قبل از هر چیز بگوییم که قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد؛ خورشید قرار است تا میلیاردها سال دیگر به زمین بتابد و پس از آن با نزدیک شدن به انتهای عمر خود متورم شده و احتمالا آن را خواهد بلعید. هرچند از مدت‌ها قبل از آن زمین را به تکه‌سنگی خشک و عاری از سکنه تبدیل خواهد کرد. اما فرض محال که محال نیست! بیایید به‌عنوان آزمایشی ذهنی فرض کنیم خورشید به یک‌باره از مرکز منظومه شمسی ناپدید شود. در آن صورت چه می‌شود؟ خب معلوم است می‌میریم اما شاید جالب باشد بدانیم چه زمان و چطور این اتفاق خواهد افتاد.
قبل از هر چیز بگوییم که قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد؛ خورشید قرار است تا میلیاردها سال دیگر به زمین بتابد و پس از آن با نزدیک شدن به انتهای عمر خود متورم شده و احتمالا آن را خواهد بلعید. هرچند از مدت‌ها قبل از آن زمین را به تکه‌سنگی خشک و عاری از سکنه تبدیل خواهد کرد. اما فرض محال که محال نیست! بیایید به‌عنوان آزمایشی ذهنی فرض کنیم خورشید به یک‌باره از مرکز منظومه شمسی ناپدید شود. در آن صورت چه می‌شود؟ خب معلوم است می‌میریم اما شاید جالب باشد بدانیم چه زمان و چطور این اتفاق خواهد افتاد.
کد خبر: ۱۴۱۲۹۰۰
نویسنده ​​​​​​​مرتضی قالیشویان | گروه دانش و سلامت

به محض این‌که خورشید ناپدید شود در زمین هیچ اتفاقی نخواهد افتاد‌، چرا که پرتوهای نوری که درست پیش از ناپدید شدن خورشید از آن ساطع شده بودند هنوز ۸ دقیقه و ۲۰ ثانیه در راه خواهند بود تا به زمین برسند. پس هشت دقیقه اول با وجود این‌که خورشید وجود ندارد اما آن را در آسمان می‌بینیم. دقیقا مانند نیروی گرانش آن بر زمین که آن هم با سرعت نور حرکت می‌کند. بعد از آن طبیعتا همه جای زمین شب خواهد شد با این تفاوت که خبری از نور ماه هم نخواهد بود. حداکثر تا چند ساعت پس از آن تمام سیارات هم خاموش می‌شوند.
توقف فتوسنتز اولین اتفاق مهمی است که رخ می‌دهد. دیگر گیاهان نمی‌توانند اکسیژن تولید کنند و از آنجا که کل جمعیت انسان‌ها مجموعا در سال حدود شش میلیارد تن اکسیژن تنفس می‌کنند، احتمالا همگی به‌زودی خفه خواهیم شد. اما خوشبختانه در جو زمین بیش از یک میلیون میلیارد تن اکسیژن وجود دارد و این مقدار برای تنفس هزاران سال ما و تمام گونه‌های زیستی روی زمین کافی خواهد بود. پس اکسیژن کم نخواهیم آورد.بدون نور بیشتر درختان در چند روز یا نهایت چندهفته از بین خواهند رفت، جز درختان خیلی بزرگ که آن‌قدر درون خود قند دارند که می‌توانند برای سال‌ها بدون نور زنده بمانند اما قبل از تمام شدن قندشان به‌دلیل سرمای بیش از حد یخ می‌زنند و از بین می‌روند.
در حال حاضر دمای سطح زمین به‌طور میانگین ۱۵ درجه سانتی‌گراد است. در صورت نابودی خورشید، زمین گرمای خود را از دست داده و طی یک هفته میانگین دمای زمین به صفر درجه سانتی‌گراد یعنی دمای یخ زدن آب می‌رسد. اما پس از یک سال از نابودی خورشید، دمای زمین به منفی ۷۳ درجه سانتی‌گراد خواهد رسید. در این شرایط تنها مکان‌هایی که امکان زنده ماندن انسان هرچند اندک وجود دارد مناطقی مانند ایسلند است که با انرژی زمین گرمایی، مقداری گرم‌تر از سایر نقاط خواهد بود. در حقیقت منشأ این انرژی خود زمین بوده و بیشتر آن حاصل واکنش‌های هسته‌ای در مرکز زمین است که دمای مرکز زمین را تا ۵۰۰۰ درجه سانتی‌گراد گرم نگهداشته است. پس از ۱۰ الی ۲۰ سال اجسام سطح زمین شبنم زده و شروع به خیس شدن می‌کنند. البته این رطوبت آب نخواهد بود بلکه این خود هوای جو است که شروع به مایع شدن به‌صورت شبنم می‌کند یا تشکیل ابر می‌دهد و هوای جو به صورت باران یا برف می‌بارد. در این حالت شما باید آتش روشن کنید که هوا را از حالت جامد یا گاز خارج کنید تا بتوانید نفس بکشید و البته طبیعتا نمی‌توان در چنین شرایطی زنده ماند. با این تفاسیر به‌نظر شما تا چه زمان بعد از ناپدید شدن خورشید، تمام موجودات زنده در زمین از بین خواهند رفت؟! همان‌طور که گفتیم اندکی پس از رفتن خورشید دمای هوا به زیر صفر رسیده، در نتیجه اقیانوس‌ها شروع به یخ زدن می‌کنند. اما یخ عایق حرارتی بسیار خوبی است و زمانی که پس از حدود سه سال ضخامت یخ به چند کیلومتر برسد آن‌قدری تبادل گرما به بیرون کم می‌شود که دمای آب‌های زیر به‌خاطر گرمای زمین به تعادل می‌رسد. موجوداتی در اعماق اقیانوس‌ها هستند که اساسا نیازی به نور خورشید ندارند و از طرف دیگر چون حتی با وجود سرمای بیش از حد زمین، دمای آب آن مناطق در مقدار معقولی ثابت می‌شود و از طرفی آنجا چرخه‌های غذایی کاملی وجود دارد، در کمال تعجب زندگی در آنجا میلیاردها سال ادامه خواهد داشت.

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها