آدرنالین، مسابقه‌ای است که در آن دو گروه سه نفره که اغلب شرکت‌کنندگان آن از میان دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان رشته‌های دانشگاه علوم پزشکی کشور هستند، در قالب گروه‌های مختلف با هم رقابت می‌کنند و برگزیدگان وارد مرحله نهایی می‌شوند. جالب این‌که در میان شرکت‌کننده‌ها، دانشجویان غیر‌ایرانی هم حضور دارند؛ دانشجوهایی از کشورهایی مثل پاکستان و هند. مخاطبان و همراهان این مسابقه می‌دانند که آدرنالین دارای ۱۶بخش است که شامل سوالات تخصصی،عمومی،هوش، حافظه، بازی‌های فکری، بازی‌های عملی و ورزشی است که هر‌کدام از این چالش‌ها جذابیت‌های خودش را برای مخاطبان دارد. سید‌محمد‌حسین پورفاضلی، تهیه‌کننده و کارشناس ــ مجری این برنامه در گفت‌و‌گو با جام‌جم در‌خصوص این مسابقه توضیحاتی را ارائه کرد.
از «مسیر سبز» به «آدرنالین»
پورفاضلی در گفت‌و‌گو با جام‌جم درباره نحوه شکل‌گیری این مسابقه و این‌که چطور شد به فکر ساخت آن افتاد و چه هدفی از تهیه و طراحی آدرنالین داشت، بیان می‌کند: طرح این مسابقه مربوط به سال ۱۳۹۹ است که با همکاری وزارت بهداشت آماده شده بود، یعنی قرار بود یک لیگ علوم پزشکی با حضور دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های علوم پزشکی باشد که فضای متفاوتی از حوزه سلامت را نشان بدهد و نیز یک لیگ پر از هیجان و اتفاقات گوناگون، از جمله پرسش و پاسخ و هوش و بازی که در مجموع کارهای حرکتی، فکری و جسمی را شامل می‌شود. به همین دلیل ما از سال ۱۳۹۹ در حال طراحی این مسابقه بودیم. نام اولیه‌ای هم که برایش انتخاب کرده بودیم، «مسیر سبز» بود که پاییز۱۴۰۲وارد فاز تولید شدیم. حدود دو ماه فضای بازی‌ها و ساخت دکور طول کشید. وی ادامه می‌دهد: این مسابقه با هدف بالا بردن شور و نشاط و روحیه و کار تیمی میان دانشجویان و همچنین نشان دادن توانایی‌های آنها غیر از مسائل درسی ساخته شد. پورفاضلی درباره جذابیت و ویژگی‌های این مسابقه می‌افزاید: به نظرم یکی از مهم‌ترین اتفاقات هیجان‌انگیز برای شرکت‌کننده‌ها این بوده که چالش‌ها در قالب بازی‌های متفاوتی است که شاید تا به حال تجربه نکرده باشند. گرچه ممکن است خیلی ازاین بازی‌ها نمونه خارجی داشته یا درتلویزیون دیده باشنداماخودشان آن راتجربه نکرده‌‌اند.به همین دلیل این مسابقه رابچه‌های خودمان طراحی کردند و شرکت‌کننده‌ها با قرار گرفتن در این فضا شور و شوق زیادی داشتند.
از کلاس درس به فضای فانتزی
وی همچنین می‌گوید: ما ۲۰، ۳۰ تماشاچی در استودیو داشتیم که به همراه شرکت‌کننده‌ها از نقاط مختلف آمده بودند و برای آنها هم این فضا و مسابقه جالب بود. می‌توانم بگویم یکی از اتفاقات مهم این بود که بچه‌های علوم پزشکی از قالب کلاس درس و بیمارستان وارد یک فضای فانتزی و متفاوت شده بودند و همین برای‌شان جالب بود و از طرفی بازی‌ها به گونه‌ای طراحی شد که مخاطب هم می‌توانست با شرکت‌کننده‌ها همذات‌پنداری کرده و خودش را با این سوالات و بازی‌ها محک بزند. پورفاضلی درباره نحوه گزینش و انتخاب و حضور شرکت‌کننده‌ها در استودیو توضیح می‌دهد: ما برای این مسابقه در فضای مجازی و دانشگاه‌ها فراخوان داده بودیم که برای فاز یک بیشتر در استان تهران این اتفاق افتاد. در بخش بین‌الملل هم با همکاری دانشگاه علوم پزشکی تهران کار صورت گرفت، البته قرار بود تعداد شرکت‌کننده‌های خارجی بیشتر باشد که ضبط مسابقه همزمان با امتحانات بچه‌ها بود؛ بنابراین توانستیم تعدادی از دانشجوهای هندی و پاکستانی را که در کشور ما در حال تحصیل در رشته پزشکی هستند را برای این مسابقه دعوت کنیم و اتفاقا استقبال خوبی هم از این مسأله شد. حتی تیم‌هایی هم آمادگی دعوت ما را داشتند اما ما در این زمینه محدودیت داشتیم و نتوانستیم در خدمت‌شان باشیم. در این مسابقه به جای امتیاز از کپسول استفاده می‌شود که این تهیه‌کننده درباره این موضوع عنوان می‌کند: از آنجا که فرم برنامه در حوزه سلامت است، به همین دلیل نیاز بود که در فرمت فانتزی علامت‌هایی داشته باشیم که ما از کپسول استفاده کردیم و برای‌مان یک نماد بود. وی در ادامه می‌افزاید: فاز اول این مسابقه در۱۴۲ قسمت طراحی شده بود که ضبط مسابقه هفته گذشته به پایان رسید. برای فصل بعدی هنوز برنامه‌ریزی خاصی صورت نگرفته، یعنی باید شبکه در این زمینه تصمیم بگیرد که البته امیدواریم این مسابقه ادامه داشته باشد؛ چون به‌واسطه آدرنالین بچه‌های علوم پزشکی می‌توانند کمی از درس فارغ شوند و در فضای متنوع‌تری قراربگیرند.به هرحال رشته سنگینی است و درس‌های سختی دارد؛ بنابراین بد نیست که وارد یک فضای فانتزی مثل آدرنالین شوند.پورفاضلی درباره استقبال شرکت‌کننده‌ها و به‌خصوص خانم‌ها از دانشگاه‌های علوم پزشکی شهرستان‌ها در این برنامه هم توضیح می‌دهد: ماهیچ محدودیتی برای حضور شرکت‌کننده‌ها نداشتیم و صرفا هدف‌مان این بود که بچه‌های علوم پزشکی وارد این مسابقه شوند، البته در کل مسابقات حضورچند نفر که دررشته‌های غیر از پزشکی تحصیل می‌کردند را هم در بین شرکت‌کننده‌ها داشتیم که بسیار به حضور در این مسابقه علاقه نشان دادند. یک‌سوم از مسابقه هم در اختیار خانم‌ها بود اما ترکیب خانم‌ها و آقایان در یک رقابت برای مخاطب هم جذاب‌تر بود. ضمن این‌که تقریبا از بیشتر شهرستان‌ها در این مسابقه شرکت‌کننده داشتیم. مثلا از بوشهر، اصفهان، خراسان‌شمالی، تبریز، اردبیل، یزد، سیستان‌و‌بلوچستان و... البته به واسطه نزدیک بودن، از استان تهران بیشتر درخواست داشتیم. نکته حائز اهمیت این‌که در کنار دانشجویان، بچه‌های کادر درمان هم حضور داشتند؛ به‌عنوان مثال نیروهای اورژانس که از چندین شهر آمده بودند یا دوستانی از مجموعه هلال احمر. ما همچنین دو مسابقه، یعنی شش شب را به بچه‌های کم‌شنوا و ناشنوا اختصاص دادیم که برای اولین‌بار در تلویزیون اتفاق افتاد که رقابت این بچه‌ها با هم فضای جالبی را برای مخاطب ایجاد کرد.
اولین حضور ناشنوایان در مسابقه تلویزیونی
پورفاضلی در کنار تهیه‌کنندگی، به عنوان کارشناس ــ مجری هم در این مسابقه حضور و فعالیت دارد که درباره سختی‌ها و ویژگی‌های اجرای این مسابقه می‌گوید: واقعیت این است که قرار نبود من اجرا کنم؛ چون به عنوان تهیه‌کننده، کار سنگینی برعهده‌ام بود اما در این یکی دو سال با چند نفر درباره اجرای مسابقه صحبت شد که به دلایلی به نتیجه نرسید اما از آنجا که تحصیلات من در حوزه سلامت است و سال‌ها در این حوزه کار کردم و بخشی از فضای مسابقه هم به حوزه سلامت اختصاص داشت، با مدیریت شبکه این همکاری صورت گرفت که من اجرای مسابقه را برعهده داشته باشم. البته من در این مسابقه، مجری صرف نبودم و بیشتر در نقش کمک و هدایتگر بازی‌ها بودم. با این حال کار خیلی سختی بود. اتفاقی که افتاد این بود که در دو بخش ما دو عزیز را داشتیم؛ آقای دکتر یاشار کبیری که خودشان پزشک هستند و بخشی از برنامه را اجرا کردند و آقای پیمان فاطمی هم که سال‌ها تجربه بازی و اجرا دارد و عروسک‌گردان هم هست و با آقای طهماسب همکاری می‌کند. بنابراین هر برنامه دو مجری داشت، با این حال ابتدای کار برایم خیلی سخت بود. شاید اگر به گذشته برمی‌گشتم بیشتر روی این بخش از کار تامل می‌کردم اما خب تیم منسجمی در پشت صحنه کار بود و در کنارش تیم تولید خوبی داشتیم و از همه مهم‌تر تیم سردبیری و محتوایی در کنار بچه‌هایی که شرکت کرده بودند برای من نقش یک خانواده را داشت، البته تجربه تهیه‌کنندگی و اجرا در کنار هم تجربه سختی است، ولی برای من چالش شیرینی بود. وی درباره طراحی بازی‌ها توضیح می‌دهد: طراحان بازی مهدی حاجی‌میرآقا و معین داستان بودند که با همکاری همدیگر حدود ۶۰، ۷۰ بازی را طراحی کردند که ترکیبی از بازی‌های فکری،هوش وحافظه وعملی بود که همه جنبه‌های سلامت را داشته باشد؛ یعنی هم بخش جسمی و حرکتی و هم بخش هوش و قوه تفکر و سلامت را به همراه داشت.
تلاش برای سلامت جسم و روان
پورفاضلی می‌گوید: خوشبختانه بازخوردهای خوبی از طرف شرکت‌کننده‌ها و همچنین مخاطبان برنامه دریافت کردیم. به نظرم یکی از مهم‌ترین شبکه‌های تلویزیون، شبکه سلامت است، چون برای سلامت جسم و روح و روان مردم تلاش می‌کند که نکته بسیار مهمی است. امیدوارم مدیران سازمان حمایت بیشتری از این شبکه و برنامه‌هایش داشته باشند تا این شبکه در جایگاه بالاتری قرار بگیرد تا این مسابقه فصل‌های بعدی هم داشته باشد. چون قطعا در فصل‌های بعد چالش‌های استعدادیابی که در حوزه علوم پزشکی است و کمتر به آن توجه شده را خواهیم داشت.
