بازی تکراری برای فرار از مسؤولیت

به گزارش جام جم آنلاین، با گذشت پنج روز از حادثه از ریل خارج شدن قطار مسافری مشهد -یزد در بلاک عباس‌آباد -ریزود منطقه طبس، هنوز توضیح قانع‌کننده‌ای از دلایل این حادثه و معرفی مقصران اعلام نشده است. مثل همیشه حرف از خطای انسانی است که قاعدتا قابل اثبات نیست و افکار‌عمومی هم مانند همیشه باید با آن کنار بیاید.

 

نهاد‌های مسؤول هم با شانه خالی کردن از سهل‌انگای خود، توپ را به زمین یکدیگر شوت می‌کنند. در ساعات ابتدایی این حادثه در اخباری که به‌صورت جسته و گریخته منتشر می‌شد سهل‌انگاری و پایین بودن سطح هوشیاری راننده در پارک بیل مکانیکی روی ریل راه‌آهن به‌عنوان عامل اصلی این حادثه تلخ عنوان شد و برخی از سازمان‌های ذی‌ربط با استقبال از این عامل انسانی، خود را بی‌تقصیر جلوه دادند، اما با ورود سازمان‌های دیگر و داغ شدن بازار اتهام‌زنی، شرایط متفاوت شد.

 

در جدیدترین واکنش به این حادثه سید‌میعاد صالحی، مدیرعامل راه‌آهن در صفحه شخصی خود نوشت: «آیا کسانی که از واگذاری شرکت تراورس به‌عنوان بازوی تخصصی راه‌آهن برای تعمیر و نگهداری کل خطوط به مفسد اقتصادی اعدام شده امیر‌منصور آریا حمایت کرده و امنیت خطوط را به مخاطره می‌اندازند، اکنون پاسخگوی سهم خودشان از مشکلات عدیده کارگران مظلوم تراورس و جان‌های پر کشیده سانحه تلخ اخیر هستند؟»

 

این موضعگیری با واکنش شرکت تراورس همراه شد و طی بیانه‌ای پاسخ مدیرعامل شرکت راه‌آهن را داد. در این بیانه آمده است: «پیرو موضوعات مطرح شده و سؤالات شکل گرفته در اذهان عمومی، به استحضار ملت شریف ایران و فعالان حوزه حمل و نقل می‌رساند سانحه تأسف‌برانگیز ریلی در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۴۰۱ در محدوده اداره کل راه‌آهن شرق (طبس) است که بالغ بر ۱۰ سال است شرکت تراورس در این محدوده فعالیتی نداشته و هیچ‌گونه قرارداد و مسؤولیتی در نگهداری یا انجام عملیات بهسازی، بازسازی و... در این خط ندارد و بالطبع شرکت‌های دیگری متولی انجام این امور و حفظ ایمنی این محدوده از راه‌آهن کشور بوده‌اند؛ لذا سانحه رخ داده هیچ ارتباطی با این شرکت (تراورس) و کارکنان زحمتکش آن ندارد.»

محمدحسن اسماعیلی، رئیس کمیسیون عالی سوانح نیز دلیل این حادثه را بی‌احتیاطی راننده بیل مکانیکی عنوان کرد. آنچه که در‌مجموع این اتهامات مشهود است انداختن توپ به زمین یکدیگر و نبود مسؤولیت‌پذیری است. این‌که یک حادثه به خطای انسانی تقلیل داده شود، تنها باعث خشنودی رؤسای سازمان‌های دخیل در این حادثه می‌شود. باید از سازمان‌هایی مانند راه‌آهن پرسید چه اقداماتی برای افزایش سطح آموزش و ایمنی در کار زیرمجموعه‌های خود داشته است؟ آیا محکوم‌کردن دیگران می‌تواند تسکینی بر آلام بازماندگان باشد؟ این رویه غلط مسؤولیت‌ناپذیری برخی از مدیران، تبدیل به یک سنت غالب شده است و ادامه این رویه می‌تواند هزینه‌های فراوانی را به کشور تحمیل کند و مدیران مقصر نیز با اطمینان از ادامه فعالیت خود، تلاشی برای تغییر راندمان سازمان تحت مدیریت خود نداشته باشند.

 

منبع: روزنامه جام جم