زوال معنای «صلح‌» در المپیک پاریس

عملیات هفتم اکتبر و پس از آن، آغاز جنایات رژیمصهیونیستی در اراضی فلسطین اشغالی بهویژه در غزه، موجب انزجار افکارعمومی بینالمللی نسبت به رژیم جعلی اسرائیل شد و همین امر مشروعیت ساختگی این رژیم را بیش از پیش نزد مردم جهان زیر سؤال برد.تضعیف پایههای مشروعیت برساخته صهیونیستها طی ۷۵سال گذشته، موجب شکلگیری کارزارهای زیادی در مدت یک سال گذشته علیه این رژیم شد. یکی از این کارزارها که از ماهها پیش آغازوطی هفتههای اخیر بر وسعت آن افزوده شده، کارزار اخراج صهیونیستها از بازیهای المپیک است.در همینباره جمع زیادی از کاربران فضای مجازی با انتشار تصاویری در استوری اینستاگرام خود به پویش تحریم رژیم جعلی اسرائیل در المپیک پیوستهاند. چهار سازمان حقوقی عربی و بینالمللی هم یک ماه پیش با برگزاری نشستی، خواستار جلوگیری از مشارکت رژیمصهیونیستی در مسابقات المپیک تابستانی پاریس شدند.بهنظر میرسد درخواست فراگیر جهانی برای اخراج رژیمصهیونیستی، منطبق با فلسفه بازیهای المپیک باشد. بنابر آنچه همواره بهعنوان شعار نهاد المپیک مبنی بر «قرار دادن ورزش در خدمت شکوفایی هماهنگ نوع بشر، در ارتقای جامعه ایمن و علاقهمند به حفظ مقام انسان است» مطرح شده، شرکت رژیم جعلی اسرائیل در المپیک دقیقا میتواند خلاف این شعار تلقی شود. گرچه نماد جنبش المپیک که پنج قاره جهان را دربر میگیرد، پنج حلقه درهم بافته است، حالا اما با اینکه پرداختن به ورزش، حقی انسانی است اما قرار است رژیمی در المپیک حضور یابد که فجایع انسانی میآفریند و به شدیدترین شکل ممکن، نسلکشی در سرزمینهای اشغالی را دنبال میکند.با وجود موضعگیری شدید افکار عمومی جهانی و موضعگیری چهرههای سیاسی در کشورهای مختلف که حضور این رژیم در المپیک را محکوم کردهاند، شاهد هستیم که کمیته بینالمللی المپیک هیچ اقدام عملی برای اخراج رژیم اسرائیل صورت نداده است.بیتفاوتی این نهاد بینالمللی به درخواست فراگیر تحریم تلآویو در المپیک، بار دیگر نشان میدهد که نهادهایی از این دست، درونمایه و باطنی کاملا سیاسی و در جهت منافع کشورهای سلطهگر دارند و هیچگاه آنچنان که ادعا میکنند، دغدغه حقوق بشر نداشته و همواره دچار استانداردهای دوگانه با محوریت منافع حلقههای قدرت و ثروت جهانی بودهاند. کمیته بینالمللی المپیک در حالی نسبت به فجایع ارتکابی رژیم اسرائیل درغزه ودرسایر نقاط اراضی اشغالی فاز بیتفاوتی برداشته که پیش از این و در زمان آغاز جنگ روسیه و اوکراین، تمام ورزشکاران روس رابهدلیل آنچه نقض قوانین بشردوستانه عنوان شد،ازحضور درمسابقات محروم کرد. همزمان، فیفا و یوفا هم فوتبال روسیه را به حالت تعلیق درآوردند. با وجود این، همه نهادهای بهظاهر ورزشی اما در باطن سیاسی و ایدئولوژیک، تاکنون با در پیش گرفتن استانداردهای دوگانه، ورزش رژیم اسرائیل را بهحالت تعلیق درنیاوردهاند. در همین راستا، رهبر انقلاب آذرماه سال گذشته در دیدار تعدادی از ورزشکاران، ضمن انتقاد از مواضع دوگانه نهادهای ورزشی و دروغ سیاسی نبودن این نهادها گفتند: «میگویند ورزش سیاسی نیست اما آن وقتی که احتیاج دارند که ورزش را سیاسی کنند به بدترین شکل ورزش را سیاسی میکنند. به یک بهانهای یک کشور را از شرکت در همه آوردگاههای ورزشی بینالمللی محروم میکنند. چرا؟ شما فلان جا جنگ کردید. اما همانها ۵۰۰۰ کودک شهید را در غزه ندیده میگیرند، آنجا ورزش نباید سیاسی بشود؟ اینجا ورزش نباید سیاسی بشود اما آنجا بهطور واضح سیاسی میشود، اشکالی هم ندارد. یک کشور را به بهانه جنگ از مسابقات جهانی محروم میکنند، یک کشور را، یک دولت را بهکلی نادیده میگیرند.»نکته اما اینجاست که اگر هدف بازیهای المپیک از ابتدای تاسیس، ترویج صلح جهانی و احترام به کرامت انسانی تعیین شده، زمان آن رسیده تا برای رسیدن به این اهداف، عملا آستینها بالا زده شوند و المپیک ۲۰۲۴ بدون حضور صهیونیستها برگزار شود.این درحالی است که برای فلسطینیهایی که تلاش میکنند از نسلکشی رژیم اسرائیل در غزه جان سالم بهدر ببرند، برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۲۴ با حضور ورزشکاران این رژیم، چیزی جز تاییدی تمامقد بر بیتفاوتی آشکار جهان به رنج آنها نخواهد بود. میلیونها کودک فلسطینی، معلول، یتیم، آواره و آسیبدیده بهدلیل تجاوز رژیم اسرائیل حتی از مسابقات ورزشی جهانی که در فرانسه برگزار میشود، آگاه نخواهند بود که اگر نسلکشی صهیونیستها نبود، آنها هم میتوانستند در کمال صلح و آرامش به تماشای این رقابتها بنشینند.با این تفاسیر، بار دیگر باید بر این نکته تاکید کرد که نظام فکری ــ سیاسی غرب گرچه همواره با موجسواری بر موضوعات و مفاهیم حقوق بشری سعی کرده ازگرده شهروندان جامعه جهانی سواری بگیرد ومشخصا طی ۷۵ سال گذشته و پس از تاسیس رژیم جعلی و نامیمون صهیونیستی، تلاش ویژهای برای مقلوبه کردن روایت صحیح ماجرا وصلحطلب نشان دادن صهیونیستها از خود بروز دادهاند اما طوفانالاقصی تمام آن تصویرسازیهای دستوری را به یکباره فروریخت و امروز بعید است که افکارعمومی جهانیان، تداوم حیات این رژیم و حضور اتباع آن را در میادین و آوردگاههای بینالمللی ازجمله المپیک بپذیرند.