بارزانی‌ها در برابر هرکی‌ها

پس از انتشار درخواست جوهر هرکی در شبکه‌های اجتماعی، بیش از ۴۰۰ تن از هواداران هرکی به منطقه درگیری اعزام شدند. همچنین پس از این فراخوان، برخی نیروهای عشیره سورچی، از متحدان عشیره هرکی نیز در منزل خورشید هرکی حضور یافتند.  نقطه شروع این درگیری و تنش میان دو طرف در منطقه خبات اربیل زمانی بود که نیروهای پیشمرگه اربیل به‌دنبال دستگیری خورشید هرکی به دستور مسرور بارزانی، نخست‌وزیر اقلیم بودند که نیروهای محافظ خورشید هرکی با تیراندازی مانع این کار شدند. آن‌طور که منابع خبری اعلام کردند‌ دلیل حکم دستگیری وی و اتهام وارده به خورشید هرکی اختلافات ملکی با عشیره گوران بوده است. 
   
فقر و بیکاری در کردستان عراق
بیکاری و فقر فزاینده در اقلیم کردستان به‌تدریج بستری برای تنش‌های اجتماعی و فرقه‌ای فراهم کرده‌اند. نارضایتی اقتصادی در میان اقشار مختلف، به رقابت‌های قومی و مذهبی دامن زده و احتمال درگیری‌های داخلی را افزایش داده است.  در سال ۲۰۲۵، نرخ فقر در اقلیم کردستان حدود ۸.۶درصدگزارش شده که در مقایسه با میانگین ۱۹.۳درصد سایر مناطق عراق، پایین‌تر و قابل‌توجه است. این ارقام براساس اعلام رسمی معاون وزیر برنامه‌ریزی دولت اقلیم و منتشرشده در ژوئن ۲۰۲۵ است. با این حال، استان‌های اربیل با ۵.۹درصد و سلیمانیه و دهوک نیز درصدهای تقریبا مشابهی داشتند که نشان‌دهنده کاهش قابل‌توجه فقر در این مناطق است. با وجود این‌که این سبک عملکرد نسبت به متوسط ملی بهتر است فقر مطلق و فقر چندبعدی همچنان در میان خانوارها به‌خصوص در مناطق روستایی ادامه دارد.  از سوی دیگر، بحران اقتصادی و تأخیر مکرر در پرداخت حقوق کارکنان دولت باعث بروز مشکلات شدید در بازار کار شده است. نرخ بیکاری رسمی در این اقلیم بین ۱۷.۷درصد تا ۲۴.۱درصد گزارش شده است(اربیل۱۷.۷، سلیمانیه۱۱.۹ و دهوک ۲۴.۱درصد در سال ۲۰۲۲) و در برخی گزارش‌های دیگر، نرخ بیکاری جوانان ۱۲ درصد اعلام می‌شود. 
   
منازعه تاریخی اکراد
در طول قرن بیستم، قبایل هرکی با شجره‌نامه‌ سنتی کردی در مقابل برجسته‌سازی شیوخ بارزانی بسیار قدرتمند و مقاوم ظاهر شدند. در جریان شورش احمد بارزانی (۱۹۳۲ــ۱۹۳۱)، این قبایل عمدتا به‌عنوان مخالفان بارزانی وارد صحنه شدند و دولت بغداد با تجهیز و تقویت آنها به مقابله با جنبش بارزانی پرداخت. هرکی‌ها در طول دهه‌ها جمع‌آوری شده از سوی بغداد، بارها علیه نفوذ قبیله‌ای بارزانی متحد شده‌ و نقش مهمی در سرکوب شورش‌ها داشتند.  در دهه ۱۹۶۰، در بحبوحه قیام مصطفی بارزانی، قبیله هرکی دوباره به‌عنوان بخشی از گروه موسوم به «جاش» فعالیت کردند‌؛ گروه‌هایی تحت حمایت دولت عراق که مسئول خیانت به کردها و مقابله‌ کور با پ‌ک‌ک و پ‌ک‌د بودند. در سال ۱۹۶۱، پس از حمله پیشمرگه‌های بارزانی به زاخو، هرکی‌ها و قبایل متحدشان چندین منطقه را از دست دادند و به ایران و ترکیه گریختند یا به سمت دولت بغداد پناه بردند. این رقابت تاریخی پیش‌زمینه‌ای برای اختلافات سیاسی و نقشی تعیین‌کننده در نزاع قدرت داخلی میان بارزانی‌ها و دیگر طبقات قبیله‌ای بوده، نزاعی که رگه‌هایش تا امروز نیز قابل‌مشاهده است.