ناله‌ دلخراش کم‌آبی

از همان ابتدا نگاه بی‌تفاوت مجلسیان نسبت به جبر اقلیمی حاکم بر ایران در تنظیم بودجه به خوبی مشهود بود؛ به خصوص آنجا که هیچ اثری از سازگاری با کم‌آبی در آن دیده نشده و فقط به جریمه‌ها و افزایش آب‌بها بسنده شد.
اگر از فاصله بین آنچه در لایحه بودجه درج می‌شود تا آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، فاکتور بگیریم، باید به بطن جامعه و کوچه و خیابان‌ها برویم؛ جایی که اصلا کسی نمی‌خواهد باور کند ایران دچار کم آبی شدید است و بسیاری از زمین‌های کشاورزی در استان‌های مختلف به خاطر نرسیدن آب خشک و بایر شده‌اند.
برای اطلاع از تمام برنامه‌های دولتمردان در جهت فرهنگ‌سازی و آموزش شهروندان برای درست مصرف کردن آب، باید به لایحه بودجه۱۴۰۲ رجوع کرد که بر اساس آن وزارت نیرو باید از مشترکانی که بیش از دو برابر الگو، آب مصرف می‌کنند به ازای هر متر مکعب مصرف مازاد ۳۵درصد نرخ را افزایش داده و به خزانه‌داری کل کشور واریز کند.
بر اساس بند(الف) تبصره۶ لایحه بودجه۱۴۰۲ کل کشور نیز وزارت نیرو از طریق شرکت‌های آب و فاضلاب استانی سراسر کشور مکلف است علاوه بر نرخ آب‌‌بها، به‌ازای هر مترمکعب فروش آب بالاتر از الگوی مصرف تا دو برابر بیش از الگو ۱۵درصد نرخ آب‌بها را افزایش دهد و از مشترکانی که بیش از دو برابر الگو، مصرف کرده‌اند، به ازای هر مترمکعب مازاد، ۳۵درصد نرخ را افزایش و از آنان دریافت و به خزانه‌داری کل کشور واریز کند.
۱۰۰درصد وجوه دریافتی از محل حساب مذکور در ردیف معین در بودجه شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور به منظور تهیه آب شرب شهرهای دارای تنش آبی، روستایی و عشایری و شهرهای زیر ۲۵ هزار نفر و اصلاح شبکه آن و تکمیل فاضلاب روستایی اختصاص می‌یابد، به نحوی که ۳۰ درصد منابع مذکور برای آبرسانی عشایری و باقی‌مانده برای آبرسانی شهری و روستایی بر اساس بحران و کمبود آب سالم بین استان‌ها در مقاطع سه‌ماهه توزیع می‌شود.
وزارت نیرو در شرایطی مکلف است گزارش عملکرد این بند را هر سه ماه یک‌بار به کمیسیون‌های عمران و کشاورزی مجلس ارائه کند که کسی از نبود آب حرفی به میان نیاورده‌است. امروز ایران آب ندارد و نمی‌توان با حلوا حلوا گفتن دهان را شیرین کرد. در حال حاضر و در سایه سوءمدیریت‌ها، هر روز میلیون‌ها لیتر آب در مقابل چشم شهروندان هدر می‌رود و هیچ کس حتی به خود زحمت نمی‌دهد جلوی ذره‌ای از این اسراف‌ها را بگیرد.
شست‌وشوی چند ساعته حیاط و پارکینگ آپارتمان‌ها با آب شرب توسط نیروهای خدماتی که هیچ نظارتی بر عملکرد آنها نیست، استقرار نیافتن سیستم آبیاری نوین در زمین‌های کشاورزی و جایگزینی آن به جای شیوه‌های سنتی و غرقابی، بی‌توجهی به تعمیر و بازسازی لوله‌های فرسوده انتقال آب که حدود ۴۰درصد آب را قبل از رسیدن به مقصد در زیر زمین هدر می‌دهند و نظارت نکردن بر عملکرد انبوه‌سازان که از آب شهری در ساختمان‌سازی استفاده نکنند و از شیرهای آب کاهنده در بناها استفاده کنند.
به هر حال بعد از این هوای لطیف بهاری، تابستانی خشک و کم‌آب در راه است و همان‌طور که بی‌خیالی‌های دیروز مشکلات امروز را رقم زده‌است، حتما بی‌توجهی‌های امروز هم بحران فردا را شکل می‌دهد.