فرارسیدن ولادت پیامبر اعظم (ص) و هفته وحدت، فرصتی مبارک برای بازخوانی شخصیت پیامبر عظیمالشان اسلام و نسبت ایشان با مسلمانان و حتی پیروان دیگر ادیان الهی و آسمانی است. پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (ص) به نص قرآن کریم «رحمهللعالمین» است؛ یعنی غنای وجودی و رحمت نهفته در تعالیم پربار و انسانساز ایشان معطوف به همه عالمیان در همه اعصار است و «زمان» و «مکان» در این عرصه معنایی ندارد. نبوت پیامبر خاتم (ص) همچنان بشریت را به سوی کشف حقیقت هستی و مسیر رستگاری رهنمون میسازد.
در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است مدنظر قرار گیرد:
نخست این که دشمنان دین، معنویت و اخلاق، طی سالهای اخیر تلاش وقیحانهای را با هدف القای آموزههای انحرافی صورت داده و تلاش کردهاند «انسانباوری» را جایگزین «خداباوری» سازند. این اقدامات امروزه در مناسبات بشری خود را به صورتی آشکار نشان داده است: از مواجهه مستقیم با نهاد خانواده و ترویج بیبندوباری به بهانه آزادی! و نگاه ابزاری به زنان تا ترویج پوچگرایی به جای باورهای دینی.
آنان تلاش مینمایند داشتههای فطری انسانها را با استناد به واژگان خودساختهای مانند «رهایی» و «بیمرز بودن» مورد هجمه قرار دهند. پیامبر اسلام (ص) در تعالیم روشناییبخش خویش انسانها را بهسوی «شناخت خویشتن» و «تامل در ماهیت وجودیشان» فرا میخواند. ایشان با تأسی به عقل و وحی، مسیر مقدس طیشده از سوی پیامبران بزرگوار قبل از خود را به فرجام رسانده و با بیان این که واقعیت تمام ادیان یکی است، انسانها را به اخلاق حسنه دعوت مینماید. حضرت محمد؟ ص؟، تکمیل مکارم اخلاقی انسانها و جوامع بشری را بزرگترین رسالت خود دانسته و این رسالت بزرگ را از طریق دعوت عملی به انجام میرساند.
نکته دوم، ضرورت رجعت بشر به سیره پیامبر اسلام (ص) در عصر حاضر است. همان گونه که اشاره شد، عصر کنونی عصر رجعت به معنویت و احیای زندگی معنوی بشریت است. انسانهایی که به دلیل تبلیغات و القائات کاذب و معنویتزدای صورتگرفته در جهان غرب، از باورهای معنوی فاصله گرفتهاند و خویشتن را به مثابه «بدنی بدون روح» میبینند، امروز تشنه معرفتی هستند که سرچشمه زلال آن را باید در تعالیم و آموزههای ارائهشده از سوی پیامبر اسلام (ص) جستوجو کرد. رسیدن به این منبع غنی الهی، در گرو تلاشهای فردی و جمعی انسانهاست. امروز نمیتوان دین را به مثابه امری فردی در نظر گرفت، زیرا شخصیکردن امر دین و رهاکردن جامعه به حال خود، عملا مسیر رسیدن به مطلوب را دشوار میسازد. معنویتی که نتواند همزمان انسانساز و جامعهساز باشد، اساسا نسبتی با حقیقت ندارد و خود یک آسیب محسوب میشود.
نکته سوم، به ماهیت جهان اسلام در عصر حاضر و مناسبات جاری در جهان بازمیگردد. در زمانی که پیامها و اظهارات اسلامهراسانه بیش از هر عصر دیگری ذهن و ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه انسانها را نشانه گرفته است، پیروان اسلام عزیز بیش از هر زمان دیگری نیاز به وحدت و همافزایی در برابر دشمنان انسانیت و معنویت را حس میکنند. یکی از اصلیترین تعالیم پیامبر اسلام؟ ص؟ به پیروان بیشمار این دین آسمانی و کامل، وحدت در برابر منکران حق و حقیقت از یک سو و عطوفت نسبت به یکدیگر از سوی دیگر است. تلاش و حرکت فردی و جمعی برای نزدیکی پیروان مذاهب اسلامی، از نشانههای ایمان محسوب میشود. در این میان، وظیفه پیروان راستین دین مبین اسلام، به مراتب سنگینتر و پررنگتر است.
نکته چهارم، مربوط به نقش علمای مسلمان در ترسیم و هدایت حرکت جمعی در چارچوب امت واحده اسلامی است. امت واحده اسلامی، مفهومی است که تکرار هرباره آن دشمنان اسلام را مقهور و متزلزل میسازد. شکلگیری و تثبیت کامل امت واحده اسلامی، به معنای عمل به وصیت پیامبر گرامی اسلام؟ ص؟ است. در امت واحده اسلامی، تکتک مسلمانان فارغ از نژاد و تبار خویش به یکی از اجزای پیکره بزرگ اسلام در مواجهه با باورهای ضد بشری تبدیل خواهند شد. این حرکت جمعی، جامعه اسلامی را در برابر توطئهها مصون نگاه میدارد. تثبیت ارزشهای انسانی در شبکهای به نام امت واحده اسلامی، همان مقولهای است که پادتن و آنتیتز تلاشهای مذبوحانه جریانهای «واگرا»، «متحجر» یا «تفرقهانداز» محسوب میشود. بیتردید ترویج گفتمان امت اسلامی، پایه شکلگیری تمدنی نوین خواهد شد که مبتنی بر آموزههای اسلام میباشد و گرچه این تمدن جدید، خاستگاه اسلامی دارد، ولی منحصر به مسلمانان نخواهد بود. این حرکت پرفروغ همان چیزی است که مقام معظم رهبری (دامعزه) از آن به عنوان آرمان انقلاب اسلامی یاد میکنند. باشد که در سایه تعالیم پربار و جاری پیامبر رحمت؟ ص؟ و با اتکا به همافزایی جمعی علمای مسلمان به این هدف مقدس دست پیدا کنیم. انشاءا.