شایسته ها نگران تیم ملی نباشند

به هر حال پس از چند بار قرار، سمج شدیم و برای آن که فرصت را از دست ندهیم ، چند دقیقه ای وی را پشت خط تلفن نگه داشتیم تا در ترافیک فوتبالی پایان سال ، پاسخ های دایی را بگذاریم روی پیشخوان جام جم ، آن هم در شرایطی که حالا مسوولیتش با سرمربیگری تیم ملی فوتبال سنگین تر شده است.

 گپ و گفت ما با بهترین گلزن جهان ، در روزهای کم فروغی مهاجمان ملی و قبل از تصدی تیم ملی پیش روی شماست ، هر چند که او قویا از مهاجمان تیم ملی دفاع کرده و آنها را مقصر اصلی نمی داند.

آقای علی دایی ، از اینجا شروع کنیم که برخلاف برخی جوسازی ها در جریان هفته بیست و یکم لیگ برتر، خبرنگاران اصفهانی از شما پیش از بازی ذوب آهن و سایپا تقدیر به عمل آوردند. این اقدام برای شما عجیب نبود؟

عجیب که نبود، اما برایم خیلی جالب بود. دست همه دوستان که در اصفهان ترتیب چنین برنامه ای را داده بودند درد نکند. من همیشه گفته ام که با هیچ خبرنگاری مشکل ندارم اما احترام باید متقابل باشد. در تمام دوران بازیگری و مربیگری شما یک نمونه بیاورید که من به یک خبرنگار یا عکاس کوچک ترین بی احترامی کرده باشم . ولی خیلی هم نزدیک و خودمانی نشده ام و سعی کرده ام در جایگاه خودم باشم و خبرنگارها هم در جایگاه خودشان.

البته باید بپذیریم که رابطه شما با خبرنگاران خیلی هم خوب نبوده است؟

بر این باورم که در این فوتبال هر کسی باید در جای خودش باشد. من هیچ گاه به خودم اجازه نمی دهم راجع به حرفه شما حرف های تخصصی بزنم یا وارد مسائل شخصی شما شوم اما متاسفانه بعضی از خبرنگاران این مسائل را رعایت نمی کنند و مشکلات از همین جا آغاز می شود.

با این وجود حرکتی که بچه های اصفهان (خبرنگاران) انجام دادند، تا حدی فضا را بین شما و جامعه خبری تلطیف کرد؟

بله ، خیلی مهم است . من انتظاری از خبرنگاران نداشته و ندارم و در حقیقت مطالبی که مطبوعات صادقانه برای ما می نویسند نوعی تقدیر واقعی است ، ولی به قول شما حرکت خبرنگاران در اصفهان نشان داد که وجدان های آگاه و بیدار هیچ گاه اسیر حاشیه نمی شوند.

شما بعد از آن بحرانی که در جام جهانی برایتان به وجود آمد دست به یک کار بزرگ زدید و سایپا را قهرمان لیگ برتر کردید. این قهرمانی باعث شد حتی بدبین ترین افراد هم که رابطه خوبی با علی دایی نداشتند شما را تحسین کنند. قبول دارید که دوباره احیا شدید؟

من همیشه توکل به خدا داشته و دارم و معتقدم عزت و ذلت دست اوست . زمانی که بازی می کردم ، همیشه افرادی بودند که کارهای خوب مرا نمی دیدند و کافی بود در یک بازی گل نزنم ، آن وقت چه الم شنگه ای راه می انداختند که نگو و نپرس . ولی من توجهی به این حاشیه سازی ها نداشتم و سعی می کردم با تمرین زیاد و تلاش فراوان حق خودم را در زمین بازی بگیرم . در جام جهانی هم خود شما شاهد بودید که چه فضایی درست کردند. همان روزها هم به خودم گفتم حقیقت پشت ابر نمی ماند. شکر خدا به سایپا آمدم و باز هم لطف او نصیبم شد.

و به نوعی با قهرمانی سایپا از مخالفان انتقام گرفتید؟

نه ، اصلا به فکر انتقام و این حرف ها نیستم و اصولا به این مسائل فکر نمی کنم . وقتی انسان کاری را شروع می کند اگر آن را به بهترین شکل ممکن انجام دهد، نتیجه خواهد گرفت و حرف های این و آن تاثیری در روند کارها ندارد. من بر این باورم که اگر علی دایی کارش را خوب و درست انجام دهد هستند وجدان های آگاه و بیداری که کار را می بینند و اسیر هیاهو و جنجال سازی ها نمی شوند.

فکر نمی کنید برای خداحافظی رسمی ات دست اندرکاران و جامعه فوتبال کاری نکردند و تو خیلی غیرمنتظره و بسادگی از فوتبال خداحافظی کردی؟

من همیشه گفته ام وقتی به تیم ملی آمدم هیچ کس برایم دعوتنامه نفرستاد و هیچ مراسمی هم برایم گرفته نشد. بنابراین لزومی نمی بینم که هنگام رفتن از تیم ملی برایم مراسم بگذارند.

این عقیده شما است اما مگر فوتبال ما و فوتبال دنیا یک علی دایی بیشتر دارد؟

این لطف شماست ولی بدون مراسم خداحافظی هم علی دایی همان علی دایی باقی می ماند.

در کشوری مثل عربستان وقتی سامی الجابر که هم دوره ای شما هم بود، برای بازی خداحافظی اش از تیم منچستر یونایتد دعوت می کنند، ما هم انتظار داریم برای علی دایی که افتخاراتش چند برابر سامی الجابر است مراسمی باشکوه تر برگزار کنند.

حالا که صحبت به اینجا رسید، من برای خودم نمی گویم ولی به قول شما همین کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای عربی ببینید چه حرمت و چه اعتباری برای ملی پوشان خودشان قائل می شوند. شاید سامی الجابر نیازی هم به چنین مراسمی نداشته باشد اما برای نسل جوان و همه علاقه مندان به فوتبال این موضوع تداعی می شود که هرگز کسانی را که برای تیم ملی کشورشان زحمت کشیده اند فراموش نمی کنند.

زمانی که شما در تیم ملی حضور داشتید به خصوص این اواخر، برخی از مهاجمان معتقد بودند در سایه علی دایی به حق خود نمی رسند. در حقیقت شما را باعث پیشرفت نکردن خود می دانستند؛ اما حالا برای همه روشن شده که این ادعاها بی اساس بوده است.

این هم از همان حرف ها بود. امروز که علی دایی نیست ، چرا آقایان گل نمی زنند؟ حتما بازهم من مانع گلزنی آنها می شوم . خیر آقاجان . هر کسی جایگاه خودش را دارد. مگر زمانی که من به تیم ملی آمدم ، کم بازیکن گلزن و بزرگ داشتیم ؟ صمد مرفاوی ، فرشاد پیوس ، علی اصغر مدیرروستا، جمشید شاه محمدی و... من کی گفتم که فرشاد پیوس مانع گلزنی من می شود؟

آیا واقعا مشکل خط حمله تیم ملی مهاجمان هستند؟

نخیر، برخلاف کسانی که باز هم می خواهند یک طرفه به قضایا نگاه کنند، من مهاجمان را مقصر کامل نمی دانم . تیم ملی چندسالی است که برنامه خاصی برای گلزنی ندارد. شما در همان جام جهانی نگاه کنید چند موقعیت توسط هافبک ها برای خط حمله ایجاد شد که علی دایی یا وحید هاشمیان گل نزدند. این درست که مهاجم باید برای خودش موقعیت ایجاد می کند، ولی وقتی یک بار هم فضا را برای گلزنی در اختیار مهاجم قرار ندهند هر چقدر هم که طرف گلزن و زرنگ باشد، باز کاری از دستش ساخته نیست.

پس شما مهاجمان حال حاضر تیم ملی را مقصر نمی دانید؟

من کاری به شخص ندارم و نمی گویم که فعلا بهترین مهاجمان را تیم ملی در اختیار دارد، اما بر این باورم که حمله مانند دفاع نیاز به یک ساختار تیمی دارد که مهاجمان هم در این ساختار قابل بررسی هستند.

واقعیت داشت که در جام جهانی به شما پاس نمی دادند؟

بله ، طرف تا نزدیکی های من می آمد و توپ را به سمتی دیگر می فرستاد. حالا که گذشته و رفته اما مردم همه چیز را فهمیده اند و هم خدا آن بالا ناظر بر کار همه بود.

روی همین ذهنیت هاست که برخی نگران مربی شدن علی دایی در تیم ملی هستند؟

بازیکن اگر شایستگی داشته باشد نباید نگران هیچ چیزی باشد. کسانی نگران هستند که از حاشیه ها خود را به تیم ملی تحمیل می کنند و به توانمندی های خود باور ندارند.

در گیر و دار بحث حضور ماتئوس در تیم ملی با یکی دو نفر از لژیونرها که صحبت می کردیم به گونه ای نگران حضور ماتئوس بودند؛ زیرا معتقد بودند اگر او سرمربی تیم ملی شود، علی دایی دستیار اوست.

آنهایی که نگران هستند، باید به خودشان رجوع کنند و ببینند چرا باید نگران باشند.

برخی بر این باورند که علی دایی در جام جهانی مربی تیم ملی ایران خواهد بود و تا آن موقع تقریبا بسیاری از بازیکنان قدیمی از تیم ملی رفته اند و فضا برای کار شما در تیم ملی فراهم است. آیا خود شما دوست دارید، مربی تیم ملی در جام جهانی باشید؟

ترجیح می دهم دراین باره فعلا حرفی نزنم . این که علی دایی دوست دارد سرمربی تیم ملی ایران شود قابل کتمان نیست و افتخاری بزرگ برای هر فرد است که به این مهم دست یابد، اما وقتی هیچ اتفاقی نیفتاده ، بهتر است اظهارنظری نکنم.

به نظر شما آیا تیم ملی به جام جهانی صعود می کند؟

اگر درست کار کند چرا که نه ، متاسفانه فوتبال ما در ماه های اخیر ثبات لازم را نداشته و این بی ثباتی ضربات زیادی بر همه ارکان فوتبال و از جمله تیم ملی وارد کرده است.

برخی فکر می کنند بازی های مرحله اول آسان است در حالی که ما در تهران نتوانستیم سوریه را شکست دهیم و اگر بخواهیم همین گونه به بازی ها ادامه دهیم ، عبور از همین مرحله دشوار و خطرناک خواهد بود. هرچند باصعود دو تیم از جمع 4تیم نباید خیلی نگران باشیم ، اما اگر خیلی هم خوشبین باشیم ، شاید بعدها پشیمان شویم!

چرا انتخاب مربی تیم ملی این قدر برای فوتبال ما مشکل است.

برمی گردد به همان بی ثباتی فدراسیون و البته جوسازی هایی که در اطراف تیم ملی صورت گرفت . فدراسیون فوتبال نباید اجازه بدهد دلال ها و کسانی که به فکر منافع شخصی خود هستند برای تیم ملی تصمیم بگیرند.

از سایپا هم بگویید. چقدر به لیگ قهرمانان آسیا می تواند امیدوار باشد؟

تیم ما خوشبختانه کم کم به هماهنگی لازم رسیده است و در لیگ قهرمانان آسیا حرف های زیادی برای گفتن دارد.

با توجه به بازی با کویت در 6 فروردین 87، احتمالا از تعطیلات نوروز هم خبری نیست!

من تقریبا به این وضعیت عادت کرده ام ، شاید برای برخی از بازیکنان جوان سخت باشد که ایام نوروز در اردو باشند؛ اما برای رسیدن به هدف باید از بعضی مسائل گذشت.

پس فوتبال اجازه نمی دهد شما به زندگی شخصی و خانوادگی خود برسید؟

سعی می کنم به خانواده و امور شخصی هم در جای خود رسیدگی کنم ؛ اما زندگی خانوادگی ما نمی تواند بی تاثیر از فوتبال باشد.

یاد بازی تیم ملی با سوریه افتادم که روز 17بهمن ماه امسال در آزادی برگزار شد و در دقایق پایانی بازی تماشاگران یکصدا خواهان بازگشت شما به تیم ملی شدند؟

مردم و هواداران خوب فوتبال همواره به من لطف داشته اند؛ اما من فوتبال را برای همیشه کنار گذاشته ام و دیگر به این موضوع فکر نمی کنم.

فوتبال ما بعد از بازی های زیبایی که در جام ملت های 96 امارات انجام داده ، دیگر کمتر بازی های خوبی از خود نمایش داده و غیر از عنوان سومی جام ملت های 2004 و صعود به جام جهانی توفیقی هم نداشته است. به نظر شما، مشکل فوتبال ما چیست و آیا می توانیم ادعا کنیم که هنوز هم بهترین فوتبال را در آسیا داریم؟

ما ابزار و امکانات لازم را برای پیشرفت مهیا نکرده ایم و در بخش سخت افزاری واقعا عقب هستیم . شما به باشگاه های بزرگ ما نگاه کنید و آن را با همین کشورهای عربی مقایسه کنید تا متوجه فاصله ها شوید. سخت افزار تنها بخشی از مشکلات است ، حال آن که در بخش ساختار و تشکیلات فوتبال هم بسیار ضعیف هستیم . فوتبال ما نزدیک به 2سال رئیس نداشت و در این 2سال هر کاری خواستند با فوتبال کردند. تنها چیزی که باقی مانده و از آن هم خوب استفاده نمی کنیم ، استعدادهای موجود در فوتبال ماست . این همه استعداد اگر خوب کشف و شکوفا شود و بتوانیم در رده ملی به یک وحدت رویه و یک وحدت تاکتیکی برسیم ، در آسیا حرف اول را خواهیم زد و به فوتبال روز دنیا هم نزدیک خواهیم شد. این کار با یک روز و دو روز و یک نفر و دو نفر میسر نمی شود؛ بلکه باید با برنامه و گام به گام پیش رفت و همه نیز به فوتبال کمک کنند.

سیدرضا فیض آبادی