حذف نیروگاه‌های هسته‌ای و ‌تغییرات اقلیم

مسأله اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیر تا جایی پیش رفت که در ششم جولای سال ۲۰۲۲ پارلمان اتحادیه اروپا اذعان داشت که با این روش‌های تولید انرژی نمی‌تواند به تعهدات و اهداف مدنظرش در توافق‌نامه ۲۰۱۵ پاریس دست یابد؛ امکان کاهش ۵۰‌درصدی انتشار کربن تا سال ۲۰۳۰ با این شرایط میسر نیست و با میزان تقاضای صعودی انرژی جهان تطابق ندارد. در نتیجه با اکثریت آرا مسیر سرمایه‌گذاری بر انرژی هسته‌ای را هموار کرد و آن را پیش نیازی برای توسعه انرژی‌های سبز دانست. اتکا بر انرژی هسته‌ای به‌عنوان جایگزینی برای سوخت‌های فسیلی که با تولید ۳۵ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید در سال از عوامل اصلی گرمایش جهانی و تغییراقلیم است، منطقی به نظر می‌رسد. هر چند که برخی از متخصصان معتقدند انرژی هسته‌ای در بدترین حالت پشتوانه‌ای برای زمان مورد نیاز به قصد ارتقای وضعیت انرژی‌های تجدیدپذیر است.
در دوران کنونی ارتقای فناوری هسته‌ای، قابلیت آن در تولید مقادیر بالای انرژی، کاهش خطاهای انسانی در طراحی رآکتور نسبت به دوران قبل و رشد مدیریت پسماند و... تا حدودی شرایط نامساعد هراس‌های بین‌المللی پیرامون این روش تولید انرژی را بهبود بخشید. در چنین شرایطی که بسیاری کشورها در اندیشه ایجاد نیروگاه‌های هسته‌ای جدید یا تقویت ساختار نیروگاه‌های هسته‌ای فرسوده خود با طول عمر بیش از نیم قرن بودند، کشور آلمان بدون توجه به نظرات نوین متخصصان و با داعیه حمایت و صیانت از محیط‌زیست، نیروگاه‌ها و رآکتورهای فرسوده خود را از رده خارج کرد. این مسأله در برهه‌ای بیان می‌شود که ناتوانی‌های فنی تولید انرژی از مسیر تجدیدپذیرها مبرهن است و حذف نیروگاه‌های هسته‌ای معنایی جز عقبگرد از انرژی‌های نو به سمت سوخت‌های فسیلی ندارد.
در شرایط کنونی خلأ ناشی از نبود حضور نیروگاه‌های هسته‌ای برای کشوری مانند آلمان با زغال‌سنگ و سوخت‌های فسیلی یا واردات برق و... پر خواهد شد. بدون شک چنین تصمیمی پیامدهای نامطلوب فراوانی را برای محیط‌زیست و اقتصاد در پی خواهد داشت. از قضا پژوهش‌های نوین پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست بیانگر این نکته است که تعطیلی نیروگاه‌های هسته‌ای و طراحی شبکه انرژی بدون انرژی هسته‌ای به معنای آلودگی بیشتر هوای ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی است. تکرار چنین تصمیماتی به‌خصوص در کشورهای پیشرو در این فناوری مانند آمریکا و حذف رآکتورها که ۲۰‌درصد برق این کشور را با ۹۲ رآکتور هسته‌ای پراکنده تأمین می‌کند به معنای ایجاد تغییراتی زیانبار در الگوی آلودگی هوا و مرگ زودرس افراد بسیاری است.