ردپای کربن سبز در تغییرات اقلیم

بنابر این بدیهی است فائق آمدن بر این چالش و چاره‌اندیشی در مورد کاهش غلظت گازهای گلخانه‌ای و در رأس آنها کربن‌دی‌اکسید ناشی از اقدامات انسانی یک اولویت باشد.در حال حاضر عمده انرژی مورد نیاز کشورها از سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود. منطقی است که در این راستا پژوهشگران با هدف بهره‌جویی از خروجی حاصل از گاز، نفت، زغال‌سنگ و زیست‌توده و سایر منابع انرژی به سبکی از مدیریت انرژی روی آورند که علاوه بر توانمندی تامین انرژی، کربن را به صورت مفید بازیافت کنند و به منظور کاهش کربن‌دی‌اکسید جو علاوه بر کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی به ذخیره کربن در زیست‌بوم‌های خشکی و زمین بیندیشند. مدت‌هاست از جانب پژوهشگران مرتبط با این حوزه اصطلاح «کربن سبز» مطرح شده‌است تا منابع انرژی با پایه کربن با روش سازگار با محیط‌زیست مورد استفاده قرار گیرد.کربن سبز تاثیر زیادی بر سطوح غلظت گازهای گلخانه‌ای دارد؛ بهره‌جویی سبز از منابع مبتنی بر کربن به قصد کمینه کردن آثار زیست‌محیطی سوخت‌های هیدروکربنی به انتقال تدریجی از تولید انرژی با سوخت‌های فسیلی به اقتصاد انرژی پایدار منجر می‌شود.کربن سبز بر تبدیل ترکیبات حاوی کربن در کل چرخه کربن متمرکز است و هدف نهایی آن بهره‌جویی بهینه از منابع کربن و به حداقل رساندن انتشار خالص کربن‌دی‌اکسید دارد. این دیدگاه کل‌نگر پیامدهای فرآیندهایی نظیر پالایش نفت و تولید سوخت‌های مایع و موادشیمیایی ناشی از زغال‌سنگ و متان و زیست‌توده را نیز در بر می‌گیرد. کربن سبز جوامع را قادر می‌سازد تا از احتراق سوخت‌های فسیلی فاصله بگیرند و در آینده از این منابع برای تولید هیدروژن استفاده کنند و برای تبدیل کربن‌دی‌اکسید به موارد مفیدتر سرمایه‌گذاری کنند، از موادنفتی پیشی گرفته و مسبب ظهور منابع سوختی زیستی با پایه کربن شوند.

روزنامه جام جم