آمریکا التماس مذاکره می‌کند نه ما

به‌ویژه یکی از اهداف بزرگ این جنگ روانی دشمن‌نمایی از ملت ایران برای همسایگان آن است که ترامپ با این قبیل لفاظی‌ها در سفر به عربستان و کشورهای عربی موفق شده است بیش از ۴۰۰۰ میلیارد دلار از جیب ملت‌های منطقه را سرقت کرده و آنها را از ایران بترساند تا به ایشان سلاح بفروشد یا به بهانه سرمایه‌گذاری در آمریکا، آنها را بفریبد؛ البته مردم دنیا هوشیار هستند و می‌دانند که ترامپ در سفر اخیرش هزینه کشتار ملت مردم فلسطین و حمله به یمن،  سوریه و لبنان را از اعراب گرفته است.

خطرنمایی از ایران با این داستان که ایران نزدیک ساخت بمب هسته‌ای است، جنگ نرمی است که به هدف توجیه تحریم‌های ظالمانه علیه ایران صورت می‌گیرد.

با این‌حال ایران در این میدان که ترامپ تعریف کرده بازی نمی‌کند. اولا باید خاطرنشان کرد که ایران محتاج مذاکره نیست بلکه آمریکا محتاج مذاکره است و دلیل روشن آن، نامه‌ای است که به رهبر انقلاب نوشته و برای مذاکره التماس کرده. ترامپ آنچه که بیرون از نامه و درواقع بیرون از مذاکرات می‌گوید با آنچه که داخل مذاکرات می‌گوید، متفاوت است. اما ایران براساس آنچه که زیر سقف مذاکرات گفته می‌شود، مذاکرات را البته به صورت غیرمستقیم پذیرفته است.

با این‌که دور چهارم مذاکرات نیز برگزار شده و طرف آمریکایی آن را دلگرم‌کننده خوانده اما ایران چندان به عملکرد طرف آمریکایی خوشبین نیست. چراکه ممکن است آمریکایی‌ها مذاکره ‌کنند، برای این‌که مذاکره کرده باشند. در دوران بعد از انقلاب، ما بارها با آمریکایی‌ها مذاکرات و توافقاتی داشته‌ایم اما آنها به هیچ‌یک عمل نکرده‌اند. البته این بار ایران با هوشیاری در عرصه دیپلماسی ظاهر شده است و این بار آمریکایی‌ها هستند که باید اول تحریم‌های ظالمانه را بردارند و تضمین بدهند که زیر میز نمی‌زنند. 

در وضعیت فعلی منطقه و برخلاف ادعاها، این ایران است که دست برتر را دارد و از همین جهت ترامپ به قطر التماس می‌کند که میان آنها و ما واسطه‌گری کند. درواقع در ماجرای یمن ضعف آمریکا و برتری محور مقاومت به‌خوبی روشن شد و انصارالله در همین مدت کوتاه با زدن 9 پهپهاد و سرنگون کردن دو اف 18 باعث شد طرف آمریکا به یک آتش‌بس تن بدهد و اسرائیل را تنها بگذارد.  

از طرف دیگر آمریکا بدون اطلاع اسرائیل به حماس التماس کرد که اسیر آمریکایی‌ا‌ش را آزاد کند. بنابراین آقای ترامپ در پشت تریبون و پشت میز مذاکره دو تصویر جداگانه از خود نشان می‌دهد. البته مردم دنیا با این سبک از دیپلماسی او آشنا هستند. او به‌اصطلاح سعی می‌کند ۸۰ قدم در ظاهر جلو برود به این امید که مثلا در نهایت کار ۲۰ قدم جلو بیفتد. این در حالی است که ایران اساسا منتظر دور بعدی مذاکرات و درخواست‌کننده آن نیست.

ایران به‌خوبی یادگرفته که تحریم‌ها را مدیریت کند. در این فضا ایران به دنبال سیاست خارجی فعال همزمان با اروپا، چین و روسیه هم مذاکراتی درباره موضوع هسته‌ای دارد تا مبادا جریان اطلاعات به طرف آنها از سوی آمریکا مدیریت شود.

هرچند دیگر امکان اجماع میان آمریکای ترامپ و اروپا نیست چه رسد به همسویی چین و روسیه. درواقع حماقت ترامپ و پاره کردن برجام باعث شد که اروپا از آمریکا فاصله بگیرد و اکنون هم به‌واسطه اختلافاتی که هم در حوزه جنگ اقتصادی و هم در بحث اوکراین دارند، آمریکا به طور عریان در برابر همه اینها قرار گرفته، متحدی در جهان ندارد و موقعیتش تضعیف شده است.

هرچند آمریکایی که درزمان اوباما هم علیه ما اجماع جهانی ایجاد کرد، بازهم نتوانست کاری از پیش ببرد و ایران را تسلیم کند. آمریکا در ضعف است و ایران در مسیر قدرت‌‎گیری روزافزون. ما در عین حال مواضع منطقی، روشن و منسجمی داریم که همواره از طرف رهبر انقلاب، رئیس‌جمهور محترم و وزیر خارجه ما تبیین شده است و نشان از اعتماد به نفس و قدرت ما دارد.

مواضع نوسان‌دار آمریکایی‌ها چه ناشی از عملیات روانی باشد چه ناشی از کابینه نامنسجم ترامپ، بیانگر ضعف طرف مقابل است آن هم در شرایطی که خوب می‌داند ایران از چه قدرت نظامی برای پاسخگویی به هر نوع شیطنت برخوردار است. البته بلوف‌های ترامپ برای پوشاندن این ضعف‌هاست.