روایت خون شریکی مردم ایران و افغانستان

او از یک طرف مسلمانی معتقد بود و به اسلام و تشیع باوری از عمق جان داشت،برهمین اساس بود که هم بسیار مهربان ومؤدب بود و هم به گسترش فرهنگ اسلامی و شیعی عامل بود.درهمه کارهایش باورمندی وحرکت براساس این تفکر دیده می‌شد.ضمن این‌که شخصیت فردی او، باوری بود که همه ما از یک مسلمان معتقد واقعی داریم، هیچ‌کس را نمی‌آزرد و با همه وجود به فکر دستگیری از دیگران بود. 
     
الگویی برای جهاد فرهنگی 
این مجاهد برجسته جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی که در این روزها، داغ درگذشت او در روزهای اوج بیماری کرونا سه‌ساله شد، ویژگی دیگری هم داشت، این‌که در کار فرهنگی و تدوین و ایجاد زیرساخت‌های فرهنگی، روز و شب نمی‌شناخت.
محمدحسین بدری، نویسنده و ازهمکاران مرحوم رجایی در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در تشریح ویژگی‌های اخلاقی او می‌گوید: محمدسرور او ۲۳سال پیش به ایران آمد و کارهای مختلفی از جمله دستفروشی انجام داد. او بسیار مسلط به حوزه کاری خود بود و شخصیت بسیار فروتنی داشت.
علی‌محمد مودب، شاعر و از نزدیکان مرحوم رجایی نیز با اشاره به این‌که رجایی با وجود زندگی بسیار سختی که داشت، دست از تلاش و کوشش در حوزه فرهنگی و ادب برنداشت، می‌افزاید: از او می‌توان به عنوان یک الگو در سعی، تلاش و کسی که از زمان خود بهترین استفاده را می‌کرد، برای جوانان امروز نام برد.
مودب می‌گوید: او هرکجا کار برزمین مانده‌ای را احساس می‌کرد، سراغش می‌رفت. مخصوصا در حوزه کودکان تلاش‌های بسیاری داشت و برای نمونه می‌توان به همین کتاب شعر کودک به نام «کاغذ پران» اشاره کرد. او انسان مسئولیت‌پذیری بود و به نظر من همین مسئولیت‌پذیری است که به انسان قدرت می‌دهد. او در کنار تلاش‌هایش در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری و ادبی از وظایف اجتماعی‌اش دریغ نکرد و به فکر کودکان مهاجر و خانواده شهدای افغانستانی مدافع حرم بود. مرحوم رجایی بین مسئولیت‌های فردی خود و مسئولیت‌های اجتماعی‌اش مرزی قائل نبود و با قرض پول برای کودکان افغانستانی مجله چاپ می‌کرد.
     
شبکه ارتباطی فرهنگی
ویژگی دیگر شخصیت رجایی چنان که گفتیم، تلاش برای ایجاد تفاهم و همکاری فرهنگی میان دو ملت ایران و افغانستان بود. به گفته محمدحسین بدری، مرحوم رجایی یک شبکه ازبین اهالی فرهنگ وهنرفارسی‌زبان منطقه ایجادکرد و بین آنها ارتباط و دوستی برقرار کرده بود و یکی از عوامل توفیق او درمسیر ایجاد زبان مشترک میان نخبگان دو کشور، همین شبکه ارتباطی بود که به مدد شخصیت آرام، سختکوش و دقیق او ایجاد شده بود. به گفته سیداحمد مدقق، نویسنده و پژوهشگر اهل افغانستان از جمله مهم‌ترین فعالیت‌های مرحوم رجایی که تکمیل‌کننده پازل اشتراکات فرهنگی، هنری و ادبی بین ایران و افغانستان است، موضوع روایت خون شریکی، هم‌سرنوشتی و اعتقادات مشترک بین دو ملت بود که در نوع خود راه جدیدی است که توسط آن مرحوم گشایش یافت.
مدقق ادامه می‌دهد: از دیگر ویژگی‌ او می‌توان به ارتباطش با توده‌های مختلف مردم در عین حالی که با سطحی از نخبگان جامعه حتی با وزرا و نمایندگان مجلس در ارتباط بود، اشاره کرد. مرحوم رجایی تا روز آخر زندگی خود ارتباطش را با توده‌های مردم حفظ کرد. او با طیف‌های متنوع مردم از ادبا و شعرا تا ورزشکاران ارتباط داشت و در این روابط هیچ‌گاه از چهارچوب‌ها و اعتقادات خویش دست نکشید.وی می‌گوید: کار بزرگ رجایی جمع بین آرمان و عمل بود. ایشان انسانی آرمانگرا و در عین حال به‌شدت عملگرا بود و کارهای نشدنی‌ای را در حوزه کاری خود انجام می‌داد. او بدون هیچ چشم‌داشتی و خالصانه ساعت‌ها در حوزه ادبیات تلاش می‌کرد.