به گزارش
جام جم آنلاین، رسیدگی به این پرونده از تیر سال ۱۳۹۹ و با شکایت زنی در دادسرای جنایی تهران آغاز شد. این زن که مدعی بود برادرش به قتل رسیده، در تحقیقات گفت: برادر ۶۱سالهام به بیماری فشار خون و قند مبتلا و چند بار سکته کرده بود. به همین علت، همسر برادرم و فرزندانش نمیتوانستند از او مراقبت کنند. پس زنی به نام فائزه را از یکشرکت خدماتی استخدام کردیم. دی ماه سال گذشته، فائزه با من تماس گرفت و خبر داد حال برادرم بد شده است. سریع به آنجا رفتم و متوجه شدم برادرم مرده است.
آن زمان علت مرگ او، ایست قلبی اعلام شد، اما پس از چند ماه هنگام تمیز کردن اتاقش، تعداد زیادی قرص خواب پیدا کردیم. به موضوع شک کردیم و با فائزه تماس گرفتیم که قبول کرد او به برادرم قرص خواب داده است.
پس از این شکایت، پرونده به پلیس آگاهی ارسال و متهم در شرق تهران شناسایی و دستگیر شد. او در تحقیقات به خوراندن قرص خوابآور به مرد بیمار اعتراف کرد.
پای میز محاکمه
پرونده با صدور کیفرخواست به دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد و متهم در شعبه دوم دادگاه پای میز محاکمه ایستاد.
در ابتدای این جلسه، اولیای دم برای قاتل درخواست قصاص کردند. سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: برای کار به تهران آمدم، اما در دام اعتیاد گرفتار شدم. پس از مدتی به کمپ رفتم و اعتیادم را ترک کردم و قرص خوابآور مصرف میکردم.
در یک شرکت خدماتی کار میکردم و خانواده مرد بیمار برای مراقبت از او مرا استخدام کردند. روز حادثه، همسر و فرزند مرد میانسال مهمانی بودند. حس کردم او به من نظر دارد. هر روز به خانه مرد بیمار مى رفتم و اولین بار بود که این رفتار را از او مى دیدم. به همیندلیل شک کردم و برای رهایی از این وضعیت قرص خوابآور خودم را در غذا حل کردم و به او دادم که باعث مرگش شد.
فکر نمیکردم این قرصها باعث مرگ او شود. من فقط قصد داشتم او بخوابد تا همسر و فرزندش برگردند. حتی وقتی خانوادهاش با من تماس گرفت، خودم واقعیت را به آنها گفتم. پشیمانم و از خانواده این مرد میخواهم مرا ببخشند. پس از آخرین دفاعیات متهم و وکیل مدافعش، قضات برای تصمیمگیری وارد شور شدند.
منبع: روزنامه جام جم