش فانتازیستا در فوتبال امروز دنیا حذف شده است. برای نمونه، کشور ایتالیا که سال‌ها چنین بازیکنانی را به دنیای فوتبال معرفی می‌کرد، اکنون شرایط دیگری یافته است. فوتبالی که جانی ریورا، ساندرو ماتزولا، جان‌فرانکو زولا، روبرتو باجو و اخیرا فرانچسکو توتی را پرورش داده بود، در یورو 2008 با نظر روبرتو دونادونی با روش 334 بازی می‌کند و این به معنای آن است که از آن شماره 10 کلاسیک خبری نیست.

اگر به تیم‌های بزرگ اروپایی نگاه کنید، متوجه می‌شوید که بیشتر تیم‌ها یک بازیکن قوی‌هیکل را در نقش مهاجم هدف به کار می‌گیرند. در آرسنال امانوئل آدبایور، در چلسی دیدیه دروگبا و در اینتر زلاتان ابراهیموویچ در چنین نقشی به کار گرفته می‌شوند و پیش‌بینی می‌شود در 5 سال آینده مهاجم نوکی که کمتر از 190 سانتی‌متر قد داشته باشد، پیدا نشود! قدبلند دارد به عامل تبدیل می‌شود؛ چراکه برای زدن گل در خیلی موارد ناگزیر به استفاده از توپ‌های بلند می‌شوید.

امروزه اگر تیمی فاقد 2 هافبک قدرتمند در مرکز زمین باشد، تیمی ضعیف و شکستنی تلقی می‌شود. برای آن‌که یک هافبک میانی خوب باشید، باید دونده خوبی باشید و دائما بدوید. بازیکنی همچون مومو سیسوکو که در سال‌های گذشته هرگز نمی‌توانست حتی در تیمی متوسط در سری A بازی کند،‌ امروزه حتی می‌تواند از بهترین هافبک‌های این لیگ باشد.

در فوتبال مدرن شما می‌توانید تکنیکی همچون مارادنا داشته باشید؛ اما اگر قدرت بدنی کافی نداشته باشید، له می‌شوید خوان رومن دیکلمه را به یاد آورید. اگر او در دهه 90 بازی می‌کرد با تکنیک و خلاقیتی که داشت به یکی از بهترین‌های جهان تبدیل می‌شد. اما او آن‌قدر در اروپا با سختی روبه‌رو شد که ترجیح داد به آرژانتین برگردد.

باجو می‌گوید: در آمریکای جنوبی بیش از اروپا به تکنیک توجه می‌شود و در آنجا فوتبالیست‌‌ها هنوز می‌توانند از غریزه خود استفاده کنند و توپ را به گردش درآورند. به‌همین دلیل است که من هوادار بازیکنانی چون لیونل‌مسی هستم. حتی اگر افکار مرا کهنه بدانید، معتقدم یک بازیکن فوتبال باید اول فوتبالیست باشد و در مرتبه دوم یک دونده!‌

مزدک میرزایی‌