سیاه‌نمایی به بهانه هنر؛ ممنوع!

از یک‌سو، منطقه ما در وضعیت جنگی به سر می‌برد. از سوی دیگر دشمنان ما در خارج از کشور گفتمان بدخواهانه‌شان را ادامه می‌دهند و با سخنان‌ و ادبیات نومیدی‌پراکن خود سعی در ضربه‌زدن به نظام و انقلاب دارند. در چنین وضعیتی باید اذعان کرد که هر صدایی در داخل بخواهد دل مردم را خالی کند، حکم همکاری یا همگرایی با بدخواهان نظام و کشور را دارد و در هیچ جای عالم با چنین چیزی کنار نمی‌آیند و آن را تحمل نمی‌کنند. بنابراین سخن مقام معظم رهبری یک اصل شناخته‌شده و پذیرفته شده بین‌المللی است و در فضای کشاکش و وضعیت‌های حساس، هیچ کشوری هرگز اجازه نمی‌دهد برخلاف مصالح ملی و میهنی از سوی منتقدان، دشمنان یا بدخواهان به‌ویژه از رهگذر نظام رسانه‌ای در داخل مرزها اقدامات نرم یا سخت صورت پذیرد. رسانه‌ها طبعا موظفند روحیه مردم کشور را ارتقا ببخشند و تضعیف روحیه از کارهایی است که به‌ویژه با وضعیت و شرایط کنونی کشور ما با هیچ منطق و خردی سازگاری ندارد. حضرت آقا اخیرا (دیدار با برگزارکنندگان کنگره شهدای کاشان) فرمودند که پیام را باید با هنر و ساختار هنری به مخاطبان عرضه کرد. «صبر و شکر مادری که فرزند یا فرزندان خود را در راه خدا داده است، قابل توصیف نیست اما نشان دادن این درس‌های اعجاب‌آور در قالب کارهای هنری ممکن است». به فرموده ایشان: گفتن با عمل کردن خیلی فرق دارد؛ شما آن عمل را با کار هنری باید منعکس کنید و به‌ویژه نشان بدهید؛ هنر همان گونه که حضرت آقا فرمودند: فقط حرف نمی‌زند و پیام و شعار نمی‌دهد بلکه نشان می‌دهد، می‌نمایاند وبه زیبایی هرچه تمام‌تر روشنگراست.در دهه فجر، جشنواره‌های مختلفی در عرصه‌های گوناگون هنری برگزار می‌کنیم. در این برگزاری‌ها(از تولید تا ارائه) باید هشیار باشیم که هرگونه سیاه‌نمایی مانند بازی در زمین دشمن است و به یاس و نومیدی نباید دامن زده شود. نومیدکردن جوانان، اغراق در سیاه‌نمایی زیر نقاب انتقاد یا ساخت فیلم‌های اجتماعی با مضامین یکسره سیاه و نومیدی‌پراکن، تخطی ازاین امر مهم است.رواج دادن و مثبت‌نمایاندن مؤلفه‌هایی مانند بحث نافرمانی مدنی یا مقوله مهاجرت به خارج یا... صلاح نیست و در شرایط فعلی چونان جرم تلقی می‌شود. نباید به بهانه نقد و طرح مسائل اجتماعی به گونه‌ای عمل کنیم که کارمان به دستاورد یا هنر برانداز تعبیر شود. باید مردم و روحیه‌شان را دریابیم. حفظ روحیه مردم و ارتقا دادنش از اهم مسائل است.  برخی صداها شنیده می‌شود که جذب هنرمندان اولویت دارد و در این راستا به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار بین هنرمندان شکاف و شقاقی به‌وجود آمده که می‌انگارند باید هنرمندان را دریابیم و آنها را یکپارچه کنیم و با جذب‌شان به نظام بکوشیم وفاق ملی ایجاد کنیم! اصل در این باره این است که افکار عمومی مردمی را درنظر بگیریم و صنوف هنری را جذب جشنواره‌ها کنیم‌؛ به‌ویژه چهره‌هایی را باید به جشنواره‌های فجر جذب کنیم که خلاق و پرامید و جوانند و این که برخی از جشنواره فجر قهر کرده‌اند، بایدآنها رابه خودشان واگذاشت.مردم را باید جذب جشنواره‌ها کرد، روحیه و نگاه و امید مردم را ارتقا داد و نمی‌توان با نومیدکردن امید مردم، به دستاورد خوبی رسید. برای آشتی‌دادن چند اپوزیسیون نمی‌توان نظام و دستاوردهایش را زیر سؤال برد. باید حواس‌مان باشد! هشیار باشیم که با برخی آثار در جشنواره فیلم فجر نباید روحیه مردم را تضعیف کنیم چون امیدشان را کمرنگ می‌کند. نباید آشتی‌کنان صنوف هنری با جشنواره‌ها را به قیمت نشر و پخش آثاری پذیرفت که به نمایش سیاه‌نمایی می‌پردازند. باید آثاری را حمایت و منتشر کرد که نقاط قوت را نشان می‌دهند و امید به بهبود اوضاع را خردمندانه و منطقی می‌نمایانند و امید عمومی را می‌افزایند. ان‌شاءا....