شیوع سرطان درایران هم اگرچه نسبت به برخی دیگر ازکشورها میزان ابتلای پایینی دارداما رشد وشتاب ابتلا به آن،نگاه ویژهتری به این موضوع میطلبد.همین دیروز علیرضا زالی،رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اعلام کرده بود که تغییر بررسی ویژگیهای جمعیتی سرطان را به مسأله مبتلابه کشور تبدیل کرده و در این مسیر بیماریابی، تغییر الگوی بیماریها، تغییر دراقتصاد سلامت، تغییر درنحوه مراجعات درمانی و تغییر در الگوی خدمات اولیه وپیشگیری، نیاز به توجه بسیاردارد. باهمه این اوصاف فارغ ازدرد وتلخی تحمل بیماری،آنچه مهم به نظر میرسد، توجه به هزینههای درمانی این بیماری است.همین موضوع است که بسیاری از کارشناسان را به این باور رسانده که پیش از ابتلا باید برنامههایی برای پیشگیری ازابتلا به سرطان پیاده کرداما آنچه پرواضح است، اینکه سرطان علاوه بردرد ورنج، خرج هم دارد اما هفته گذشته بهرام عینالهی، وزیربهداشت ودرمان وعده داد درمان سرطان رایگان میشود؛ وعدهای که اگرچه باعث خشنودی است اماباتوجه به هزینههای بالای آن، کمی دورازذهن است که تحقق پیدا کند.براساس اعلام وزارت بهداشت، سالانه ۱۳۵هزارنفر بروز موارد جدید سرطان در ایران داریم. با فرض اینکه هربیمارسرطانی دریک سال کف وحداقل برای درمان اثربخش و کامل،۱۵۰میلیون تومان هزینه درمان داشته باشد(که درمان مؤثر وکامل با تبعیت درست درمانی، یقینا خیلی بیشتر ازاین عدد میتواندباشد)، فقط مبتلایان جدید سرطان درسال اول،چیزی حدود ۲۰هزار و۲۵۰میلیارد تومان هزینه درمان خواهند داشت.حال به فرض اینکه کل بیماران سرطانی یک سال بهطور میانگین، مبتلایان پنج سال اخیر باشد، دولت حداقل باید چیزی حدود ۱۰۱هزار و۲۵۰میلیارد تومان سالانه هزینه درمان مبتلایان را بدهد تا درمان این گروه رایگان شود اما آیا دولت توان پرداخت این سهم قابل توجه بودجه را سالانه دارد؟ این موضوع را باعلم به این نکته باید درنظربگیریم که امسال حدود۳۲۰هزار میلیارد تومان منابع به بخش بهداشت و درمان تا پایان سال تخصیص داده شده که رقم حدودی درمان رایگان سرطان به معنای هزینهکرد یک سوم بودجه این وزارتخانه است.