سیاه و سفید مهاجران

در سال‌های اخیر به‌خصوص بعدازسلطه مجددطالبان بر افغانستان سیر ورود مهاجران به ایران روندی افزایشی پیدا کرده است.‌در ماه‌های اخیر چالش عمومی برسرحضور مهاجران در ایران افزایش یافته است.با این‌حال مردم ایران تاچه میزان به زیست با مهاجرین و کارگران خارجی تمایل دارند و نظرسنجی‌های گذشته چه پاسخی به این سوال داده‌اند؟ داده‌های پیمایش‌ ارزش‌های جهانی نشان می‌دهد که به فاصله هفت سال، عدم تمایل به همسایگی با مهاجران از۹.۶درصد در سال۲۰۰۰به ۵۸.۹درصد درسال۲۰۰۷ رسیده است. این عدم تمایل در سال ۲۰۲۰ کاهش پیدا کرده اما بازهم عدد قابل توجهی است، ولی این موضوع در دو سال اخیر قطعا با تغییرات مهمی رو‌به‌رو بوده؛ تغییراتی که برخی ازآن تحت عنوان«مهاجرستیزی» یاد می‌کنند و برخی این رویه را فقط حاصل هجمه‌ رسانه‌ای می‌دانند. در پی عدم سیاست‌گذاری جهت ادغام مهاجران درجامعه مبدأ،عدم ساماندهی وضعیت ورودوخروج مهاجران و ورود غیرقانونی مهاجران افغانستانی، ذهنیت منفی درمیان گروه‌های مختلف اجتماعی تشدید می‌شود. نتایج این پیمایش‌ها نشان می‌دهد که سیاست‌های دولتی، هم دراقناع افکارعمومی درزمینه مهاجرپذیری و هم در ساماندهی مناسب مهاجران طی ۲۰ سال گذشته موفق نبوده است اما نکته مهم‌تر شاید نتایج داده‌کاوی این نگاه در فضای مجازی و میان کاربران ایرانی باشد. نتایج این داده‌کاوی فاصله معناداری با نتایج پژوهش دارد، به این معنا که خروجی آماری این داده‌کاوی نشان‌دهنده فضای بسیار رادیکال‌تر دراین روزها و در فضای مجازی کاربران ایرانی است.