توهم توطئه یا عملیات فریب نفوذی‌ ها

این یک ادعای شعارگونه نیست و گزاره‌ای است که براساس مجموعه‌ای از اتفاقات -از ترورهای وحشیانه آنها تا همکاری‌شان با رژیم‌صهیونیستی و نزدیکی آنها با صدام و دشمنان مردم و...- به‌دست‌آمده و قریب به اتفاق مردم به‌ درستی آن اذعان دارند اما درباره گزاره‌ای که اکثر قریب‌به‌اتفاق مردم تا این اندازه روی آن اتفاق‌نظر دارند، این است که سینما به‌عنوان منعکس‌کننده نگاه و خواست مردم در چه جایگاهی ایستاده است؟ آیا تاکنون موفق‌شده تصویری به نفرت‌انگیزی خود منافقین از آنها نشان دهد؟ به همان صراحتی که می‌توان در مورد پلیدی منافقین اتفاق‌نظر داشت به همان صراحت و قاطعیت هم می‌شود به این سوال، پاسخ منفی داد.

اما یافتن چرایی این پاسخ منفی به این سادگی‌ها نیست. یعنی با عقل جور درنمی‌آید که در این مورد سینما کنار مردم قرار نگیرد.

وقتی گروهی تا این اندازه منفور هستند و مردم هم هیچ نظر مثبتی به آنها ندارند چرا سینما نباید این فرصت را غنیمت بداند؟ چرا سینما در مورد بازنمایی چهره منافقین کم‌کار بوده است؟ آیا فقط می‌شود به پاسخ‌های بی‌منطقی مثل اینها اکتفا کرد که مثلا: موضوع منافقین اولویت امروز ما نیست، سوژه‌هایی مهم‌تر از منافقین هست که باید به آنها پرداخت، مردم منافقین را از یاد برده‌اند و بهتر است دیگر به آنها نپردازیم، این سوژه کهنه است و برای مردم این دوره و زمانه جذابیتی ندارد و... .

شک ندارم که هیچ‌کدام از این پاسخ‌ها ذره‌ای منطق ندارد و در خوشبینانه‌ترین حالت فقط می‌شود آنها را به حساب جهالت و نگاه محدود بعضی مدیران فرهنگی دانست و در نگاهی واقع‌بینانه‌تر باید رد این پاسخ‌ها را به چرایی عدم محوشدن این سازمان از فرهنگ سیاسی و امنیتی گره زد.

به اینکه باقیمانده و زباله‌های منافقین با وجود این حجم پلیدی و نفرت چطور توانسته‌اند هنوز باشند و حتی به فعالیت سیاسی ادامه دهند و همچنان راهپیمایی و اذیت و آزار ایرانی‌های خارج از کشور و ارتباط با سرویس‌ های امنیتی رژیم‌ صهیونیستی در برنامه‌هایشان باشد؟ غیر از این است که نفوذی‌های این سازمان خائن سال‌ هاست در بخش‌های مختلف کشور از فرهنگی تا اقتصادی و سیاسی و... جا خوش‌کرده و مراقب هستند تا سینما و ادبیات و هنر و اقتصاد و سیاست و هرچیز دیگری نتواند یک‌بار برای همیشه این نام را محو کند؟ غیر از این است که رد ماجرای طبس و نوژه و بمبگذاری در حرم امام‌رضا(ع) و شهادت شهید‌ بهشتی و یارانش در حزب جمهوری تا جاسوسی و راپورت‌دادن تاسیسات نظامی ایران به رژیم‌صهیونیستی را هنوز که هنوز است باید در نفوذی‌های این سازمان منفور جست. با این‌همه هنوز فکر می‌کنید که این توهم توطئه است و عدم بازنمایی تصویر متناسب از آنها در سینما فقط به تنبلی و بی‌برنامگی مدیران سینما برمی‌گردد؟

کیوان امجدیان - روزنامه‌نگار / روزنامه جام جم