درخشش دو فیلم در مجامع بین المللی/ فیلم کوتاه با فیلم های آماتوری متفاوت است

 
به گزارش جام جم آنلاین اردبیل؛ بهنام اسدالهی متولد ۱۳۷۲ در اردبیل و تحصیل‌کرده رشته سینما است که از سال ۸۷ فعالیت هنری خود را با بازیگری تئاتر آغاز کرده است. اسدالهی کارنامه درخشانی دارد که اخیرا در اخرین فیلم خود با عنوان "صامت" حایز رتبه شده است. این فیلم به تهیه کنندگی انجمن سینمای جوان استان اردبیل و سعید سازگار تهیه و تولید شده است. اسدالهی در فیلم "سایه های سنگین کلاغ" در مجامع بین المللی نیز خوش درخشیده است و بیش از 16حضور و 4 جایزه بین المللی برای خود دریافت کرده است. این فیلم بهترین فیلم تجربی نوزدهمین جشنواره بین‌المللی مسیر ۶۶ آمریکا، بهترین فیلم موضوع انسانی ششمین جشنواره بین‌المللی کارتو کاپوی ایتالیا، دیپلم افتخار بیست و چهارمین جشنواره بین‌المللی اوانکای پرتغال و نامزد دریافت بهترین فیلم جشنواره سوِئد فیلم فستیوال سوئد است.
برای آشنای بیشتر با این هنرمند موفق اردبیلی، گفتگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:
 
 
به عنوان اولین سوال بفرمایید از چه زمانی وارد دنیای فیلم شدید ؟

از سال ۸۷ فعالیت هنری خود را با بازیگری تئاتر آغاز کردم اما متاسفانه هیچ وقت موقعیتی فراهم نشد که بازیگری بر روی صحنه نمایش را تجربه کنم .

طی یک اتفاقی مسیر جدیدی برای من آغاز شد که در حوزه تلویزیون و سینما فعالیت هنری خودم را با عواملی در پشت صحنه فیلم ادامه دادم در این مسیر شرایطی به وجود امد که از بدو ورود دستیار صدابردار شدم و به حوزه صدابرداری فیلم نیز علاقمند شدم.

این شیفتگی من را به سمت و سوی صدا و صدابرداری سوق داد به حدی که با شدت گرفتن این علاقه و مهارت در این حوزه من به عنوان صدابردار و دستیار صدا در بسیاری از فیلم های بلند سینمایی و سریال در تولیدات شبکه های ملی و بین المللی باکو انجام کار کردم. درهمان سالهاعلاقه شدیدی به فیلم سازی داشتم و به نقطه‌ای رسیدم که آن  را در اولویت انتخاب‌ها و علایق خود قرار دادم و فیلمسازی شغل مورد علاقه‌ام شد.

من یک انیمیشن و 4 فیلم داستانی را کارگردانی کردم که در فستیوال های ملی و بین المللی حضور داشته و جوایز زیادی را برای خود کسب کرده اند. اخرین فیلمم صامت است که به تازگی پخش بین المللی آن را اغاز کرده ام. این فیلم به تهیه کنندگی انجمن سینمای جوان استان اردبیل و سعید سازگار تهیه و تولید شده است.

درون مایه و اندیشه هایی که من در فیلم هایم در نظر می گیرم موضوعات انسانی است و این دیدگاهی  است که  همواره در فیلم هایم به آن پرداخته ام. موضوعات زیادی وجود دارد و هنرمندان از زوایای مختلفی به ان پرداخته اند اما در جهان مضمون هایی هستند که بیشتر ارجحیت دارند مثل جنگ، حقوق بشر، صلح، بحران محیط زیست. فیلم کوتاه سایه های سنگین کلاغ سعی بر این دارد که حقوق بشر را با یک دیدگاه و زاویه ای متفاوت نشان دهد که دلیل دیده شدن این فیلم نیز همین است .

من در روزمرگی هایم در جایی که زندگی می کنم موضوعات زیادی را می بینم که تعداد زیادی از ان در رابطه با مضامین انسانی هستند و این موضوعات در من تاثیرات بسزایی دارند و باعث می شود حول محور این موضوعات دغدغه داشته باشم و با یک دیدگاه مثبت ان را به تصویر بکشم. فیلم کوتاه سایه های سنگین کلاغ سعی می کند این مضامین را با نمادها و نشانه ها را به مخاطبین خود انتقال دهد به گونه ای که عدم وجود دیالوگ در فیلم باعث شده بتواند ارتباط خوبی برقرار کند. چرا که این نوع فرم روایت زبان جهانی دارد.

فیلم بلند مسلما با فیلم کوتاه متفاوت است از نظر ساختار و حتی به گونه ای شده که در جهان جایگاه ویژه ای برای خود ایجاد کرده است. اما فیلمسازان زیادی وجود دارد که متعهد به فیلمسازی در حوزه فیلم کوتاه هستند و دیده می شود فعالیت هنریشان را در همین حوزه ادامه می دهند. اما تعدادی فیلمسازان دیگر نیز وجود دارند که فیلم کوتاه را به دیده تجربه و پرشی به سینمای بلند می بینند و موفق نیز عمل کرده اند به عنوان مثال تعدادی از فیلمسازانی که بعد از فیلم کوتاه به سینمای بلند سوق پیدا کرده اند می توان شهرام مکری، سعید روستایی، محمد کارت و فیلمساز هم استانی خودم رضا جمالی نام برد که جایگاه خوبی پیدا کرده اند.

هر ساله نسل جدیدی به بدنه فیلم کوتاه استان اضافه می شود و این جای امیدواری دارد. در این بین درخشش اخیر فیلمسازان ما در جشنواره های ملی و بین المللی نشان داد که هنرمندان اردبیلی نسبت به استان های دیگر پیش رو هستند. سینمای کوتاه در کشور ما جایگاه خود را کم کم در حال پیدا کردن است ولی در برخی از شهرها و استان های کشور جایگاه ویژه خود را به دست نیاورده اند که مسئولان فرهنگی می توانند با هنرمندان در این زمینه کمک کنند.

در استان اردبیل هنرمندان ما پیش رو تر از هنرمندان پایتخت از لحاظ عملی نسبت به تئوری هستند و دلیل آن نیز کم بودن تولیدات شهرستان است که باعث شده هنرمند در شاخه های متفاوت پشت صحنه تجربه کسب کند وکارهای بیشتر تجربه کند و این اتفاق سبب شده مهارتشان در رشته های متفاوت سینمایی بیشتر شود ولی تعدادی از هنرمندان دیگر هم هستند که ترجیح می دهند در کنار یادگیری عملی به صورت اکادمیک نیز اموزش ببینند.

 

شروع تجربه و یادگیری در شهرستان ها بیشتر به صورت عملی اغاز می شود ولی در تهران هنرمندان به صورت اکادمیک اغاز کرده سپس به سمت شاخه های پشت صحنه می روند. محدودیتها باعث شده تلاش هنرمندان شهرستان بیشتر شود تا بتوانند خود را هم سطح هنرمندان پایتخت کنند و ما این را نمی توانیم انکار کنیم که فیلم کوتاه هنرمندان  پایتخت نشین از نظر هزینه ای که صرف فیلم می شود و همچنین از لحاظ عوامل و تجهیزات سطح بالایی دارند.

امروزه درگیری های زندگیمان به قدری زیاد شده که فرصت نمی کنیم یک فیلم بلند را به صورت کامل تماشا کنیم. از طرفی صفحات مجازی و فستیوال های که در حوزه فیلم کوتاه برگزار می شود این صنعت مستقل فیلمسازی را در جهان از جایگاه ویژه ای برخوردار کرده است. در کشور ما هم مخاطب عام نسبت به ان به مرور شناخت پیدا کرده اند هر چند که تکنولوژی موبایل های همراه باعث شده که خود مخاطب عام به سمت و سوی فیلم کوتاه به صورت اماتوری سوق پیدا کند. پس در کنار مخاطب خاص مخاطب عام نیز از فیلم کوتاه کمی شاخت دارد و ارتباط برقرار می کند اما در این وسط  نباید با یک فیلم اماتوری صفحه های مجازی مقایسه شود، این نوع فیلم ها هیچ فرقی با فیلم بلند ندارد، تنها فرق ان در نوع ساختار و زمانیست که باید محتوای داستان را ارایه دهد.  

زمانی که با اتفاقی مواجه می شوم که دغدغه من می شود در رابطه با آن موضوع ایده اصلی داستان را پیدا می کنم و چارچوب فنی نوشتن فیلمنامه را  شروع می کنم.  اغاز داستان من از کجاست؟ میانه ی ان به چه سمتی و پایان ان چگونه خواهد بود؟ براساس اتفاقات داستانم صحنه و فضا سازی را ایجاد کرده نوع شخصیت ها و قهرمان اصلی داستان را مشخص و گره ای بین ان ها ایجاد می کنم این گره ها کنش ها و واکنش هایی را ایجاد می کنند که  باعث کشمکش ها در داستانم می شود و در پایان همزمان با گره گشایی در زیر لایه ی داستانم محتوایی را که مدنظرم است را ارائه می دهم به طوری که در ضمیر ناخوداگاه مخاطبم بذرمحتوا را به کمک داستانم می کارم .

به نظر شما چرا میل به سینمای داستانی بیشتر است؟
طبیعتا ما از بچگی علاقمند به شنیدن قصه یا داستان گویی هستیم به همین دلیل ترسیم یک دنیای خیالی که ساخته و پرداخته ذهن یک نویسنده است برای شنونده جذاب است. اتفاق هایی که ما تجربه نکرده ایم. همیشه سعی می کنیم حتی اگر ان را انجام ندادیم نیز بتوانیم ببینیم به همین خاطر زمانی که یک هنرمند می خواهد یک درد جامعه را به تصویر بکشد با سرگرم کردن مخاطبش را همراه می کند که این سرگرم کردن تنها با داستان ممکن است.

هنرجوهای زیادی وجود دارند که علاقمند به ورود به حوزه سینما هستند. به نظر من برای ورود و یافتن به این صنعت زمان و پشتکار به همراه خودکفا بودن لازم است. هنرجویانی که می خواهند وارد این حوزه شوند انتظار نداشته باشند کسی کاری برایشان انجام دهد. در هر حوزه ای که علاقمند باشی اگر روی پای خود نایستی هیچوقت موفق نمی شوی چراکه باید این را مد نظر قرار داد که هنرجویان مثل شما وجود دارند که می خواهند در اولویت باشند.
 
 
مصاحبه  از سولمازنعمتی خبرنگار جام جم آنلاین اردبیل.