متکی: رفتار بوش، ناپلئونی است ولی ما به دنبال «کنسرت وین» هستیم

وزیر امور خارجه در خصوص موضوع پرونده هستهیی گفت:«من اگر بخواهم چارچوب و اولویتهای این مقطع را بیان دارم، این جملات خلاصه ارزیابی من است: دفاع و بهرهگیری از حقوق هستهیی خود در چارچوب پیمان عدم اشاعه که به آن پیوستهایم. همکاری با دیگرانی که نخواهند رویه تبعیضآمیز نسبت به حقوق ما و تعریف دوگانه از معاهده ان پی تی را داشته باشند. تداوم فعالیتها زیر نظر آژانس و در چارچوب انجام تکالیف و اجرای تکالیف آژانس بر پایه اساسنامه نسبت به اعضاء، بهرهبرداری صلحآمیز از دانش و تولیدات غنیسازی خود به صورت شفاف و زیر نظر آژانس و بر اساس هنجارهای بینالمللی.»
متکی گفت:« صادقانه اگر بخواهم تصویر خود را به شما بدهم باید بگویم ما در فضای دنیای بعد از ناپلئون در 1815 هستیم، همان موقعی که در تاریخ جهان از آن به عنوان کنسرت وین یاد میکنند. یعنی پس از یک دوره سخت که جاهطلبیهای ناپلئون سبب شد تا جمهوری فرانسه خفه شود و جنگ ملتها که با فجایعی چون آتش زدن مسکو بروز کرد، پایان پذیرد و ملت فرانسه افتخارات جمهوری را به ذلت شکست واترلو تبدیل کند.»
وی با تشبیه رفتار بوش با ناپلئون ادامه داد:« کافی است به رفتار ناپلئونی آمریکا در دوره معاصر خود نگاه کنید، همانگونه که ناپلئون می خواست برای اسپانیا و ایتالیا پادشاهی دست نشانده برقرار کند، خانم رایس از دموکراسی سازی برای مردم خاورمیانه صحبت میکند. همانگونه که ناپلئون سربازان فرانسوی را در روسیه دفن کرد و ثروت فرانسه را به باد داد و با نام جمهوری، جمهوری را خفه کرد، بوش دارد عمل میکند.»
وی ادامه داد:« من تصویرم به لحاظ شباهت تاریخی چنین است، یعنی عصری که شکست ناپلئونی نمودار میشود و کنسرت وین در تفاهم و مذاکره ملتها آغاز میگردد.»
وزیر امور خارجه خاطر نشان کرد: «پس همانطور که در کنسرت هر کس حق دارد ساز خود را بزند ما به جای این که گوش خود را از شنیدن زیبایی موسیقیایی کنسرت با حذف سازها (ملل مختلف) محروم کنیم، باید اجازه دهیم تا سازها در کنار هم کوک (همسان) شوند و منطق گفتوگو را حاکم کنیم تا نتیجه آن همچون نتیجه سال 1815 باشد، دستاورد وین 1815 چه بود؛ یکصد سال صلح. این همان خواست ما و شماست.»

نگاه ایران به سیاست سارکوزی

وی در پاسخ به این پرسش که سارکوزی و کوشنر به تصویب تحریمها علیه ایران و جلوتر از شورای امنیت میاندیشند؛ قضاوت شما نسبت به این تفکر سیاسی و تاثیرش بر پرونده هستهیی ایران چیست؛ آیا فرانسه برای از بین بردن بحران و احتمال جنگ نقش بازی میکند تا آن را به تاخیر بیاندازد و یا این که سارکوزی مثل یک «مامور صهیونیستها» عمل میکند؛ گفت:« الگوی قضاوت من در مورد دیپلماسی فرانسه بر اساس تعابیر روشنفکران پاریسی نیست. من نگاهم به دیپلماسی کشور شما بر اساس یک عمق 50 ساله و از جغرافیای خاورمیانه است. حتی الگوی قضاوت من درباره دیپلماسی فرانسه با نگاه من به سیاست خارجی همسایگانتان چون بریتانیا متفاوت است.»
متکی اظهار داشت:« تاریخ پس از جنگ جهانی دوم نشان داده که هر وقت فرانسه در دیپلماسی خود آزاد بوده، امکان مانور پیدا کرده است و هر وقت دیپلماسی آن از یک سیاست بسته دنبال روی کرد، حتی اگر آن سیاست مخالفت دولت قبلی شما، الگوی آمریکایی در سال 2003 بود، باخت. تصور کنید دیپلماسی فرانسه به جای حماسه سرایی در شورای امنیت در سال 2003 به حرکت در میآمد و قبل از بروز جنگ با رابطه عمیقی که با دولت عراق در دوره صدام داشت سبب میشد، تا در عراق صدام نباشد، نتیجه روشن است، در عراق جنگ امروزی هم نبود. بر این اساس در حال حاضر در نقطه مقابل این سیاست هم عمل کردن نتیجه نخواهد داد.»
متکی با بیان اینکه شما در جمهوری پنجم فرانسه از دوگلیسم سیاسی صحبت میکنید ادامه داد:« مفهوم این جمله آن است که فرانسه نمیتواند دنباله رو باشد، مصادیقش این که هر وقت دنباله روی یک سیاست خاص شد، آزادی خود را از دست داده و قدرت دیپلماسیاش کاهش یافت.»