مناجات‌خوانی، هنری فراموش‌شده
سحرخوان‌های برگزیده جشنواره ماهور معرفی شدند

مناجات‌خوانی، هنری فراموش‌شده

به مناسبت ۸۶سالگی یک انیماتور

اتل متل انیمیشن

درخشش امروز هنر پویانمایی در ایران، ریشه در بذرهای کاشته‌شده در سال‌های دور دارد. اگر انیمیشن کوتاه کشور سال‌هاست تجربه‌های درخشان و خلاقانه‌ای دارد و انیمیشنی چون «سمپاش»(فرنوش عابدی) سال گذشته در رکوردی خیره‌کننده و قابل اشاره تعداد جوایز داخلی و جهانی خود را از ۱۰۰ هم فراتر می‌برد و بسیار جلوتر از موفقیت فیلم‌های سینمایی و آثاری در عرصه‌های کوتاه داستانی و مستند می‌ایستد، به مدد پشتوانه و تلاش‌ بزرگان عرصه انیمیشن است.
درخشش امروز هنر پویانمایی در ایران، ریشه در بذرهای کاشته‌شده در سال‌های دور دارد. اگر انیمیشن کوتاه کشور سال‌هاست تجربه‌های درخشان و خلاقانه‌ای دارد و انیمیشنی چون «سمپاش»(فرنوش عابدی) سال گذشته در رکوردی خیره‌کننده و قابل اشاره تعداد جوایز داخلی و جهانی خود را از ۱۰۰ هم فراتر می‌برد و بسیار جلوتر از موفقیت فیلم‌های سینمایی و آثاری در عرصه‌های کوتاه داستانی و مستند می‌ایستد، به مدد پشتوانه و تلاش‌ بزرگان عرصه انیمیشن است.
کد خبر: ۱۴۰۳۳۶۳
نویسنده ​​​​​​​علی رستگار | گروه فرهنگ و هنر

اگر صنعت انیمیشن ایران در سال‌های اخیر پیشرفت محسوسی داشته و به تولید آثار موفق و پرمخاطبی چون شاهزاده روم، فیلشاه و پسر دلفینی منجر شده که در گیشه برای فیلم‌های پرچهره و پرزرق و برق سینما خط و نشان می‌کشد، عقبه قدم‌های مهم سینماگرانی را دارد که برای نخستین و اولین بارها آستین بالا زدند و با همه کمبودهای ابزاری و محدودیت امکانات، راه را برای فیلمسازان جوان سال‌های بعد و امروز هموار کردند.
یکی از مهم‌ترین اتفاقاتی که موقعیت انیمیشن در ایران را تثبیت کرد و به همه پراکندگی‌های عرضه آثار در این زمینه نظم و انسجام موثری داد، برگزاری جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران بود که از اسفند سال۷۷ آغاز به کار کرد و بعد از آن به‌صورت دوسالانه به فعالیت خود ادامه داد. رویدادی که به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان اولین و یکی از مهم‌ترین قطب‌های تولید انیمیشن در ایران برگزار می‌شود و بعد از ۱۲ دوره برگزاری، نه‌تنها جریان مستمر و موفقی را در پویانمایی کشور ایجاد کرد و معرف استعدادهای جدیدی شد، در منطقه و جهان هم جزو مهم‌ترین رویدادهای انیمیشن محسوب می‌شود. حتی احساس نیاز برای شکل‌گیری و راه‌اندازی جشنواره پویانمایی تهران به عنوان یکی از جشنواره‌های مهم سینمایی کشور، هم متاثر از اقدامات و تلاش‌های بزرگان این عرصه است که در اواخر دهه ۵۰ میلادی و میانه‌های دهه۳۰ شمسی چراغ انیمیشن در ایران را روشن کردند. از انیمیشن ملانصرالدین با مدت زمان ۱۵ثانیه به عنوان قدیمی‌ترین اثر پویانمایی یاد می‌شود. این انیمیشن را زنده یاد اسفندیار احمدیه در سال ۱۳۳۶ و با امکانات بسیار محدود ساخت. از احمدیه که به‌جز این آثاری چون اردک حسود، موش و گربه، خروس بی‌محل، بادبادک به کجا می‌روی؟ و رستم و اسفندیار را کارگردانی کرد، به عنوان پدر انیمیشن ایران نام می‌برند. با این حال به شکل جالبی انیمیشن ایران یک پدر دیگر هم دارد یا به عبارت دیگر میان علما و فعالان انیمیشن ایران در این زمینه اختلاف هست! صحبت از نورالدین زرین‌کلک استاد انیمیشن ایران است که با تجربه فعالیت به عنوان تصویرسازی کتاب‌های درسی و آثار انتشارات فرانکلین، مصورسازی کتاب‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سابقه تحصیل در رشته پویانمایی در بلژیک، به ایران برگشت و منشأ خدمات زیادی در پویانمایی ایران شد. اگر اسفندیار احمدیه در حرکتی موثر و شجاعانه، اولین قدم را برای ساخت یک انیمیشن در ایران برداشت، زرین‌کلک هم با تاسیس اولین مدرسه پویانمایی در ایران در سال ۵۳ و دایر کردن رشته پویانمایی در سال۵۶ در دانشکده فارابی(دانشگاه هنر امروز) و ساخت انیمیشن‌هایی چون اتل متل، دنیای دیوانه دیوانه دیوانه دیوانه، چشم تنگ دنیا دار و ابرقدرت‌ها نقش بسزا و تعیین‌کننده‌ای در رشد و پیشرفت انیمیشن ایرانی داشت.

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها