این مطالعه به رهبری استرالیا که در ۲۵ بیمارستان در ۷ کشور انجام شد، نتایج سلامتی بیش از ۱۵۰۰ نوزاد نارس را دو سال پس از به دنیا آمدنشان بررسی کرد. نوزادانی که بند ناف آن‌ها یک دقیقه بعد - به جای بلافاصله پس از تولد – بسته شده بود، نرخ بقای بهتری در دو سالگی داشتند.
جاناتان موریس، متخصص زنان و زایمان از دانشگاه سیدنی در سال ۲۰۱۷ در مورد این پدیده پیش از این که محققان مطالعه اخیرشان را آغاز کنند و دو سال دیگر در پی یافتن راهی برای حفظ سالامتی نوزادان تلاش کنند، گفته بود: «این مسئله بسیار مهم است، زیرا تکنیکی بسیار ساده است و تقریباً برای همه نوزادان نارس مناسب است و به نجات زندگی‌شان کمک می‌کند.»
با به تأخیر انداختن بستن بند ناف، خون بیشتری از جفت به سمت نوزادان جریان می‌یابد که به همراه آن گلبول‌های قرمز اضافی، سلول‌های ایمنی و سلول‌های بنیادی بیشتری به نوزادان می‌رسد. تصور می‌شود این جریان اضافی به نوزاد کمک می‌کند تا سطح اکسیژن سالم را به دست آورد و عفونت‌ها را کنترل کند. این روش می‌تواند برای یک میلیون نوزادی که در هفته ۳۰ بارداری هر سال در سراسر جهان متولد می‌شوند حیاتی باشد.
تحقیقات قبلی نشان داده بودند که به تعویق انداختن بستن بند ناف شانس بقای نوزادان را در روز‌های اول زندگی افزایش می‌دهد و نوزادان کمتری در بیمارستان می‌میرند. اما تجزیه و تحلیل نتایج مطالعه اخیر یک قدم فراتر می‌رود و وضعیت سلامت نوزادان را در دو سالگی برای بیش از ۱۶۰۰ نوزاد نارس که ۱۰ هفته زودتر به دنیا آمده‌اند، گزارش می‌دهد.
این بزرگ‌ترین کارآزمایی بالینی است که در آن بستن بند ناف تأخیری و فوری برای نوزادان بسیار نارس، متولد شده قبل از ۳۰ هفتگی و در شرایط بدخیم مقایسه شده است. در این مطالعه کارکنان زایشگاه‌ها یا بستن بند ناف نوزادان را به مدت ۶۰ ثانیه به تأخیر انداخته‌اند، یا این کار را در ۱۰ ثانیه پس از تولد انجام داده‌اند.
هنگامی که محققان داده‌های خود را در مورد ۱۵۳۱ نوزاد با نتایج یک کارآزمایی دیگر ترکیب کردند و مجموع آن‌ها را به ۱۶۳۷ نوزاد رساندند، دریافتند که انتظار بیش از ۳۰ ثانیه برای بستن بند ناف خطر نسبی مرگ و ناتوانی در دو سالگی را تقریباً تا یک پنجم کاهش می‌دهد.
با بررسی عمیق‌تر نتایج، مشخص شد که تأخیر بستن بند ناف بیشتر روی شانس بهتر بقای نوزادان مؤثر است - که خطر نسبی مرگ را تا ۳۰ درصد کاهش می‌دهد -، زیرا تفاوت واضحی در ناتوانی‌های اساسی مانند فلج مغزی، از دست دادن بینایی، ناشنوایی یا مشکلات گفتاری در دو سالگی مشاهده نشد.
بستن بند ناف با تأخیر یک روش استاندارد برای نوزادانی است که در زمان مناسب متولد می‌شوند. اما تا همین اواخر، بند ناف نوزادان بسیار نارس تقریباً بلافاصله پس از تولد قطع می‌شد تا نوزاد فوراً بتواند مراقبت‌های پزشکی مورد نیاز را دریافت کند.
اما یک مطالعه استرالیایی نیز در سال ۲۰۱۷ برای اولین بار گزارش داده بود که در صورت تأخیر در بستن بند ناف، نوزادان کمتری پس از تولد نیاز به تزریق خون داشتند.
کارولین هوم، کارشناس مامایی از موسسه بِرنِت که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید: «تأخیر بستن بند ناف تضمین می‌کند که تغییرات فیزیولوژیکی که در زمان تولد اتفاق می‌افتد می‌تواند رخ دهد و نتایج بسیار خوبی به‌ویژه برای نوزادان نارس به همرا دارد.»
سازمان بهداشت جهانی بستن بند ناف با تأخیر را برای نوزادانی که نیازی به حمایت فوری تنفسی ندارند، توصیه می‌کند، اگرچه این عمل همیشه اعمال نمی‌شود.
آنا لنه سیدلر، محقق بهداشت و آمار زیستی، در اوایل سال جاری در مصاحبه با یک خبرگزاری استرالیایی گفته بود: «برای پزشکان انتظار کشیدن پیش از شروع مداخله بسیار نگران‌کننده است.»
یک چهارم نوزادانی که قرار بوده در گروه قطع با تاخیر در این مطالعه استرالیایی قرار بگیرند، بندنافشان قبل از ۶۰ ثانیه قطع شده است که نشان‌دهنده نگرانی‌های بالینی پزشکان برای نجات نوزاد است.
سیدلر، که اخیراً تحلیل دیگری از ۴۲ کارآزمایی بالینی شامل بیش از ۵۷۷۰ نوزاد را رهبری کرده است، می‌گوید: «این نوزادان بسیار کوچک و بیمار هستند، بنابراین برای ترغیب پزشکان به این که فوراً دست به اقدامی نزنند، نیاز به بازآموزی‌های بیشتری دارد.»
نتایج تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که بستن بند ناف با تأخیر بی‌خطر است و حتی تا حدی بقای نوزاد را بهبود می‌بخشد، اگرچه شواهد بیشتری برای ارزیابی استراتژی‌های جایگزین مانند دوشیدن بند ناف مورد نیاز است.
با افزایش شواهد، محققان امیدوارند که معکوس کردن روش چندین دهه بستن طناب نوزادان نارس بلافاصله پس از تولد بتواند نتایج سلامتی هزاران کودک را در دراز مدت بهبود بخشد.
کریستی روبلدو، زیست‌شناس آمار زیستی دانشگاه سیدنی و سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «اگر روش صبر کردن قبل از بستن بند ناف در نوزادان نارس که نیازی به احیای فوری ندارند، به‌طور مداوم در سراسر جهان اعمال شود، می‌تواند تضمین کند که ۵۰۰۰۰ نفر دیگر بدون ناتوانی اساسی در دهه آینده زنده می‌مانند. به عبارت دیگر، به ازای هر ۲۰ نوزاد نارس که به جای بستن فوری بند نافشان با تأخیر بسته می‌شود، یک نوزاد دیگر بدون ناتوانی اساسی زنده می‌ماند.»
داده‌های بیشتر در مورد زمان بستن بند ناف با کمک طیفی از تنظیمات بالینی به تقویت یافته‌ها و اطمینان بیشتر به پزشکان برای عملی کردن این روش بدون نگرانی از مضرات بالقوه می‌تواند مؤثر باشد.
موریس می‌گوید: «آموزش فشرده کارکنان در مورد پروتکل‌های جدید نیز حیاتی خواهد بود، زیرا تأخیر در اجرای اقدامات احیا برای نوزادان نارس و بیمار می‌تواند دلهره‌آور باشد. اما شواهد نشان می‌دهد که این روش بهترین نتایج را برای این نوزادان به همراه دارد.»
نتایج این تحقیق در The Lancet Child and Adolescent Health منتشر شده است.
