مرگ در می‌زند

«طیبه» پیرزنی که سال‌هاست در گورستان شهر با مردگان دمخور است در سفری اودیسه‌وار به گوشه و کنار شهر سرک می‌کشد. فیلمساز با اهرم سادگی شخصیت اصلی خود به دنیایی نقب می‌زند که دور از دسترس نیست و برای مخاطب آشناست. شهری بی‌چفت و بست که در آن دیوها و فرشتگان در شمایل آدمیان گاه از کنار طیبه گذشته و گاه آزار و آسیبی به آن می‌رسانند.

طیبه دنبال نشانی است که هیچ‌کس آن را نمی‌شناسد، زمانی هم که تصور می‌کند به مقصد رسیده است دیگر مقصد از اعتبار ساقط شده و به واقع او در همان مبدا حرکت خود در ساحل گورستان به آرامش ابدی پیوند می‌خورد. موقعیت‌هایی که فیلمساز در مسیر پیرزن چیده است برخی ملات و ظرفیت لازم برای تلنگرزدن به مخاطب را ندارد و بیشتر به گونه‌ای است که فقط زمان فیلم را فربه می‌کند. برای کاهش درجه تلخی فیلم سازنده اثر رگه‌هایی از موقعیت‌های کمیک را در بخش‌های مختلف پرسه‌زنی طیبه درسطح شهر لحاظ کرده است که این پاساژهای تنفسی ریسمان ارتباطی بیننده را با دنیای ذهنی درون فیلم محکم می‌کند. 

«آرامش در میان مردگان» به عنوان نخستین تجربه فیلمسازی همکار سابق مطبوعاتی قابل پذیرش و دفاع است. آنچه که در دنیای فیلم اهمیت دارد سفر طیبه در مسیری آشنا و باورپذیر است. سفر در جاده‌ای دایره‌وار که نقطه آغاز و پایانش یک جغرافیای آشنا و گریزناپذیر است.  

         علی احسانی