سینه پر دود دود دود...!

صبح خیلی زود یعنی فقط وقتی پاکبان‌ها و سربازها مجبورند بیدار باشند و مشغول کار؛ یک گروه دیگر هم کم‌کم پا به خیابان‌ها می‌گذارند؛ بله دانش‌آموزان. گاهی وقتی خودم دارم مهدی،نوجوان ۱۳ساله‌ام رابه مدرسه می‌برم هنوز آن‌قدر هوا تاریک است که چشم‌چشم را نمی‌بیند؛چون حتی مغازه‌ها هم که شب‌ها با نورشان خیابان را روشن می‌کنند،بسته‌اند.
صبح خیلی زود یعنی فقط وقتی پاکبان‌ها و سربازها مجبورند بیدار باشند و مشغول کار؛ یک گروه دیگر هم کم‌کم پا به خیابان‌ها می‌گذارند؛ بله دانش‌آموزان. گاهی وقتی خودم دارم مهدی،نوجوان ۱۳ساله‌ام رابه مدرسه می‌برم هنوز آن‌قدر هوا تاریک است که چشم‌چشم را نمی‌بیند؛چون حتی مغازه‌ها هم که شب‌ها با نورشان خیابان را روشن می‌کنند،بسته‌اند.
کد خبر: ۱۴۹۱۰۱۸
نویسنده حسین شکیب‌راد - فعال حوزه‌ نوجوان
 
حتی به زورمی‌شود یک فروشگاه باز پیدا کرد که خوراکی برای زنگ تفریحش بخرم. ولی یک عده همین ساعت از روز هم حوالی مدارس می‌چرخند. اینها یقینا پایه‌ترین موجودات کره زمین هستند. کسانی که در برف و باران و گرما وسرما و هر ساعت از روز هم که شده، برای خدمت‌رسانی حاضرند. دوستان نامحترم ساقی!

آخه مدرسه جای این کارهاست؟
خدا را شکر همه شما که مخاطب نوجوانه‌اید چون از‌جمله فرهیختگان به حساب می‌آیید احتمالا لب به سیگار هم نمی‌زنید ولی قطعا مستحضرید که سیگار که هیچ، بسیاری از مواد مخدر دیگر هم در کوتاه‌ترین زمان ممکن در دسترس هم‌سن و سال‌های شما قرار می‌گیرد. متاسفانه برخی اوقات بین دانش‌آموزان کشیدن لااقل سیگار، جزو نشانه‌های بزرگی هم محسوب می‌شود. برای همین است که نظام آموزشی ما بالاخره چند سال پیش تعارف راکنار گذاشت و برای جلوگیری از گسترش مصرف انواع مواد مخدر به‌خصوص همین جناب سیگار، طرحی را راه انداخت به نام پاد.در حقیقت مجری این طرح، جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات ایران است. سال ۹۵ به‌عنوان نمونه اولیه رفتند سراغ دانش‌آموزان شهرستان ورامین. از بانیان این امر که سؤال می‌کنیم رک و راست می‌گویند وقتی دیدیم مدرسه که از مهم‌ترین نهادهاى اجتماعى، تربیتى و آموزشى و اصلى‌ترین رکن تعلیم و تربیت است، تبدیل به محلی برای آشنایی برخی دانش‌آموزان با مواد‌مخدر از طریق سایر هم‌سن و سال‌های‌شان شده، دست به کار‌شدیم.

چه خبرتونه؟!
اینجا هم مثل خیلی کارهای خوب دیگر کار را سپرده‌اند دست خود نوجوان‌ها؛ به‌عبارتی اول به خود دانش‌آموزان آموزش‌های مربوط در مورد مضرات موادمخدر ارائه می‌شود واحتمالا آنها درکمال انزجار ازاین مواد؛خودشان درمرحله بعدی می‌شوند پادیار. پادیارها که در حقیقت سفیر پیشگیری استعمال دخانیات و آسیب‏های اجتماعی در مدرسه و محله خودشان هستند، صدالبته از مزایای حضور در اماکن ورزشی، سینما و... بهره‌مند ‌می‌شوند و باید دست در دست هم دهند به مهر و میهن خویش را از مصرف‌کنندگان مواد مخدر پاک کنند. مدیرعامل جمعیت مبارزه با استعمال دخانیات شهرستان ورامین در این مورد به ماگفت:«در حال حاضر باشگاه کار‌آفرینی پادیاران تشکیل شده که می‌توان از آن به‌عنوان نقطه‌عطف این طرح یاد کرد.» اما نمی‌توانیم از نگرانی‌های‌مان نگوییم؛ چون همه می‌دانند که با وجود این طرح‌ها و امثال آن، هنوز آمار مصرف در میان دانش‌آموزان نگران‌کننده است و سیگار و قلیان که لابد اصلا در آمارها نمی‌آید چون اگر بیاید، همه دست و پای‌شان را گم خواهند کرد.

خیلی وقته به فکرتونیم
هنوز حرف‌مان درباره این‌که آموزش‌و‌پرورش و بقیه مسئولان بالاخره یادشان افتاده یک فکری به حال وضعیت رو به گسترش مصرف مواد مخدر و به‌خصوص سیگار بین نوجوان‌ها بکنند که صدای برخی از همین مسئولان درآمده و می‌فرمایند که نخیر ما ۱۸ سال است داریم روی این طرح کار می‌کنیم.یعنی لازم است باورکنیم که مثلا آنهاچون می‌داننددخانیات عامل یک‌سوم سرطان‌های کشور است،بایدریشه این معضل رادرهمین سنین پایین بخشکانند. فقط معلوم نیست چرا۷۱میلیاردنخ سیگار در کشور تولید می‌شود؟! خب این موضوعات را حتما در پرونده بررسی کرده‌اند. ما می‌رویم سراغ همین نظام آموزشی خودمان.امسال از مهر البته در تهران هم دست به کار شدند و تفاهم نامه‌ای منعقد کردند و خلاصه اجرای طرح پاد (پیشگیری استعمال دخانیات) در مدارس پایه متوسطه و اجرای طرح «فرآموز نفس پاک» در مدارس ابتدایی شهر تهران شروع شده است.

فایده هم داشته؟
اگربه من یکی بگویند،می‌گویم راه‌حل اصلی همه مشکلات گفت‌وگوست.همین‌مصرف سیگار‌وسایر‌موادمخدرهم ازهمین حرف‌نزدن‌ها و درک‌نشدن نوجوان توسط اطرافیانش شروع می‌شود. آمار نشان می‌دهد در نقاطی که طرح پاد به‌خوبی اجرا شده اثرات چشمگیری هم داشته است.  ولی ما یاد گرفته‌ایم خودمان را گول نزنیم. مثلا وقتی آمار نشان می‌دهد شیوع استعمال دخانیات و سیگار الکترونیک در دختران در حال افزایش است، البته در رصد و پایش آسیب‌های اجتماعی در همه استان‌ها، مسائل خانوادگی در صدر قرار دارد و مصرف دخانیات در رتبه چهارم آسیب‌های اجتماعی در کشور است.امابه‌هرحال نباید از اثرات مخرب گسترش مصرف همین سیگار ساده به‌خصوص بین دانش‌آموزان دخترغافل شویم. ولی یادمان نرود دستیابی به جامعه بدون دخانیات و مصون از زیان‏های بهداشتی، اقتصادی وزیست‌محیطی ازمحصولات دخانی وهمچنین ارتقای آگاهی علمی واجتماعی نسبت به مسائل مرتبط باحوزه دخانیات آرزوی دیرینه این مؤسسه عام‌المنفعه است وامید که تمامی افراد جامعه با کمک یکدیگربرای تحقق‌بخشی این آرزوی زیبا کمک کنند.


newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها