به یک بیمار بد حال کرونایی دقیقا چه می گذرد؟

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از لس آنجلس تایمز، هفت مرحله برای یک بیمار بدحال کرونایی توضیح داده شده است. بعد از خواندن این مراحل شاید به این نتیجه برسید که چرا زدن واکسن کرونا حیاتی است.

مرحله یک - فرد چند روز علائم ناتوان کننده ای داشته است ، اما اکنون نفس کشیدن آنقدر سخت است که به بیمارستان می آید. سطح اشباع اکسیژن فرد می گوید که به کمک احتیاج دارد. او یک جریان اضافی 1 تا 4 لیتر اکسیژن در دقیقه می خواهد. حالا او بالید مصرف برخی از داروهای خاص را آغاز کند. {در خارج از کشور} این داروها شامل داروهای ضد ویروسی ، استروئیدی ، ضد انعقادی یا آنتی بادی های مونوکلونال است. فرد مبتلا چندین روز را در بیمارستان با وضعیتی بد سپری خواهد کرد. اما اگر سطح اکسیژن او به حالت طبیعی برسد زنده می ماند.

مرحله دو- تنفس برای فرد سخت تر و سخت تر می شود. بسیاری از بیماران این احساس را اینگونه توصیف می کنند: «مانند غرق شدن». درمان های گشاد کننده برونش به او ارائه می شود که تسکین کمی دارد. میزان اکسیژن مورد نیاز او از 4 لیتر به 15 لیتر به 40 لیتر در دقیقه افزایش می یابد. کارهای کوچک مانند نشستن در رختخواب برای او بسیار دشوار است و نمی تواند به تنهایی انجام دهد. وقتی حرکت می کند اشباع اکسیژن او به سرعت کاهش می یابد. در نتیجه این بیمار به بخش مراقبت های ویژه منتقل می شود.

مرحله سه- فرد بیمار برای برآوردن نیاز بدن خود به هوا ، از تهویه بیش از حد خسته شده است. در نتیجه کادر درمان بیمار را تحت تهویه غیر تهاجمی و  فشار مثبت  قرار می دهند. به عبارت دیگر یک ماسک بزرگ و حجیم که باید روی صورت بیمار کرونایی چسبیده باشد تا دستگاه بتواند به طور موثری فشار را وارد ریه های فرد کند تا باز شود و اکسیژن کافی برسد.

مرحله چهار- تنفس بیمار حتی سخت تر می شود. فرد اکنون بسیار بسیار خسته به نظر می رسد. خون گیری از شریان ها تایید می کند که میزان اکسیژن در خون فرد بیمار بسیار کم است. آنگاه کادر پزشکی آماده می شود تا فرد را «لوله گذاری» کنند. شرایط اکنون بسیار بسیار خطرناک است. فرد به دستگاه تنفس وصل می شود. فرد آرام و به عبارتی دیگر موقتا فلج می شود. تغذیه او از این لحظه با لوله تغذیه خواهد بود. بیمار به کانتر و یک لوله راست روده متصل می شود. بدن این فرد کرونایی به صورت منظم چرخانده می شود تا زخم بستر نگیرد. او را روی شکمش می چرخانند تا اکسیژن رسانی بهتری برای او انجام شود. در این مرحله درمان های تجربی نیز امتحان خواهند شد.

مرحله پنج-  برخی از بیماران از مرحله 4 زنده می مانند و به این مرحله می رسند. متأسفانه سطح اکسیژن و وضعیت کلی بیمار پس از چند روز در دستگاه تنفس بهبود نیافته است. ریه های آلوده به ویروس کرونا به کمک و زمان برای بهبود نیاز دارند.

مرحله شش- فشار لازم برای بازکردن ریه ها به حدی زیاد است که هوا می تواند به داخل حفره قفسه سینه  نفوذ کند بنابراین لوله هایی را برای پاکسازی آن وارد می شود. کلیه های فرد بیمار شاید نتوانند محصولات جانبی داروهایی را که به طور مداوم به فرد داده می شود، فیلتر کنند. کل بدن از احتباس مایعات متورم می شود و برای کمک به عملکرد کلیه بیمار نیاز به دیالیز به وجود می آید.

اقامت طولانی مدت در بیمارستان و سیستم ایمنی ضعیف ، فرد را مستعد ابتلا به عفونت می کند. اشعه ایکس قفسه سینه، مایع تجمع یافته در کیسه های ریه را نشان می دهد. لخته خون نیز ممکن است ظاهر شود. از این عوارض نمی توان جلوگیری کرد. اگر فشار خون بیمار به شدت کاهش یابد  داروهای جدیدی تجویز می شود اما به هر حال ممکن است ضربان قلب متوقف شود. پس از چند دور CPR ، نبض و گردش خون بیمار ممکن است برگردد. اما به زودی  خانواده بیمار باید تصمیم سختی بگیرند.

مرحله هفت: پس از جلسات متعدد با تیم مراقبت های تسکینی ، خانواده فرد بیمار شاید تصمیم بگیرند که نحوه درمان بیکار کرونایی قطع شود چون دیگر امیدی به بازگشت وجود ندارد. به این ترتیب دستگاه تنفس خاموش می شود.

*در برخی از بیمارستان ها مواردی بسیار غم انگیز رویت شده که قبل از خاموش کردن دستگاه تنفسی تماس تصویری با خانواده فرد بیمار می گیرند تا برای آخرین بار عزیز خود را ببینید.

مترجم: هیلدا حسینی خواه