وقتی بازار پس از بحرانهایی چون جنگ یا بلایای طبیعی پس از مدتی توقف بازگشایی میشود، این بازیگران در موقعیتی حساس قرار دارند. مسئولیتپذیری آنها در انتخاب استراتژیهایی است که به جای سودجویی لحظهای، ثبات بلندمدت را هدف قرار دهد. بازیگران عمده، مانند صندوقهای سرمایهگذاری و شرکتهای بزرگ، میتوانند با خرید هدفمند سهام، از تکانه شدید شاخصها جلوگیری کنند و به سرمایهگذاران خرد اطمینان دهند که بازار همچنان پویاست. بهای تمامشده بسیار اندک مجموعههای حقوقی بزرگ، این امکان را بهراحتی برای آنها فراهم میکند و عملا ریسکی را متوجه آنها نخواهد کرد.
نهادهای سرمایهگذار دولتی و شبهدولتی نیز با تزریق نقدینگی یا سیاستهای شفاف، میتوانند اعتماد عمومی را حفظ کنند اما این مسئولیت خطیر است؛ یک تصمیم نادرست، مانند فروش شتابزده یا مداخله غیرشفاف، میتواند موجی از بیاعتمادی را به دنبال داشته باشد. آیندهنگری، وجه دیگر این بزرگی است. بازیگران عمده و نهادهای سرمایهگذار دولتی و شبهدولتی باید فراتر از بحران کنونی ببینند و بستری برای ثبات پایدار بسازند. این یعنی پرهیز از اقدامات نمایشی یا سیاسی که تنها مسکنی موقت است. آیندهنگری نیازمنددرک عمیق ازپویایی بازاروتعهد به خیرجمعی است. درشرایط فعلی بازار، تصمیمات شجاعانه و عاقلانه این بازیگران میتواند اقتصاد را در مسیر بهبود قرار دهد یا با یک اقدام نادرست، آن را به عمق بحران فروبرد. بزرگی واقعی در انتخاب مسیر درست، حفظ اعتماد عمومی وساختن آیندهای باثبات برای همه ذینفعان بازار است.