روایتی متفاوت از رشادت شهدای غواص تا شهادت حاج‌قاسم سلیمانی

سینمایش۴۱۰ و مخاطبانی با چشم‌تر

شهادت؛ فرهنگی انسان‌ساز

از مهم‌ترین دستاوردهای سینمای ایران در سال‌های پس‌از انقلاب در عرصه تولید فیلم، شکل‌گیری گونه‌ای از فیلم و ژانر با عنوان «دفاع مقدس» است اما متاسفانه سینمای دفاع‌مقدس در سال‌های اخیر دچار شیب نزولی شدیدی شده. دلیلش هم البته کاملا مشخص است. سال۹۱ فیلم سینمایی «قصه عشق پدرم» را به تهیه‌کنندگی محمدرضا شریفی‌نیا ساختم.

کد خبر: ۱۳۸۱۲۰۶

نویسنده محمدرضا ورزی - کارگردان و تهیه‌کننده

این فیلم ادای‌دینی خالصانه به حماسه هشت سال دفاع مقدس بود که به جرأت می‌گویم اولین فیلم تاریخ سینمای دفاع مقدس ایران است که با هزینه‌ای کاملا شخصی ساخته شده. خاطرم هست به‌قدری شرایط اکران این فیلم سخت بود که تهیه‌کننده ترجیح داد فیلم را اکران نکند و نمایش این فیلم ماند تا اواخر دوران کرونا. هر فیلمی که اکران می‌شد حدود سه ماه روی پرده بود. ما هم فکر کردیم بالاخره طی سه ماه اکران، فیلم می‌تواند مقدار قابل‌توجهی در گیشه، هزینه تولیدش را بازگرداند.

اما حدود یک ماه که از اکران گذشت و سینما‌ها مجدد رونق پیدا کردند، فیلم را از پرده پایین کشیدند! و رسما فیلم را نابود کردند. در این میان تنها ارگانی که ما را حمایت کرد سازمان صداوسیما بود و به‌صورت رایگان تعدادی تیزر را پخش کرد. از آن‌طرف برای اختصاص بیلبورد‌های تبلیغاتی با تمام ارگان‌های لازم ازجمله اداره زیباسازی شهرداری صحبت کردیم که در نهایت هیچ اتفاقی نیفتاد و همکاری نکردند. تنها آقای امرودی، رئیس وقت سازمان فرهنگی- هنری شهرداری بود سه بیلبوردی که تحت اختیار آن سازمان بود را به فیلم ما اختصاص داد! سؤالم اینجاست، مگر یکی از وظایف شهرداری حمایت از آثار فرهنگی - هنری نیست؟

حتی محمدرضا شریفی‌نیا در آن مقطع که آقای حمزه‌زاده بر مسند مدیریت سازمان سینمایی سوره (حوزه هنری) بود از ایشان خواهش کرد که پخش این فیلم را بر‌عهده بگیرند که متاسفانه ایشان هم همکاری نکردند! اگر سوره به‌عنوان پخش‌کننده وارد عمل می‌شد از آنجا که تقریبا نیمی از سینما‌های کشور متعلق به سازمان تبلیغات اسلامی است قطعا وضعیت اکران فیلم توفیر چشمگیری داشت. چرا سازمان سینمایی سوره در آن مقطع هیچ حمایتی از فیلم ما نکرد؟ فیلم ما چه مشکلی داشت؟ چه مشکلی داشت که حتی با اکران اختصاصی فیلم در سالن داخل حوزه هنری برای مدیران آن ارگان هم موافقت نکردند؟ بنیاد انجمن سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس چرا از فیلم ما حمایت نکرد؟

با چنین برخورد‌هایی معلوم است که من به‌عنوان فیلمساز دیگر سراغ ساخت فیلمی در سینمای دفاع‌مقدس نمی‌روم. شعار حمایت از سینمای دفاع‌مقدس می‌دهند، اما پای عمل که می‌رسد هیچ اتفاقی نمی‌افتد! «آژانس شیشه‌ای»، «از کرخه تا راین»، «کیمیا»، «دوئل»، «لیلی با من است» و... همگی آثار فاخر و ماندگاری در سینمای ایران است که هنوز هم در بازپخش‌های چندین‌باره، مخاطب خود را دارند. فکر می‌کنید ایده و توانمندی فیلمسازانی، چون درویش و حاتمی‌کیا از بین رفته که در این حوزه کمرنگ شده‌اند؟ خیر، شرایط تولید و اکران در ژانر دفاع مقدس پیچیده شده!

سینمای دفاع مقدس تا همیشه در این سرزمین مخاطب دارد. داستان‌هایی در دل تاریخ دفاع مقدس موجودیت دارد که تمام‌شدنی نیست، اما این جریان باید تقویت شود. داستان‌هایی که تقویت هر چه بیشترشان موجب فرهنگ‌سازی در مسیر اغنای بلوغ فکری، حمیت و رشادت بین نسل جوان می‌شود.

روزنامه جام جم