دعوت به پویش دفاع از تمامیت ارضی ایران

متأسفانه برخی شیخ‌نشین‌های فاقد ریشه ژئوپلیتیک و متکی به قدرت‌های بیرونی، این‌بار با تصور غلط از آنچه «تغییر توازن قوا» پس از جنگ‌های منطقه‌ای می‌پندارند، زبان تهدید گشوده‌اند؛ حال آنکه تمامیت ارضی ایران نه موضوع مذاکره است و نه محل معامله. ملت ایران در طول یک قرن گذشته این حقیقت را با رفتار، هزینه و رشادت ثابت کرده است: از مقاومت سراسری در برابر صدام تا مهار و بازدارندگی در برابر آمریکا و اسرائیل و حالا تثبیت موقعیت خود در خلیج فارس.

این ملت نشان داده که دفاع از خاک وطن، انتخاب لحظه‌ای و احساسی نیست؛ بخشی از هویت تاریخی و تمدنی ایران است.

پاسخ ندادن به تهدید یا ضعف ایران

امروز نیز اگر مردم ایران مطالبه اقدام نظامی علیه این یاوه‌گویی‌های را مطرح نمی‌کنند، علت آن ضعف ایران یا ناتوانی از اعمال اراده نیست؛ علت اصلی، علاقه ملی ایرانیان به صلح، آرامش و ثبات منطقه است. ملت ایران برخلاف برخی دولت‌های کوچک و وابسته، نمی‌خواهد خلیج فارس را به عرصه‌ای برای تحقق منافع رژیم‌های متخاصم تبدیل کند.

اما این انتخاب صلح‌طلبانه هرگز به معنای چشم‌پوشی از حقوق تاریخی و سرزمینی نیست؛ همان حقوقی که حتی جدایی بحرین در دهه ۵۰ خورشیدی نیز با نفوذ استعمار انگلستان و بدون رأی مردم ایران بر آن سایه افکند.

هر ادعای دوباره، بازگشت به پرونده‌های بسته‌شده است

ملتی با سابقه هزاران سال تمدن، به‌خوبی می‌داند که تکرار مداوم ادعاهای پوچ بر سر سه جزیره ایرانی، به معنای باز شدن پرونده‌هایی است که شاید برخی مایل نباشند دوباره مطرح شود؛ پرونده‌هایی از جنس: چرایی جدایی بحرین، نقش استعمار پیر در برهم‌زدن مرزهای تاریخی، تخطی از اصول تعیین سرنوشت و مشروعیت‌سازی مصنوعی برای شیخ‌نشین‌ها

اگر کسی می‌خواهد گذشته را بازسازی کند، باید بداند تاریخ به‌صورت یک‌سویه قابل مرور نیست.

جامعه ایران باید واکنش نشان دهد

این لحظه، لحظه هوشیاری است. در چنین شرایطی، بی‌اعتنایی اجتماعی بدترین واکنش ممکن است. تهدید علیه تمامیت ارضی—در سطح ادعا—یک خطر امنیتی، اقتصادی و حیثیتی برای هر ملت است. این خطر، مستقیم و غیرمستقیم بر: قیمت انرژی، سرمایه‌گذاری، تجارت دریایی و آرامش روانی جامعه ایران تأثیر می‌گذارد.

تکرار ادعاهای بی‌پایه نه تنها حیثیت ملی ما را هدف می‌گیرد، بلکه می‌تواند در بلندمدت فضای منطقه را برای ایجاد بحران‌های ساختگی و عملیات رسانه‌ای ضدایرانی فراهم سازد.

ملت ایران باید یک‌صدا بایستد

مهم‌ترین پیام این مقطع تاریخی روشن است: حفاظت از تمامیت ارضی، فراتر از مرزبندی‌های سیاسی داخلی است. در برابر تهدیدات خارجی، ایرانی همسو، منتقد، مخالف یا بی‌طرف معنا ندارد؛ ایران یک ملت است و یک پرچم دارد.

فراخوان برای راه‌اندازی یک پویش ملی

اکنون زمان آن رسیده که نخبگان، اصحاب رسانه، دانشگاهیان، فعالان اجتماعی، دانشجویان، هنرمندان و ایرانیان داخل و خارج از کشور، یک پویش فراگیر برای تماممیت ارضی شرکت کنند. پویشی که:

ادعاهای بی‌اساس علیه ایران را پاسخ دهد،‌هویت ملی و تمامیت ارضی را برجسته کند، به جهان بگوید ملت ایران در دفاع از خاک خود متحد است و اجازه ندهد قدرت‌های بیرونی منطقه را به زمین بازی رقبا تبدیل کنند.

این پویش می‌تواند با محوریت چند شعار مادر شکل گیرد: ملت متحد، سرزمین ایران؛  خلیج فارس، حافظه تاریخی ایران؛  سه جزیره، هویت ملی و تمایت ارضی ایران خط قرمز ایرانیان است.

کلام آخر

ملت ایران ثابت کرده است که صلح‌دوست است، اما بی‌دفاع نیست؛بردبار است، اما بی‌تفاوت نیست؛ آرام است، اما عقب‌نشینی نمی‌کند.

تهدید علیه خاک ایران—در حد زبان—یعنی عبور از خط قرمز ملت و در برابر خط قرمز، یک ملت چند ‌هزار ساله همیشه پاسخ درخور خود را دارد؛ پاسخی که آغاز آن از «انسجام ملی» و «هوشیاری جمعی» شروع می‌شود، نه از واکنش‌های عصبی و مقطعی.

اکنون زمان آن است که همه با هم بایستیم؛ برای ایران، برای هویت مشترک، و برای آینده منطقه‌ای که باید میدان ثبات باشد، نه ابزار بیگانگان.