بلای مرغ بر جان انسان!

همه از آنتی‌بیوتیک می‌گویند؛ آنتی‌بیوتیک‌هایی که به دام و طیور داده می‌شود تا رشد بهتر و وزن‌گیری قابل توجهی داشته‌باشند و البته بیمار نشوند و در زمان بیماری، از دست نروند. باقیمانده همین آنتی‌بیوتیک‌ها  از طریق گوشت، وارد بدن انسان می‌شود و خب چه کسی است که چنین روندی را تایید کند؟ «البته این ماجرا و این اتفاق بیشتر در طیور دیده می‌شود تا دام‌ها.» این را دکتر حسین ایرانی‌نژاد، دامپزشک و مدیر بیمارستان دامپزشکی درین به جام‌جم می‌گوید از آنجا که دوره پرورش دام طولانی است و تراکم کمتری هم در گاوداری وجود دارد، احتمال بیمار شدن دام و از آن مهم‌تر باقی‌ ماندن آنتی‌بیوتیک در بدن آن کمتر از مرغ است:«اما در مورد طیور این‌طور نیست. دوره پرورش طیور کوتاه است و بین دو ماه تا دو ماه و ۱۰ روز طول می‌کشد و بعد از آن خیلی سریع وارد کشتارگاه می‌شوند. تراکم جمعیت زیاد در مرغداری باعث می‌شود مرغ‌ها تحت تاثیر ویروس قرار بگیرند و طبیعتا مرغدارها با دیدن کوچک‌ترین علامتی، برای حفظ جان مرغ و تلف نشدن سایر مرغ‌ها، شروع به دادن آنتی‌بیوتیک می‌کنند.» در واقع ممکن است مرغی که امروز آنتی‌بیوتیک مصرف کرده، فردا به کشتارگاه برود و طبیعتا باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک در گوشتش همچنان وجود دارد. البته این‌طور نیست در دام اصلا وجود نداشته‌باشد اما احتمال چنین اتفاقی در طیور بسیار بیشتر و احتمال بالاتری به نسبت دام دارد. 

...و مرغ‌هایی که می‌خوریم

چیزی شبیه این‌که یک فرد، هر روز و هر هفته، آنتی‌بیوتیک مصرف کند؛ مشکلات گوارشی ناشی از مصرف بی‌رویه این داروها که گاهی به اسهال، تغییر رنگ ادرار و سوزش هنگام ادرار کردن ختم می‌شود. این نتیجه مصرف مرغ‌هایی است که باقی‌مانده آنتی‌بیوتیک در گوشت‌شان وجود دارد و انسان هم به طور مکرر، انواع غذاهایی را که با گوشت مرغ درست می‌شوند، می‌خورد: «مصرف مکرر آنتی‌بیوتیک چه عواقبی می‌تواند برای انسان داشته‌باشد؟ این اتفاق باعث ایجاد مقاومتی در بدن فرد می‌شود که دیگر بدنش در برابر آنتی‌بیوتیک‌هایی که در زمان ضروری مصرف می‌کند، واکنشی نداشته‌باشد و نتیجه نگیرد:« چراکه بدنش دیگر به آنتی‌بیوتیک عادت کرده‌است.» در واقع استفاده بیش ازحد واضافی از آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت غیرعلمی، ممکن است باعث ایجاد باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک شده و باعث کاهش کارایی این داروها در آینده شود.
یعنی مرغ نخوریم؟ البته که باید بخوریم اما می‌شود در چارچوب بهتر و با حواسی جمع‌تر، از غذایی که می‌خوریم لذت ببریم و از سلامتش مطمئن باشیم:« اولین قدم برای محافظت از سلامت بدن‌مان در برابر چنین ماجرایی، پرهیز از خوردن پوست مرغ و کبد یا همان جگر است؛ چراکه زیر پوست و کبد طیور، بیشترین ذخیره آنتی‌بیوتیک را در خود جای می‌دهند.» این را دکتر ایرانی‌نژاد می‌گوید و ادامه می‌دهد:« بعد از آن هم چه بهتر بتوانیم از مرغ‌های ارگانیک و محلی تهیه کنیم و مدام در سفره غذایی‌مان از مرغ‌های صنعتی و پرورشی استفاده نکنیم.» 

تفاوت مرغ صنعتی و ارگانیک

ماجرای باقی‌ماندن آنتی بیوتیک در گوشت طیور، در مرغ‌های صنعتی و مرغ‌های گوشتی پرورشی دیده می‌شود؛ اما مرغ ارگانیک، سموم دفع آفات یا افزودنی‌های غذایی شیمیایی ندارد و با آنتی‌بیوتیک یا هورمون‌های مختلف تحت درمان قرار  نگرفته‌است.واقعیت این است که مرغدارها با مرغداری اصولی و رعایت چندنکته ساده مانند رعایت بهداشت در محیط مرغداری، تراکم مناسب، واکسیناسیون مرتب وپرهیز از رفت وآمدهای غیرضروری درمرغداری، می‌توانند از شیوع ویروس در محیط و طبیعتا مصرف مکرر آنتی‌بیوتیک در طیور، از این اتفاق وهمه پیامدهای آن جلوگیری کنند. در این میان، دکتر حسین ایرانی‌نژاد هم تاکید می‌کند که درهمه مرغداری‌ها، یک مشاور دامپزشک باید حضور داشته‌باشد که سلامت و وضعیت مرغ‌ها را تایید کند سپس به کشتارگاه برده شوند؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد دربسیاری از مرغداری‌های کشور رخ نمی‌دهد.