آداب شکار روباه؛ جست‌وجویی فلسفی در مرزهای قدرت و انسانیت

حیدر احمدی، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد فلسفه علوم اجتماعی از دانشگاه تهران و معلمی متعهد که سال‌ها در آموزش و فرهنگ جامعه فعالیت داشته، امروز یکی از چهره‌های اثرگذار تئاتر بردخون به شمار می‌رود. او در کنار مدیریت انجمن هنرهای نمایشی شهر، مسئولیت‌های گوناگونی چون مدیر تولید، تهیه‌کننده و اکنون کارگردانی تازه‌ترین اثر نمایشی خود را نیز برعهده دارد. احمدی همواره دغدغه‌ای پایدار برای خلق تئاتری اندیشه‌محور و معناگرا داشته و آثارش را پلی میان تاریخ، جامعه و پرسش‌های انسانی می‌داند.

نمایش «آداب شکار روباه» هرچند در نگاه نخست به بخشی از تاریخ می‌پردازد، اما از بازسازی ساده رویدادها فراتر می‌رود. این اثر، مخاطب را در مسیر تفکر و تأمل قرار می‌دهد و با نگاهی عمیق، چرایی تکرار رنج در تاریخ و مرزهای لغزنده میان سلطه و اطاعت را بررسی می‌کند. نمایش کوشیده معنا را از دل قدرت بیافریند و با رویکردی فلسفی و اندیشه‌محور، مخاطب را به پرسش درباره مناسبات انسانی و اجتماعی دعوت کند.

در این اثر، بستر اجتماعی نقش کلیدی در شکل‌گیری شخصیت‌ها دارد. روایت از دل تاریخ آغاز می‌شود و همزمان پیوند محکمی با اکنون دارد تا تماشاگر بتواند گذشته و حال را در یک نگاه تجربه کند. هر صحنه، بازتابی از تلاش برای فهم پیچیدگی‌های انسانی و مواجهه با قدرت و مسئولیت است. این تلاش نه صرفاً برای نمایش وقایع، بلکه برای درک عمق تأثیرات اجتماعی و اخلاقی آن‌ها بر زندگی انسان‌هاست.

یکی از چالش‌های بزرگ تولید این اثر، نبود پلاتو و سالن استاندارد برای تمرین و اجرا بود؛ محدودیتی که بسیاری از هنرمندان استان با آن روبه‌رو هستند و اغلب کار را دشوار می‌کند. با این حال، بزرگ‌ترین دلگرمی احمدی در مسیر تولید، حمایت صمیمانه و پرشور مردم بردخون از گروه و اجرا بود. این همراهی، انرژی مضاعفی به گروه تزریق کرد و انگیزه‌ای قوی برای خلق اثر با کیفیت و اصالت فراهم نمود. در کنار این حمایت‌ها، تلخ‌ترین لحظه، جدایی ناخواسته یکی از اعضای گروه از روند تولید بود؛ اتفاقی که با وجود دشواری، باعث شد همدلی و انسجام گروهی بیش از پیش نمود پیدا کند و روحیه اعضا برای ادامه مسیر تقویت شود.

تمام صحنه‌های نمایش برای کارگردان و گروه، لحظه‌هایی سرشار از احساس و تفکر‌اند؛ صحنه‌هایی که بازتابی از تلاش برای پرسشگری درباره ماهیت انسان و جست‌وجوی معنا در رفتار او هستند. هر حرکت، هر ژست و هر تغییر نور در صحنه، نه فقط بخشی از روایت، بلکه ابزاری برای ایجاد پرسش و درگیری ذهنی در مخاطب است. ویژگی برجسته گروه، نظم، احترام متقابل و همدلی میان اعضا است؛ همین ویژگی‌ها باعث شد روند تمرین‌ها به شکل مؤثر و خلاقانه پیش برود و ایده‌ها به صورت شفاف در متن و صحنه تحقق یابند.

نمایش «آداب شکار روباه» فرصتی است برای مخاطب تا با فاصله‌ای اندک از واقعیت، به بازتابی فلسفی از زندگی انسان و مناسبات قدرت نگاه کند. نحوه تعامل شخصیت‌ها، تضاد میان فرد و جمع، و تاثیر ساختارهای اجتماعی بر تصمیمات و انتخاب‌های آنان، همگی در قالب صحنه‌های دقیق و پرداخت‌شده نمایش داده شده است. این پرداخت، به ویژه برای جوانان و علاقمندان به تئاتر بومی و معناگرا، تجربه‌ای فراتر از سرگرمی صرف فراهم می‌آورد.

پس از جشنواره، حیدر احمدی برنامه‌های مشخصی برای گسترش فعالیت‌های هنری در منطقه دارد: برگزاری دو جشنواره تئاتر دانش‌آموزی منطقه‌ای، اجرای دوره‌های آموزشی برای پرورش نسل جوان و آغاز تولید یک نمایش کمدی برای اجرای عمومی. همه این برنامه‌ها در راستای توسعه فرهنگ تئاتر، ایجاد تعامل بیشتر میان هنرمندان و مخاطبان و فراهم آوردن فضایی برای بازنمایی مسائل اجتماعی و انسانی انجام می‌شود. احمدی معتقد است که تئاتر نه تنها یک هنر، بلکه ابزاری برای گفتگو و انتقال تجربه‌های جمعی است و می‌تواند به توسعه فرهنگی پایدار جامعه کمک کند.

حیدر احمدی در پایان، پیام خود را چنین بیان می‌کند: «از همه حامیان فرهنگ و هنر استان بوشهر دعوت می‌کنم که همواره صدای هنرمندان باشند. توسعه فرهنگی، زیربنای توسعه پایدار جامعه است.» این جمله خلاصه‌ای از فلسفه‌ای است که پشت «آداب شکار روباه» نهفته است؛ نمایشی که نه تنها روایت تاریخ است، بلکه تلاشی است برای فهم انسان، قدرت و مسئولیت در اجتماع. نمایش، آینه‌ای از رنج، امید و پرسشگری است و یادآور می‌شود که هنر تئاتر همواره می‌تواند نقطه‌ای برای تأمل، بازنگری و همراهی جمعی باشد.