آلودگی صوتی و تغییر اقلیم

آلودگی صوتی به افزایش تراز شدت صوت بیش از حد طبیعی و ناشی از فعالیت‌های انسانی اطلاق می‌شود. این افزایش تراز شدت صوت گاهی محصول جانبی فرآیندهایی مانند ساخت‌وسازها، استخراج مواد، حمل‌ونقل و مواردی از این دست است و گاهی مانند پخش موسیقی با صدای بلند مبتنی بر آگاهی افراد و به‌صورت عمدی رخ می‌دهد. به هر روی با توجه به پیشرفت علم و فناوری مشخص شده است که بیشترین تراز شدت صوت ایمن برای انسان‌ها ۷۰ دسی‌بل است. تراز شدت صوت حدود ۸۵ دسی‌بل یا بیشتر مشکلات متعددی را برای انسان‌ها به همراه دارد. به‌علاوه آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا تراز شدت صوت حدود ۷۵ دسی‌بل را به‌عنوان سطح ایمنی حاشیه بهداشت عمومی و رفاه ثبت کرده است. آلودگی صوتی آثار نامطلوبی بر زیست‌بوم و شرایط زیست زیستمندان دارد. از سویی این مسأله با خطرات فزاینده برای سلامت و رفاه جمعیت می‌تواند عامل مرگ تدریجی انسان‌ها، اختلالات حافظه، وزوز گوش، حساسیت مفرط به صدا، نقص توجه، تشدید بیماری‌های قلبی، مشکلات سلامت روان و تاخیر در یادگیری کودکان شود. البته دانشمندان در حال بررسی رابطه میان زوال عقل و آلودگی صوتی نیز هستند. پژوهش‌های دقیق در این زمینه در اروپا حاکی است که قرار گرفتن مداوم و مستمر افراد در معرض صدا به‌طور سالانه سبب ابتلای ۴۸هزار نفر به بیماری‌های قلبی و اختلال خواب در ۵/۶ میلیون نفر شده است. البته مشکلاتی نظیر فشارخون بالا و بیماری‌های اضطرابی و اختلالات شنوایی نیز گزارش شده‌اند. همچنین در برخی پژوهش‌ها مطرح شده است که آلودگی‌های انسانی مانند نور و صدا سبب انتقال باکتری‌های بیماری‌زا از موجوداتی مانند خفاش و ... به انسان‌های ساکن در محیط‌های شهری شده است. پژوهشگرانی مانند پیتر جیمز معتقدند که توجه نکردن و نظارت ضعیف در بحث تاثیرات آلودگی صوتی بر محیط‌زیست و سلامت بشر همچنان یک چالش است. چه‌بسا که بسیاری از افراد از مضرات آن و همچنین حقوق خود در مواجهه با آن آگاهی ندارند. معضل ایجاد آلودگی‌های عمدی صوتی در فضاهای باز و مناطق گردشگری و طبیعت نیز مسأله قابل‌توجهی است؛ امواج صوتی در محیط‌های باز بدون برخورد با مانع به روند انتشار خود ادامه می‌دهند. این مسأله نقض آشکار حقوق مردم بومی و سایر زیستمندان و مصداق بارز تخلف زیست‌محیطی و در تضاد با توسعه پایدار است.
توصیه به قرارنگرفتن افراد در معرض صوت و سرمایه‌گذاری بر عایق‌های صوتی اقدامی حق‌به‌جانب قلمداد می‌شود. زیرا مسأله تاثیرات ناخوشایند آلودگی صوتی منحصر به زندگی نوع بشر نیست. نظارت‌های سنجیده و علمی بر مولدهای عمدی و غیرعمدی صوت در طبیعت، مناطق مسکونی، صنعتی و... یک ضرورت است. گذشته از موارد ذکرشده، پیرامون آلودگی صوتی پژوهش‌های نوین نشان می‌دهد که میان آلودگی صوتی و تغییر اقلیم ارتباطی مستقیم وجود دارد.
بسیاری از عوامل اصلی مسبب گرمایش جهانی مانند حمل‌ونقل، استخراج و پردازش سوخت‌های فسیلی منبع آلودگی صوتی محسوب می‌شود. از طرفی اقدامات انسانی در راستای توسعه اقتصادی مانند جنگل‌زدایی، بیابان‌زایی و... حایل‌های طبیعی جذب صدا را از بین برده‌اند. در آینده نیز ممکن است راهکارهای مد نظر برای فائق‌آمدن بر پیامدهای تغییر اقلیم مانند بهره‌گیری بیشتر از تهویه مطبوع و... به افزایش تراز شدت صوت و آلودگی صوتی منجر شود. بدون شک توجه به این مسأله، افزایش آگاهی‌های عمومی و نظارت علمی و قانونی و تعیین ضوابط در راستای مدیریت آلودگی صوتی راهگشا خواهد بود.