گفت‌وگو با دانیال شه‌بخش، بوکسور ایرانی حاضر در المپیک

آرزوی من سربلندی ایران و سیستان و بلوچستان است

حریف مراکشی چیزی ندارد برای از دست دادن. محمد هموت حمله می‌کند. پیشانی‌اش داغ می‌شود. ردی از خون روی صورتش جاری‌ست. ثانیه‌های پایانی‌. میدان‌داری می‌کند. از خدا می‌خواهد داور مسابقه را متوقف نکند تا برسند به پایان راند سوم. و تمام.
کد خبر: ۱۳۲۸۴۵۹

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، برای اولین‌بار روی رینگ المپیک کنار داور ایستاده است. از سیستان و بلوچستان در ۲۲‌سالگی. انگشت سبابه‌اش را بالا برده، یعنی که او برنده است. حریف هم آن طرف همین ژست را گرفته و داور، دانيال شه‌بخش را برنده اعلام می‌کند. در صف واکسیناسیون پیش از اعزام، با هم گپی زده بودیم. از آغاز ورزش در ۱۳ سالگی تا کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ که مشتاقانه منتظرش بود. حالا اولین مبارزه را قاطعانه با پیروزی پشت سر گذاشته، به یک هشتم نهایی صعود کرده و منتظر رینگ چهارشنبه ششم مرداد است. به او پیام می‌دهم و می‌نویسم در جام‌جم جویای احوالش هستیم.

 

 تبریک و خدا قوت برای اولین برد. ان‌شاءا... مصدومیت حاد نباشد.

ممنونم. همه تلاشم را روی رینگ کردم و خدا را شکر نتیجه خوب بود. تازه وقتی پایین آمدم، متوجه شدم دقیقا چه اتفاقی افتاده. آسیب‌دیدگی در ورزش و البته بوکس طبیعی‌ است. سه سال عضو ثابت تیم‌ملی بودم و در مسابقات مختلف شرکت کردم اما تا به حال پیش نیامده بود. به هر حال، همیشه یک اولین دفعه‌ای وجود دارد. برای من هم در اولین المپیک و شروع رقابت‌ها رخ داد. پیشانی‌ام بخیه خورد. ان‌شاءا... تا چهارشنبه بهتر می‌شود.

 چقدر لازارو آلوارز کوبایی را می‌شناسی؟

چهارشنبه با او مسابقه دارم. قهرمان جهان و المپیک. او حتما دنبال طلای سوم است اما من هم آمده‌ام که با قهرمان‌ها مبارزه کنم. محمد هموت هم قهرمان آفریقا بود.

 در جوانان و بزرگسالان، مسابقات جهانی و آسيایی را دیده‌ و حالا به تجربه المپیک رسیده‌ای، البته با تغییرات کرونایی. تا اینجا را چطور ارزیابی می‌کنی؟

اینجا نهایت مبارزه‌ است. همه با نهایت توان و چیزهایی که دارند، آمده‌اند. هیچ‌کس دوست ندارد با دست خالی برود. هر چه رفتار و عملکرد قهرمانان مختلف را می‌بینم، بیشتر درک می‌کنم که المپیک میدان ستاره‌هاست و هر روزش یک تجربه ارزشمند. این مسابقات تماشاگر ندارد اما من به داخل رینگ فکر می‌کنم.

 از شرایط میزبانی، اسکان و تغذیه راضی هستی؟

بله. حدود یک هفته از آمدن ما گذشته و همه چیز خوب است. تغذیه مشکلی ندارد. پروتکل‌ها در دهکده و سالن مسابقات رعایت می‌شوند.

 این روزها دقیقا چه عاملی بیشتر از همه انگیزه‌ات را تقویت می‌کند؟

شاد کردن هموطنان و همشهری‌ها. من اهل سیستان و بلوچستانم. مردمی که مظلوم و رنج کشیده‌اند. به شادی مردم فکر می‌کنم.

 آرزوی موفقیت برای دیدارهای بعدی‌، به ویژه چهارشنبه. در پایان نکته‌ای اگر داری، بگو.

خیلی ممنونم. توکل به خدا. آرزوی من سربلندی ایران و سیستان و بلوچستان است. امیدوارم اتفاقات خوبی بیفتد.

آرزو قنبری - گروه ورزش / روزنامه جام جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها